Στις 31 Μαΐου 2017 στον Ι. Ν. Διονυσίου Αρεοπαγίτου σύσσωμος ο εφοπλιστικός κόσμος, αποχαιρέτισε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους του και ο κόσμος των Γραμμάτων και των Τεχνών έναν από τους τελευταίους λάτρεις του. Τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ Ν. ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ. Τον αποχαιρέτισαν με σύντομα λογύδρια τα παιδιά του και η εταιρία του, με συγκρατημένο πόνο άφατης συγκίνησης, παρούσης της π. βασιλικής οικογένειας αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης δια του εκπροσώπου της υπουργού Ε. Ν. Δακρυσμένος ο Λεωνίδας Καβάκος αποχαιρέτισε με το βιολί του το νεκρό.
Στο σημερινό κόσμο των «δανειστών» -χορηγών που ανταλλάσσουν το έργο με τη φήμη, κι εξαργυρώνουν την προσφορά στην κοσμικότητα, ο Αλέκος Γουλανδρής δεν είχε θέση. Με μοναδική σεμνότητα έστερξε και συνέδραμε τη χώρα του και το νησί του. Η ευγένεια του πραγματικού ευπατρίδη, το φιλότιμο του Έλληνα και η γενναιοδωρία του πραγματικού Ανθρώπου που εξέφραζε ο Αλέξανδρος Γουλανδρής αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση αλλά και «είδος προς εξαφάνιση».
Το «Πρώτο Θέμα» φιλοξενεί ένα σύντομο βιογραφικό του, το οποίο αναδημοσιεύεται για χάρη της ιστορίας, της μνήμης και της τιμής όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν.
«Χορηγός είναι η λειτουργία -με καταγωγή από την αρχαία Ελλάδα- που τιμά και με το παραπάνω ο «Μέγας Αλέξανδρος», όπως τον αποκαλούν όσοι γνωρίζουν τον Αλέξανδρο Γουλανδρή. Γιος του Νικόλαου Ι. Γουλανδρή, μαζί με τον αδελφό του Γιάννη και τον δίδυμό του Λεωνίδα συνέχισαν μετά τον θάνατο του πατέρα τους, το 1957, την οικογενειακή παράδοση στη ναυτιλία, ενώ η αδελφή τους Άννα συνέδεσε το όνομά της, ως σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού Δημήτρη Χορν, με το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν. Ο κ. Γουλανδρής, διανύοντας πλέον την ένατη δεκαετία της ζωής του, παραμένει ένας απλός και προσιτός άνθρωπος, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Αθήνας, Χινίτσας στο Πόρτο Χέλι και Ελβετίας. Το σαλέ που διατηρεί στο Γκστάαντ έχει γίνει σημείο συνάντησης πολλών κορυφαίων εφοπλιστών και εξεχόντων συλλεκτών έργων τέχνης.
Το όνομά του σπανίως εμφανίζεται στις κοσμικές στήλες, ενώ φωτογραφίες του δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Άνθρωπος πράος, αφοσιωμένος στην οικογένεια και τις επιχειρήσεις του, πέρα από το πάθος του για τη θάλασσα και την τέχνη προσφέρει αθόρυβο φιλανθρωπικό έργο εκεί που πιστεύει ότι η βοήθειά του θα πιάσει τόπο. Ακόμη και όταν η μοίρα θέλησε να χάσει τη μία από τις τρεις κόρες του, τη Βιολάντω, εκείνος και η σύζυγός του Μαριέττα δεν το έβαλαν κάτω. Μεγάλωσαν με τις αξίες και ανέθρεψαν με τις αρχές που και εκείνος είχε λάβει από την ανδριώτικη οικογένειά του τις άλλες δύο κόρες του, τη Μαρία-Λούλα και την Αλεξάνδρα.
Σήμερα ο κ. Γουλανδρής, ο μόνος εν ζωή από τα τέσσερα αδέλφια του, συνεχίζει την ιστορία της οικογενειακής δυναστείας στη ναυτιλία μαζί με τους υπόλοιπους κληρονόμους και τη νέα γενιά των Γουλανδρήδων. Ο όμιλος, που φέρει το όνομα του Νικόλαου Γουλανδρή –N. J.Goulandris Group– πρωτοστατεί στην παγκόσμια ναυτιλία με πλοία που φέρουν την ελληνική σημαία. Το 1994 με δωρεά του ζεύγους Αλέκου και Μαριέττας Γουλανδρή εις μνήμην της κόρης τους Βιολαντώς ανακατασκευάστηκε ο φάρος Τουρλίτης, στην Άνδρο, στην αρχική του μορφή και από τότε λειτουργεί. Σημαντική, επίσης, είναι η παρουσία του στον κόσμο της τέχνης. Δεκάδες πίνακες και διάφορα άλλα έργα κοσμούν τα σπίτια του σε Αθήνα, Πόρτο Χέλι και Ελβετία. Το όνομά του είχε γραφτεί πριν από τρία χρόνια στη «New York Post» όταν σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s πουλήθηκε, πάνω από 100 εκατ. δολάρια, το εξαίσιο γλυπτό του Αλμπέρτο Τζιακομέτι «Το Άρμα».
«Ο Αλέξανδρος Γουλανδρής «φεύγοντας» άφησε παρακαταθήκη στους κληρονόμους του να συνεχίζουν το τελευταίο μεγάλο του project που ήταν να «αναστήσει» το θρυλικό Αβέρωφ. Ένα μεγαλόπνοο σχέδιο που ήδη βρίσκεται σε εφαρμογή μιας και το πλοίο βρίσκεται στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για εργασίες συντήρησης και επισκευής».
«Ανδριακή»
