Η Κιβωτός του Κόσμου στην Άνδρο

Παρασκευή βράδυ 21 Οκτωβρίου 2016 μία ομάδα αγοριών από την Κιβωτό του Κόσμου με δύο συνοδούς, τους Απόστολο και Βούλα Μακρή, γέμισαν με τη ζωντάνια τους τη μονή της Αγίας Ειρήνης στ´ Αποίκια.

Δεν έχει σημασία ποιοί μεσολάβησαν για να επιτευχθεί αυτή η επίσκεψη, δεν έχει σημασία ποιοί και πόσο δούλεψαν γί αυτό, σημαντικό είναι  ότι τελικά τα παιδιά ήταν εδώ. Σημαντικό είναι ότι ο κτήτορας της μονής είχε όραμα ο χώρος αυτός να μην καταλήξει να γίνει ένας χώρος στείρος και μουσειακός, αλλά τον ήθελε και τον φανταζόταν γεμάτο από παιδιά, γεμάτο από τη ζωντάνια τους, και μάλιστα παιδιών που δεν υπήρξαν εξ´ αρχής τυχερά στη ζωή τους.

Και πόσο δίκιο είχε, γιατί εμείς που έτυχε να βρεθούμε αυτές τις ημέρες κοντά τους κερδίσαμε, είδαμε ιδίοις όμασι ένα θαύμα, το αποτέλεσμα του έργου που επιτελεί ο πατήρ Αντώνιος και οι συνεργάτες του. Είδαμε παιδιά, έφηβοι τα περισσότερα, χωρίς ιδρυματικά  συμπλέγματα, είδαμε παιδιά καλοπραγμένα, ευγενικά, πολύ κοινωνικά, χαρούμενα, με θάρρος αλλά χωρίς ίχνος θράσους ή αγένειας. Είδαμε το ζεύγος Απόστολο  και  Βούλα  Μακρή να είναι πραγματικοί γονείς των παιδιών αυτών, να παίζουν μαζί τους, να τα φροντίζουν και να τα εκπαιδεύουν με πάρα πολύ σωστό τρόπο,  να ανησυχούν γι ´ αυτά.

Γιά την παραμονή των παιδιών στους χώρους της μονής, είχε δώσει εντολή ο κ. Ελεύθεριος Πολέμης όλα τα παρεχόμενα να είναι άφθονα και εξαιρετικής ποιότητας όπως αρμόζει σε κάθε παιδί, και έτσι έγινε.

Αλλά το σημαντικό δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά ότι η κα Σούλα Ζαννάκη, επιστάτρια του  χώρου, όπως και οι κυρίες που την πλαισίωσαν, έδωσε στα παιδιά μιά πολύ μεγάλη αγκαλιά, ζεστή και τρυφερή όπως είναι και η ίδια, και τα παιδιά το εισέπραξαν και της το ανταπέδωσαν, την έκαναν σύντροφο στο παιγνίδι τους, την ενέταξαν στην ομάδα τους, γιατί σημαντικό είναι  ότι πιό όμορφο μπορεί να γίνει, να μπορείς να κερδίζεις σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τις αθώες ψυχές των παιδιών.

Σημαντικό είναι  το μάθημα που πήραμε εμείς οι μεγάλοι, περίτρανη απόδειξη ότι όταν προσφέρεις απλόχερα ανιδιοτελή αγάπη την εισπράτεις πολλαπλάσια. Κατάφεραν αυτά τα παιδιά να γεμίσουν τις καρδιές μας και τώρα που έφυγαν να μας λείπει η τρυφερότητά τους. Αυτά είναι τα θαύματα που καθημερινά συμβαίνουν δίπλα μας αρκεί να μπορούμε να τα δούμε

Ευχαριστούμε πατέρα Αντώνιε. Ευχαριστούμε Λευτέρη Πολέμη.

  Το έργο, το οποίο επιτελείται από τον πατέρα Αντώνιο και την πρεσβυτέρα Σταματίνα είναι γιγανταίο και δεν περιγράφεται με λίγα λόγια. Τα παιδιά της Κιβωτού του Κόσμου, δεν είναι απλώς παιδιά ιδρυμάτων, δεν το θέλει ο πατήρ αυτό. Γι’ αυτό το κέντρο του δεν είναι ίδρυμα.

Η ενισχυτική διδασκαλία, η οποία γίνεται δεν είναι μόνο μετάδοση γνώσεων, είναι και ηθικοπλαστική, με ενασχόληση επίσης στον, αθλητισμό, και στην μουσική. Όπως είπε ο πατήρ Αντώνιος: «Σε βοηθώ για να σταθείς στα πόδια σου.» Δεν θέλει τα παιδιά να μαθαίνουν να έχουν συνεχώς την ανάγκη των άλλων. Τα διδάσκει αξιοπρέπεια και ήθος, διαπλάθει χαρακτήρες, άτομα, τα οποία θα είναι χρήσιμα στον εαυτό τους και στην κοινωνία.

Πάμπολλοι είναι οι εθελοντές και πάρα πολλοί εκείνοι, οι οποίοι προσφέρουν ό,τι μπορεί ο καθένας, πλούσιοι και φτωχοί: ανακαίνιση του κέντρου στον Κολωνό από πλοιοκτήτρια εταιρεία, έπαυλις και πολυκατοικία δωρίστηκαν για να στεγασθούν παιδιά, σχολές προσφέρουν δωρεάν σπουδές, καλλιτέχνες δίνουν εισιτήρια και επισκέπτονται το κέντρο, καθώς πέραν της υλικής βοήθειας, χρειάζονται και ηθική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, επιχειρηματίες παίρνουν άτομα να εργασθούν στις επιχειρήσεις τους, διότι η Κιβωτός του Κόσμου φροντίζει τα παιδιά της μέχρι την κοινωνική τους αποκατάσταση, και άλλοι δίνουν ανελλιπώς τον οβολό τους. Βοηθάει άπορες και κακοποιημένες μητέρες να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους, να μάθουν ένα επάγγελμα και να ορθοποδήσουν και να ζήσουν αξιοπρεπώς μαζί με τα παιδιά τους. Εξακόσια σαράντα παιδιά φροντίζει ο πατήρ Αντώνιος στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Ήπειρο, στην Χίο!

Πρότεινα την συνεισφορά μου με ξεναγήσεις και εκδρομή στην Άνδρο, στο νησί του Θεοφίλου Καϊρη και επικοινώνησα με τον δήμο. Η πρόταση έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό και από τις δύο πλευρές, και αναλάβαμε την οργάνωση μαζί με την κυρία Αθηνά Τσατσομοίρου, Υπεύθυνη Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Πήγαμε στην Άνδρο μεταξύ 21 και 23 Οκτωβρίου, οκτώ αγόρια, δέκα έως δέκα πέντε ετών και οι συνοδοί τους, ο παιδαγωγός Αποστόλης Μακρής και η σύζυγός του Βούλα Γιαννοπούλου, υπεύθυνη στο κέντρο.

Μας υποδέχθηκε στο Γαύριο ο αντιδήμαρχος κύριος Δημήτρης Λάσκαρης, και μας πήγε στην Χώρα, και ευγενώς προσφερθείς, ήταν ο οδηγός μας όλο το διάστημα. Μαζί μας ήρθε ο δήμαρχος κύριος Θεοδόσης Σουσούδης, με τον οποίον συνταξειδεύσαμε.

H μετάβαση της ομάδος ήταν δωρεάν, προσφορά των εταιρειών Fast Ferries και Golden Star Ferries καθώς και η σύτιση, προσφορά του κυρίου Λευτέρη Πολέμη, του δήμου Άνδρου, του Συλλόγου Γυναικών και της οικογένειας Στυλιανού.

Ο μικρότερος από τα παιδιά, με είχε ρωτήσει γιατί η Άνδρος αποκαλείται το νησί των ανέμων. Εξήγησα, επειδή έχει πολύ δυνατούς ανέμους, και ότι παλιά έβαζαν πέτρες στις τσέπες των αδυνάτων παιδών για να μην τα πάρει ο αέρας! Μπαίνοντας στο Γαύριο, είμαστε στο κατάστρωμα και φυσούσε αρκετά. Ο μικρός με ρώτησε: «Κυρία, θε με πάρει ο αέρας;»

Τα παιδιά και οι συνοδοί τους, φιλοξενήθηκαν στο πανέμορφο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης, όπου μας επεφύλαξαν θερμή υποδοχή η κ. Αθηνά Τσατσομοίρου και ο κ. Αντώνιος Παπαδόπουλος, η κ. Κατερίνα Τζιβάρα η κ. Τσινάκη, η κ. Σούλα Ζαννάκη. Την επομένη πήγαμε στην Καϊρειο βιβλιοθήκη, μετά γεύθηκαν τα αμυγδαλωτά που της κυρίας Λάσκαρη, φωτογραφηθήκαμε στο άγαλμα του Θεοφίλου Καϊρη, επισκεφθήκαμε το ναυτικό μουσείο, όπου έμαθαν την ιστορία της ναυτιλίας και τι προφέρει σε όλη την Ελλάδα, στον Αφανή Ναύτη τους έδειξα τον Λάζαρο και τους είπα ότι όλες οι γενεές έχουν βουτήξει από εκεί. Ρώτησα αν θα έπεφταν, αν είχαν μαγιώ, και ένας δεκαπεντάχρονος είπε την συνοδό τους: «Κυρία, να πέσω με τα ρούχα;» Κατόπιν πήγαμε στο ψηφιακό μουσείο, στην οικία του Θεοφίλου Καϊρη.

Επειδή ο προγραμματισμένος αγώνας καλαθοσφαιρίσεως με την τοπική ομάδα ακυρώθηκε λόγω βροχής, τα παιδιά πήγαν στον χώρο της Φιλοζωϊκής Εταιρείας  και έβγαλαν τα ζώα περίπατο. Καθ’ οδόν, τάϊσαν κύκνους στο Παραπόρτι. Κατόπιν, πήγαμε στο σπίτι της κυρίας Τσατσομοίρου.

Την επομένη πήγαμε στην Πυθάρα, από όπου η παρέα έφυγε γοητευμένη. Γνωρίστηκαν με μικρά παιδάκια και άλλα της ηλικίας τους και έζησαν θαλπωρή, σε μία οικογενειακή ατμόσφαιρα και έφυγαν από την Άνδρο με μία τσάντα γεμάτη σπιτικές λιχουδιές.

Τα παιδιά εντυπωσίασαν με την ευγένειά τους και τους καλούς τους τρόπους. Περιποιημένα, ήσυχα, πειθαρχημένα, πρόθυμα, δεν αφήνουν ψίχουλο να πέσει κάτω. Είναι παραδειγματική η αγωγή την οποία παίρνουν. Ήταν χαρά και τιμή μου να συνεισφέρω στο έργο του πατρός Αντωνίου και απόλαυσα κάθε στιγμή που ήμουνα με τα παιδιά και τους συμπαθέστατους συνοδούς τους.

Και να σκεφθεί κανείς ότι τα παιδιά με την αγωγή αυτή, δεν είναι μόνον ορφανά και άπορα. Πολλά είναι από πολύ προβληματικές οικογένειες και έχουν βιώσει ασχήμιες που δεν τις βάζει ο νους του ψυχικώς υγιούς ανθρώπου!

Όταν τα ρώτησα : «Ποιο είναι το μεγαλύτερο αγαθό;», η  απάντηση ήταν άμεση: «Η αγάπη.»

ΕΥΓΕ πάτερ Αντώνιε και πρεσβυτέρα! Ό,τι και να πούμε για το θεάρεστο έργο σας είναι λίγο! Σκοπός μας είναι να φιλοξενούμε παιδιά σας κάθε χρόνο.