Η παράσταση ήταν ένα ταξίδι μνήμης, που ξεκινά από την Άνδρο τον τέλους τον 19ου αι. και καταλήγει στην Αθήνα της δεκαετίας τον ‘6ο. Το όχημα σε αυτή την περιπλάνηση ήταν η μουσική, το τραγούδι και ο χορός.
Οσοι μιλούν για την Άνδρο του παρελθόντος αναπολούν ημέρες ωραίες, με σπίτια συνέχεια ανοικτά, με τραπέζια γεμάτα γλυκά, σε μια κοινωνία επαφής και αλληλεγγύης. Πράγματι, από τα τέλη του 19ου αι η Άνδρος αποτελεί μια ισχυρή ναυτική δύναμη. Τα πλήγματα που δέχθηκε στους δύο πολέμους δεν ανέστειλαν επί της ουσίας την πορεία αυτής της δύναμης. Όσο η ναυτοσύνη είναι ισχυρή ο τόπος ευημερεί, αλλά αυτή είναι η μία πλευρά της πραγματικότητας. Η άλλη είναι τα σπίτια που μένουν χωρίς αντρική παρουσία για πολλά χρόνια, είναι τα ναυάγια, είναι οι ψυχές που χάνονται σε αφιλόξενα, σκοτεινά νερά.
Και όμως! Οι Ανδριώτες φαίνεται ότι εύρισκαν τον τρόπο να υπερβαίνουν αυτές τις δυσκολίες. Μια επίσκεψη στα σπίτια που γιόρταζαν, μια καλή παρέα με λίγο τραγούδι και χορό, ένα πανηγύρι που θα συμμετείχαν Χωραίτες και χωρικοί και η ζωή γενόταν πιο εύκολη. Η παράσταση ήταν ένας θησαυρός από μνήμες, γνώσεις και πληροφορίες μια ανασύσταση εικόνας ζωής με χρώματα και αρώματα του αλλοτινού νησιού στην σημερινή πόλη των Αθηνών. Η κοπή της βασιλόπιτας του ΝΟΑ σε συνεργασία με το Λύκειον των Ελληνίδων Σαλαμίνας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τη Κυριακή, 23 Ιανουαρίου 2011«Από Άνδρου εις Αθήνας» Τα εύσημα στο Δ.Σ. του ΝΟΑ και το Λύκειο των Ελληνίδων.Ηταν μια απόλαυση.
