ΠΡΟΣ: «Α»
Η (Ο) συνεργάτης σας «ΕΛΣΑ» κάθε φορά που πηγαίνει στην ‘Ανδρο θα πρέπει να συμβαίνει το εξής, όπως το φαντάζομαι:
Βγαίνοντας από το πλοίο στο Γαύριο, επιβιβάζεται σαν συνοδηγός σε αυτοκίνητο, βάζει ωτασπίδες, καλύπτει τα μάτια της (του) και ξεκινούν για την Χώρα. Φτάνοντας στην Σταυροπέδα, ο οδηγός την (τον) σκουντά, βγάζει ωτασπίδες και καλύπτρες ματιών και από αυτή τη στιγμή αρχίζει να καταγράφει τα κακώς κείμενα της διαδρομής.
Τα λέω βέβαια αυτά με καλή και σκωπτική πάντα διάθεση, για να εξηγήσω την μόνιμη αναφορά στα προβλήματα την περιοχής γύρω από την Χώρα και μόνο.
Αν από την έξοδο από το πλοίο στο Γαύριο, έβλεπε την περιοχή και άκουγε τους γύρω, αν έκανε ένα γύρο στην βόρεια Άνδρο θα διαπίστωνε πλήθος προβλημάτων.
Ένα από αυτά αφορά και το χωριό μου, τον Αμόλοχο.
Για 5 περίπου χρόνια αγωνιστήκαμε για τον δρόμο που μας συνδέει με το Γαύριο.
Είχαμε γαϊδουρόδρομο, αποκτήσαμε πριν 50 χρόνια χωματόδρομο, αγωνιστήκαμε (φτάσαμε μέχρι τον Πρωθυπουργό) για ασφαλτόδρομο, επιτέλους το έργο τελείωσε πριν 6 περίπου μήνες, αλλά αμέσως μετά μας προέκυψε μπαλωματόδρομος (έτσι κατάντησε) με σίγουρη μετεξέλιξή του σε λακουβόδρομο.
Ελλάς το μεγαλείο σου με τους φερέλπιδες εργολάβους των δημοσίων έργων.
Γιάννης Στ. Μαμάης
Αμόλοχος, Άνδρος
Σημείωση «Α»: Ο (Η) Ελσα είναι αρθρογράφος της εφημερίδας και συνεργάτες του, όλοι όσοι έχουν σχετικά θέματα με το νησί. Μοιάζει να ασχολείται περισσότερο με την περιοχή στην οποία αναφέρεσθε, δεδομένου ότι οι πολίτες της ενδιαφέρονται περισσότερο για την δημοσιοποίηση των θεμάτων τους.