Ένα χρόνο πριν στο περιοδικό ΕΥΑΝΔΡΟΣ του 2018, ο Γιώργος Σαλταφέρος συζητά με την Ράνια Τζιφοπούλου -Κωνσταντινίδη. Η κουβέντα τους έχει κάτι από την θαλασσινή αύρα, τον ήχο του νερού και τον παφλασμό του κύματος, σαν να προμήνυε έναν χρόνο μετά την έκθεση στο Νειμποριό, στην αίθουσα Τέχνης Ἁδαμαντία» που εγκαινιάζεται αύριο Πέμπτη 18 Ιουλίου 2019. Την Παρασκευή 19 Ιουλίου 2019 το Street Party. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων την Παρασκευή έχει «πρεμιέρα» το ΕΥΑΝΔΡΟΣ 2019.
Στο καλοκαιρινό ΕΥΑΝΔΡΟΣ λοιπόν η Ράνια Τζιφοπούλου και ο Γιώργος Σαλταφέρος συζητούν για τις Σκιές από Φως:
Γεννήθηκε στο Νημπορειό της Χώρας, όταν εκεί υπήρχε ιδιωτική μαιευτική κλινική. Μεγάλωσε στο Κόρθι. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Παιδαγωγικά στην Αθήνα και μετά Διδακτική της Τέχνης και Χαρακτική στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Βέρνη της Ελβετίας. Σε όλη την διαδρομή του εργάζεται. Σήμερα διδάσκει στο 13ο σχολείο Καλλιθέας.
Γιατί Διδακτική Τέχνης;
Γιατί η Τέχνη ήταν το αντικείμενο που ήθελα να διδάξω.
Πως ξεκίνησες;
Τελείωσα πρώτος στο έτος μου και το πανεπιστήμιο μου έδωσε έναν χώρο για να εκτεθεί η πτυχιακή μου δουλειά. Ήταν η πρώτη μου ατομική έκθεση.
Το θέμα σου;
«Σκαιόφως». Με αφορμή τον μύθο του Πλάτωνα. Ο μύθος λέει ότι βρισκόμαστε σε μια σπηλιά. Είμαστε αλυσοδεμένοι. Στην σπηλιά υπάρχει φωτιά και έμψυχο υλικό το οποίο δεν είναι ορατό σε μας. Εμείς βλέπουμε μόνο τις σκιές όπως τις αντανακλά η φωτιά. Πρέπει να βγούμε στο φως. Στην γνώση. Ταυτίστηκα μ αυτό. Η προσωπική μου σπηλιά είναι το κατώι του παλιού πέτρινου σπιτιού μου στην Λαρδιά στο Κόρθι. Οι τοίχοι και η οροφή είναι σκεπασμένα από μια πατίνα καπνιάς.
Το φως στα έργα σου δεν λάμπει…
Tο απροκάλυπτο δεν με συγκινεί. Με ενδιαφέρει το μεταίχμιο. Μου αρέσει και η νυχτερινή ζωγραφική. Το μάτι σου πρέπει να συνηθίσει. Δεν βλέπεις την λεπτομέρεια. Βλέπεις το μισοκρυμμένο…
Άλλες εκθέσεις;
Έχω κάνει είκοσι πέντε ατομικές… Και έχω συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές: Στην Ελλάδα, την Ελβετία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ινδία, το Πακιστάν, την Αυστρία, το Βέλγιο, τον Καναδά…
Πολυζωγραφικότατος….
Δουλεύω πολύ. Όταν δεν δουλεύω σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα (γέλια)
«Η θάλασσα είναι ο καθρέφτης μου» που είναι συνδυασμός
ναυπηγείων και νερένιων τοπίων. Μπαίνει το νερό στην δουλειά
μου. Τα καρνάγια ήταν όγκοι. Η γεωμετρία της νύχτας…
Τα θέματα σου;
Οι «Σιωπηλοί χώροι». Πρόκειται για όχι πολύ παραστατική ζωγραφική. Χρησιμοποιώ «βρώμικα» χρώματα. Μετά η «Νυχτερινή Βάρδια» η πρώτη ατομική μου έκθεση στην Αθήνα. Δούλεψα πέντε χρόνια στα ναυπηγεία. Στο Πέραμα. Ναυπηγεία και καρνάγια την νύχτα. Ακολουθεί «Η θάλασσα είναι ο καθρέφτης Λ.…μου» που είναι συνδυασμός ναυπηγείων και νερένιων τοπίων. Μπαίνει το νερό στην δουλειά μου. Τα καρνάγια ήταν όγκοι. Η γεωμετρία της νύχτας… Θεωρούσα το νερό πάρα πολύ δύσκολο θέμα. Νόμιζα ότι θα μου έφευγε απ τα χέρια…. Δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ. Μετά έκανα μια μεγάλη έκθεση στην Βέρνη, με τίτλο “EinFluss” με θέμα τον Αare το ποτάμι της Βέρνης. Ακολούθησαν τα καφέ του κόσμου, με τίτλο “Spatial Memory”…
Στα καφέ η ανθρώπινη παρουσία είναι ελάχιστη αλλά υπαινίσσεται παντού…
Φτιάχνω σκίτσα επί τόπου. Πίσω από τα δυο φλιτζάνια του πίνακα υπάρχει μια συζήτηση… Συνήθως δεν θυμάμαι τα πρόσωπα που συζητούν δίπλα μου. Θυμάμαι τον διάλογο. Όπως σ ένα Παρισινό καφέ. Συνέβαινε ένας χωρισμός. Δραματικός… Θυμάμαι κάθε ατάκα που αντάλλασαν. Αλλά όχι τα πρόσωπα.
Πολλά από τα καφέ μου θύμισαν τα μπαρ του Μπουνιουέλ…
Ένα φλιτζάνι για να υπάρξει πρέπει να συμπληρωθεί από τον θεατή. Να μπορεί να επικοινωνήσει το έργο με το θεατή. Αλλιώς είναι αποτυχημένο.
Στην Άνδρο έχεις εκθέσει;
Τέσσερις φορές. Στο Εμπειρίκειο τους «Σιωπηλούς χώρους». Στο Κόρθι, στην πηγή των Αηδονιών μια μικρή σειρά έργων. Στο σχολείο του Κορθίου μαζί με μια φίλη μου Ελβετίδα. Ο τίτλος ήταν «Λιθοαναγραφές» και αφορούσε την Ανδριώτικη τοιχοποία. Τελευταία στο Γαύριο με τον Κώστα Γαρύφαλλο και τον Μιχάλη Τζανουλίνο.
Η Άνδρος του σήμερα;
Αρχιτεκτονικά με πληγώνει. Είναι χτισμένη άναρχα, με αμφίβολη αισθητική και ελάχιστο σεβασμό στις αρχιτεκτονικές της καταβολές.
Πηγαίνεις τα καλοκαίρια;
Το νησί μου το καλοκαίρι είναι η Βέρνη. Η Άνδρος είναι όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Τις ενδιάμεσες εποχές… Σε κάθε ενότητα της δουλειάς μου υπάρχει η Άνδρος. Ακόμα και σε έργα που έκανα στην Βέρνη από βιωματική μνήμη.
Τι κοινό έχουν η Βέρνη και η Άνδρος εκτός από το νερό;
Την αγάπη μου και για τις δυο!
Το κοινό σου;
Μικρό κοινό αλλά φανατικό!!! (γέλια) Μεγάλη τιμή για μένα!
Η Άνδρος σου;
Ταξιδεύει. Μαζί μου… παντού και πάντα.