Μια βδομάδα πριν, πέντε τουρίστες ανηφόριζαν στα χωριά της Καππαριάς. Ξαφνικά, τους αποκαλύφθηκε μια βρυσούλα που κελάρυζε δροσερό νερό. Έσκυψε κάποια να πιει στις χούφτες της. «Μη, μη» της φώναξε ένας αγρότης που μόλις είχε φορτώσει στο γαϊδούρι του μερικά πλαστικά δοχεία νερό για τα πρόβατά του. «Μην πιείτε απ’ αυτό το νερό, είναι μολυσμένο με κολοβακτηρίδια». Η ξένη δεν κατάλαβε. Τότε ο κυρ-Γιάννης, με νοηματική γλώσσα προσπάθησε να της πει ότι το νερό ήταν ακατάλληλο.

Οι βρύσες της Καππαριάς, απ’ ότι γνωρίζω, είναι γύρω στις επτά: τα Ψηνάρια, η Καρυά κι ο Αρκόβατος στο Μ. Χωριό, οι Άνω Βάρη, Κάτω Βάρη στα Βορεινά και η Καπούση, ο Μπουρμάς στους Μωρακαίους. Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση ενδιαφέρεται να εξωραΐσει τις λιθόκτιστες, πανέμορφες στην εποχή τους, πλην γεμάτες από βρύα και γαϊδουράγκαθα σήμερα, βρυσούλες της Άνδρου. Ακούστηκε όμορφα και θύμισε τις παλιές καλές εποχές που οι βρύσες του χωριού έχαιραν μεγάλης εκτίμησης. Εκεί μαζεύονταν οι κυρές και κοπελιές του χωριού ώσπου να γεμίσει η στάμνα. Εκεί όλα τα νέα της περιοχής, ποιος γεννήθηκε, ποιος παντρεύτηκε, ποιος χώρισε περνούσαν από την «εφημερίδα» της Γλώσσας. Μικροκαβγάδες, ποιος έχει σειρά στο ψηνάρι για να γεμίσει, μπουγάδες που ανταγωνίζονταν σε λευκότητα τις φρεσκο-ασβεστωμένες νερομάνες, ερωτοτροπίες που κατέληγαν σε αρραβώνες και τόσες άλλες «δροσερές» πτυχές ξετυλίγονταν από την καθημερινή ζωή των χωριανών. Ακόμη και ο ταχυδρόμος ήξερε ότι εκεί θα ήταν κάποια παρέα για να παραδώσει τα «γράμματα». Τα χρόνια εκείνα πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ήταν ο καιρός που όλα τα σπίτια γεννούσαν πάνω από πέντε παιδιά το καθένα. Οι νησιώτες, κι όχι μόνον, δεν είχαν καταληφθεί ακόμη από τον οίστρο για την πρωτεύουσα. Η πανδημία φυγής ερήμωσε τα χωριά μας. Κι όταν η Αθήνα έπαθε ασφυξία απ’ τη συρροή όλων των Ελλήνων σχεδόν, στην αυλή της, τότε νοσταλγήσαμε τα πατρογονικά μας και τ’ αμπέλια μας κι αρχίσαμε να οικοδομούμε-ανοικοδομούμε τις εξοχικές κατοικίες μας. Πώς κτίζαμε όμως; Που κτίζαμε; Οι πηγές πόσο απέχουν απ’ τις αποχετεύσεις των κτισμάτων; Ποιος πρόσεχε τέτοιες λεπτομέρειες; Αρκεί να κτίζαμε το σπίτι μας πέτρινο, μοντέρνο, κυκλαδίτικο. Δεν σκεφθήκαμε τι δυσάρεστες συνέπειες μπορούσε να έχει η ανεπιθύμητη γειτνίαση νεροπηγών και αποχετεύσεων. Ο υδροφόρος ορίζοντας μολύνθηκε, πηγές καθαρές πολύ λίγες απέμειναν. Ο εξωραϊσμός των βρυσών ηχεί ευχάριστα, πλην όμως, πώς θα γνωρίζουμε αν κάποια πηγή αναβρύζει κατάλληλο ή μη κατάλληλο νερό; Μια πινακίδα «ΠΟΣΙΜΟ» ή μη «ΠΟΣΙΜΟ» είναι άκρως απαραίτητη να αναγράφεται σε κάθε πηγή. Έτσι το TREKKING προς τις υδατοπηγές δεν θα μας επιφύλασσε δυσαρέσκεια κι απογοήτευση.

Θα ήταν υπέρ τη φιλόξενης πρόθεσης της Άνδρου, αν στα διαφημιστικά-τουριστικά φυλλάδια αναγράφονταν συν τοις άλλοις, και ποιες πηγές αναβρύζουν «ΠΟΣΙΜΟΝ ΥΔΩΡ», και ως τότε Καλό σας Καλοκαίρι και «δροσερές» πεζοπορίες σε πράσινες ρεματιές με γάργαρα νερά.

Ειρήνη-Φάνια Παπιδά

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.