Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΩΣΤΙΑΔΗ
Απόμαχου Πλοιάρχου Ε.Ν.
Η απομαχία είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος προσαρμογής και χρειάζεται μεγάλη υπομονή και επιμονή για να την αντιμετωπίσεις. Το σκαλοπάτι είναι τεράστιο και αν δεν το προσέξεις μπορεί να κατακρημνιστείς στην άβυσσο της κατάθλιψης.
Η αλλαγή είναι ριζική γιατί η ενέργεια που κατανάλωνες 24 ώρες το 24ωρο, αναγκαστικά συσσωρεύεται μέσα σου, σε βαθμό που σε πνίγει αφού δεν έχεις ασχολίες, στόχους, προγραμματισμούς και όλους εκείνους τους λόγους που σε έκαναν να την αποβάλεις.
Από τη μια στιγμή στην άλλη, από αεικίνητος οργανισμός, γίνεσαι στατικός, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο ν’ αποδεχθείς. Γίνεσαι νευρικός, σου φταίνε όλα και φτάνεις στο σημείο να μη σε αναγνωρίζει ο περίγυρος σου. Όμως επειδή κι αυτή είναι μία περίοδος της ζωής μας και ένα μονοπάτι από το οποίο θα περάσουμε, πρέπει να το αποδεχθούμε και να είμαστε ευχαριστημένοι που κατορθώσαμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι,να φτάσει στην είσοδο αυτού του μονοπατιού, που θα μας οδηγήσει στην όαση της ξεκούρασης, της ηρεμίας και της χαλάρωσης από την ένταση μιας ζωής για το ανέβασμα στην κορυφή της σταδιοδρομίας ενός εκάστου.
Είναι η κατηφόρα που ακολουθεί την ανηφοριά και θέλει προσοχή στο κατέβασμά της γιατί σε παρασέρνει στην δίνη των συναισθημάτων που δεν είναι τίποτε άλλο από την αίσθηση της αχρηστίας στην οποία νομίζουμε ότι περιήλθαμε.
Η απομαχία είναι δικαίωμα και όχι μειονέκτημα. Η απομαχία είναι βιβλίο γνώσης και εμπειρίας και όχι εγκατάλειψη, Η απομαχία είναι τρόπος ζωής και όχι αχρηστία.
Οι απόμαχοι είναι οι δάσκαλοι της πείρας στους νεότερους και όχι μαθητές αδιαφορίας ή παραγκωνισμού. Οι απόμαχοι είναι γόνιμα κοινωνικά κύτταρα , που η ανάσα τους δίνει ζωή σε όλους εκείνους που τους αγαπούν. Είναι οι παππούδες των εγγονιών που με μεγάλη προσοχή ακούν τα παραμύθια που τους λένε και που τα περισσότερα είναι κομμάτια από την ίδια τη ζωή τους. Οι απόμαχοι τέλος είναι εκείνοι που παραδίνουν την σκυτάλη στους εν ενεργεία, την σκυτάλη της ιστορίας, της θρησκείας, της παράδοσης, της οικογένειας, του θεσμού, του εθίμου, του επαγγελματισμού, της ίδιας της ζωής.
