ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ (1937)
Η ευρωπαϊκή ζωγραφική απεικονίζει ένα τοπίο γενικά και πειραματίζεται πάνω σε αυτό. Η Ελληνική σχολή της τοπιογραφίας —από την περίοδο της εθνικής ανεξαρτησίας μέχρι σήμερα— δημιουργεί μία ζωγραφική του νόστου, που αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο τόπο, στον οποίο θέλει να επιστρέψει.
Η Ελλάδα διαθέτει ένα σημαντικό ρεύμα τοπιογραφίας που παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την αντίστοιχη πορεία της ερμηνείας του τοπίου στην Ευρώπη. Ο Κλασικισμός, το ύφος των περιηγητών του Ρομαντισμού, η Σχολή του Μονάχου και οι επιδράσεις από το Παρίσι ανευρίσκονται στα έργα των Ελλήνων θαλασσογράφων και τοπιογράφων, που παρουσιάζονται στην έκθεση με τους Βολανάκη, Αιμίλιο Προσαλέντη, Γεραλή κ.ά. Στη συνέχεια, οι συνάφειες με την Ιμπρεσιονιστική επανάσταση και την Εξπρεσιονιστική διάθεση υπήρξαν έντονες και χαρακτηριστικές, εδραιώνοντας τον δικό μας υπαιθρισμό (Κογεβίνας, Βεντούρας, Λουκίδης, Καντζίκης, Θωμόπουλος, Σπυρόπουλος, Κουτσουρής, Κρυστάλλης, Μάρκελλος, Σεργουλόπουλος).
Από 16 Ιουλίου έως 1η Σεπτεμβρίου 2018 Χώρα Άνδρου (πίσω από τον ΟΤΕ), Καθημερινά 11:30 – 13:30 και 18:30 – 20:30 Σάββατο 11:30 – 13:30, Κυριακή κλειστά. Tηλ.: 22820 22262, e-mail: kaireios@otenet.gr
Με την ανάπτυξη του Μοντέρνου κινήματος αποτολμάται μία προσπάθεια ανεύρεσης της ελληνικότητας που ισορροπεί ανάμεσα στην παρατήρηση και την εξιδανίκευση. Έργα που αγγίζουν την αφαίρεση και αποσκοπούν στην αποτύπωση του ελληνικού φωτός αντιπροσωπεύονται εδώ από τους Πρέκα, Τέτση, Απέργη, Ζούνη, Αντωνακάτου, Μανωλίδη, Πανιάρα, Χουλιαρά, Ζουμπουλάκη και Ψυχοπαίδη.
Η νοσταλγία του τόπου επανέρχεται και σήμερα, (στους πίνακες των Α. Γρηγόρα, Μακρή, Λασηθιωτάκη, Ρήνα, Ρόρρη, Κόττη, Σαρασίτη, Χάρου, Μπελτέκου, Μ. Ε. Παπαδημητρίου), προτείνοντάς μας ψυχικές καταστάσεις και βιώματα από τον φυσικό και δομημένο χώρο. Τον περιγράφει, τον φαντάζεται ή τον κατασκευάζει. Τα έργα που παρουσιάζονται στη συγκεκριμένη έκθεση αυτό το συναίσθημα μεταφέρουν στο θεατή.
No gallery template found!