Με τίτλο «Το πορτραίτο του επαγγελματία… Θαλασσάνθρωπου» δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΣΑΚΑ Ερμής του Δεκεμβρίου η συνέντευξη του Δημήτριου Κοκκίνη Πλοιάρχου Β΄ Ε.Ν. και προέδρου Δ. Ε. της «Πρωτεύς Κοινωνική Καινοτομία και Ανάπτυξη» Ο Δημήτρης Κοκκίνης θα μπορούσε να είναι ένας βολεμένος εργαζόμενος. Αντίθετα εκείνος επέλεξε το δύσκολο επάγγελμα του ναυτικού και προς τιμήν του, το υποστηρίζει. Η αγάπη του για τον τόπο του ιδιαίτερη. Η θεωρία του για τη ζωή έχει όραμα. Η πρακτική του έχει συνέπεια. Η σκέψη του αναλυτική και επίμονη. Η καθημερινότητά του συνάδει με τα πρώτα του βήματα που υπαγορεύτηκαν από την προτροπή «Πάμε θάλασσα» και είναι αυτή η προτροπή που σε παρακινεί να διαβάσεις το παρακάτω κείμενο

Ποιες ήταν οι επιρροές σου και ποια η σχέση σου με τη θάλασσα / ναυτιλία από μικρή ηλικία;

  Με καταγωγή από την Άνδρο και οικογενειακή παράδοση στην ναυτιλία, τα ερεθίσματα και οι επιρροές ήταν πολλές. Πάντα με τραβούσε η θάλασσα και κυρίως η αίσθηση της ελευθερίας, της δράσης και της περιπέτειας. Σε ηλικία 15 χρονών βρέθηκα το καλοκαίρι σε ένα παλιό φορτηγό πλοίο, με κοινά μπάνια, χωρίς να έχω κανένα γνωστό, με Έλληνες αξιωματικούς και Αιγύπτιους ναύτες… Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένιωσα ότι ήμουνα εκεί που άνηκα. Πήρα το βάφτισμα, και από εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το πλοίο, οι θαλασσάνθρωποι και η βιομηχανία που τους υπηρετεί και τους υποστηρίζει, θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου.

Οι σπουδές σου… (το γνωστικό σου επίπεδο)

  Σπούδασα στο S.U.N.Y. Maritime College, αποφοίτησα με Bachelor’s in Business Administration and Marine Transportation, και με δίπλωμα Πλοιάρχου Γ΄ του Εμπορικού Ναυτικού. Το πανεπιστήμιο είχε στρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία, και το πρόγραμμα ήταν πολύ απαιτητικό. Κάνοντας ανασκόπηση, θα μπορούσα να πω ότι όσο σκληρό και να ήταν, μας προετοίμασε όλους πολύ καλά για την επαγγελματική μας εξέλιξη, και καλλιέργησε δεσμούς βαθιάς φιλίας.

Τα πρώτα επαγγελματικά σου βήματα…

  Ξεκίνησα με ένα μικρό πέρασμα από ένα πετρελαιοφόρο και μετά βρέθηκα σε κινέζικα ναυπηγεία πρώτα, και στο γραφείο μετά κάνοντας αγοραπωλησίες πλοίων και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες δραστηριότητες που κάλυπταν ένα πολύ ευρύ φάσμα της βιομηχανίας σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Γύρισα στη θάλασσα το 2010, αρχικά γιατί ένιωθα ότι ήθελα να διερευνήσω τις ανισορροπίες στη σχέση μεταξύ γραφείου και βαποριού, και ξεκίνησε έτσι μια φανταστική με πολύ δυνατές εμπειρίες περιπέτεια!

Και οι αξίες που αναπτύσσονται παράλληλα…

  Είτε εργάζεσαι σε γραφείο ή σε πλοίο είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεργαστείς με ανθρώπους από οποιαδήποτε χώρα, κοινωνικό, πολιτισμικό και οικονομικό επίπεδο. Το καλό σου όνομα και το να τιμάς τον λόγο σου, είναι δυνατά όπλα για την εξέλιξη σου. Όταν κάποιος εμβαθύνει μέσα στη βιομηχανία, αντιλαμβάνεται την αλληλεπίδραση και την ένωση όλων, καθώς και την δύναμη που έχουν τα στοιχεία της φύσης στο να διαταράξουν ανθρώπινα σχέδια. Ο περίφημος όρος, ”act of God”, που μπορεί να βρεθεί σε κάθε συμβόλαιο και αναιρεί ανθρώπινες ευθύνες, είναι μια ένδειξη αυτής της συνειδητής και ασυνείδητης πίστης σε κάτι ανώτερο. Είτε μπεις σε πλοίο της «κουμουνιστικής» Κίνας, είτε της «ορθόδοξης» Ελλάδας, είτε της «καπιταλιστικής» Αμερικής, θα βρεις στη γέφυρα το άγαλμα, ή εικόνα κάποιας θεότητας στο ρόλο του προστάτη ή προστάτιδας της επένδυσης του επιχειρηματία, του πλοίου, των ναυτικών και των αγαπημένων τους, της ομαλής και γαλήνιας ροής του ταξιδιού και του ασφαλή επαναπατρισμού. Αστειευόμενος με φίλους όταν με ρωτάνε για το πώς είναι η ζωή στο βαπόρι, απαντάω το εξής: «Το πλοίο είναι μοναστήρι ή φυλακή, ανάλογα με το πώς νιώθεις μέσα στην καρδιά σου», αλλά κρίνοντας με τον αριθμό των εικόνων που βλέπω στις καμπίνες των συναδέλφων μου, είναι μάλλον μοναστήρι! “

Αυτό που κάνεις σήμερα, μύθοι και πραγματικότητες…

  Αρχικά η κοινή αντίληψη για την ζωή και την εργασία στο πλοίο είναι τελείως λανθασμένη και μεσαιωνική. Δεν είναι μια βουκολική, ανέμελη ζωή, με τσιγάρο, ναυτικές ιστορίες με θέα τη θάλασσα, με Σομαλούς πειρατές να σου επιτίθενται, τυφώνες να σε κρατάνε ξύπνιο και να ξεσαλώνεις στα λιμάνια με περιθωριακές παρέες μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Η ζωή του ναυτικού είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια στην ολότητα της, και αν κάποιος θέλει να μάθει πραγματικά πρέπει να την νιώσει βιωματικά. Αν έπρεπε να την περιγράψω περιληπτικά, θα έλεγα τα εξής… Είναι μια σκληρή ζωή, που σε ωριμάζει γρήγορα σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, και πρέπει ο κάθε ένας από μόνος του να βρει τις ισορροπίες του και μέσα στο πλοίο και σε σχέση με τη στεριά. Σου παρέχει μια μη χρηματική καθημερινότητα στο πλοίο, και μια οικονομικά άνετη ζωή όταν είσαι στη στεριά. Η εργασία είναι πολύ απαιτητική, με υψηλό επαγγελματικό επίπεδο, και πολύωρη που χρήζει σωστή διαχείριση του ελάχιστου ελεύθερου χρόνου για ξεκούραση. Απαιτεί διαρκή επιμόρφωση εντός και εκτός πλοίου, με μεγάλες ευθύνες από πολύ μικρή ηλικία, και πρακτική εμπειρία από τεχνικούς μέχρι διαχειριστικούς και ηγετικούς τομείς. Παράλληλα καλλιεργεί ομαδικότητα, πειθαρχεία, εμπιστοσύνη, συνεργασία, κατανόηση, και παρέχει ένα εύφορο περιβάλλον για αυτογνωσία. Το περιβάλλον στο οποίο ζεις και εργάζεσαι περιβάλλεται από το πολύ δυναμικό στοιχείο του νερού που απαιτεί σεβασμό, σου παρέχει μαγικές εικόνες μέρα και νύχτα μέσα στην απεραντοσύνη του ορίζοντα, και μια οπτική από τα μέρη που επισκέπτεσαι που δεν την έχει κανένας άλλος επισκέπτης αυτών των περιοχών. Οι άνθρωποι που συναναστρέφεσαι στα λιμάνια είναι καθημερινοί εργαζόμενοι άνθρωποι, και έτσι παρόλο που οι έξοδοι στη στεριά είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι, γνωρίζεις τα μέρη που επισκέπτεσαι από αυτούς τους ανθρώπους, και τις αυθεντικές και καθημερινές τους ιστορίες, είτε αυτό είναι στην Παπούα Νέα Γουινέα είτε στον Καναδά.

Θα το σύστηνες σαν επάγγελμα; Και τι θα συμβούλευες κάποιον να κάνει; Από ποια ηλικία;

  Η ενασχόληση με το δυναμικό και απαιτητικό περιβάλλον της ναυτιλίας στο σύνολο της απαιτεί την υιοθέτηση και ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης κουλτούρας και τρόπου ζωής για να μπορέσεις να «δικαιολογήσεις» θυσίες που θα χρειαστούν να γίνουν, και να απολαύσεις την πληρότητα της. Σε κάποιους ταιριάζει και σε κάποιους άλλους όχι. Αν ήθελε κάποιος να ασχοληθεί με την ναυτιλία και το ναυτικό επάγγελμα θα τον συμβούλευα να ταξιδέψει για ένα μικρό διάστημα σε φορτηγό πλοίο, ή σε μεγάλο εκπαιδευτικό ιστιοφόρο. Μια καλή ηλικία για μια τέτοια εμπειρία θα ήταν μεταξύ 16 και 18 χρονών, στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Αυτό θα τον αναγκάσει να βγει από την καθημερινότητα του και το γνώριμο περιβάλλον, πράγμα που θα του επιτρέψει να διευρύνει τους ορίζοντές του. Το αποτέλεσμα θα είναι ή να μπει μέσα του το μικρόβιο της θάλασσας, όπως έγινε και στην δική μου περίπτωση, ή να του επιτρέψει να σκεφτεί πέραν από αυτά τα οποία έχει γαλουχηθεί από την οικογένεια του. Αλλά γενικά αυτό που θα συμβούλευα κάποιον είναι να αποφασίσει να κάνει αυτό που τον κάνει να νιώθει ελεύθερος, και η ελευθερία έρχεται κάνοντας και κυνηγώντας αυτό που αγαπάς. Να ακολουθήσει την καρδιά του, και όχι το μυαλό του.

  Το ναυτικό επάγγελμα παρέχει κάτι που πολύ λίγα επαγγέλματα προσφέρουν και ειδικά αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Παρέχει καλές οικονομικές απολαβές και ελεύθερο χρόνο, παράλληλα με πολύ σημαντική εργασιακή εμπειρία. Ο λόγος που το αναφέρω αυτό είναι γιατί για πολλούς ναυτικούς δεν είναι ο σκοπός τους να γίνουν ναυτικοί, αλλά να κάνουν, μέσω αυτού του επαγγέλματος, ένα άλλο όνειρό τους πραγματικότητα, που ο παραπάνω συνδυασμός επιτρέπει την προετοιμασία και πραγματοποίηση του.

Αναφερόμενος στο παραπάνω και κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω κάτι που είχε πει ο αείμνηστος εφοπλιστής Καπτα-Γιάννης Καρασταμάτης, συνιδρυτής της ELETSON CORPORATION, στα παιδιά της Άνδρου το 2010.

«Εγώ δεν ήθελα να γίνω καπετάνιος. Ήθελα να γίνω γεωπόνος και να ασχοληθώ με τα κτήματα της οικογένειας. Αλλά η οικογένεια μου ήταν πολύ φτωχή, και για να σπουδάσω γεωπόνος θα έπρεπε να πουλήσω τα κτήματα μας. Έτσι πήγα στη θάλασσα και έγινα καπετάνιος και κράτησα τα κτήματα που τώρα καλλιεργώ

 

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.