«Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, την πίστιν τετήρηκα…» ( Β΄ Τιμ.)
Ο σεμνός, ο προσηνής και πολύ αγαπητός σε όλους μας ιερέας Ιπποκράτης Πολέμης δεν είναι πια μαζί μας. Εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, προς «Ζωήν την Αιώνιον»!
Άξιος λειτουργός του Υψίστου, αληθινός εργάτης του Ευαγγελίου, συμπαραστάτης και βοηθός, όπου υπήρχε ανάγκη, συνεχιστής του μακαριστού πατρός του ιερέως Ιωάννη στον ενοριακό μας ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου Σαρίζης. Τα έργα του ορθόδοξου κληρικού δεν είναι ανθρώπινα, αλλά Θεανθρώπινα. Δεν έχουν ανάγκη προβολής. Συνιστούν μια συνεχή διακονία και θυσιαστική προσφορά. «Ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι…» (Μάρκ.). Πλούσια ήταν τα χαρίσματα που διέκριναν τον απροσδόκητα κοιμηθέντα εφημέριο των Αποικίων. Βαθειά ταπεινότητα και ανυπόκριτη αγάπη προς όλους. Γι’ αυτό, στην εξόδιο ακολουθία την 23η παρελθόντος Μαρτίου υπήρξε το αδιαχώρητο στον ιερό Ναό Παναγίας Σαρίζης, όπου το πλήθος των πιστών, όσοι τον γνώριζαν και είχαν προσέλθει από όλες τις γωνιές του νησιού μας, παρακολουθούσε σιωπηλά στον κατάμεστο ναό και στον ασφυκτικά γεμάτο υπαίθριο περιαύλιο χώρο, παρά την κακοκαιρία και το ψύχος της ημέρας αυτής. Ήταν η αναγνώριση από το ποίμνιο, από τους γνωστούς, από την κοινωνία…
Με την χειροτονία του σε πρεσβύτερο, τοποθετήθηκε αρχικά εφημέριος Βουρκωτής, για να αφοσιωθεί από το 1976 και μετά ως εφημέριος στον ενοριακό ναό Σαρίζης. Όμως και μετά την πρόσφατη προ ολίγων ετών διαδοχή του συνέχισε να διακονεί το χωριό μας και ευρύτερα, ξεπερνώντας με καρτερία και δύναμη πίστεως τις όποιες δυσχέρειες, ακόμα και μεγαλύτερες συμβαίνουν στη ζωή και την αδυσώπητη πορεία του χρόνου. Στήριξή του πάντα η αξιοσέβαστη πρεσβυτέρα του, που φρόντιζε να τον ενδυναμώνει στις υποχρεώσεις του και στα καθημερινά προβλήματα. Από τις κορυφαίες στιγμές η συνιερουργία στο Φανάρι, προεξάρχοντος του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κατά το προ ετών προσκύνημά μας στη «Βασιλεύουσα».
Η ευαισθησία της ψυχής εκφράζονταν πέραν των ιερών καθηκόντων, ποικιλότροπα. Άριστος λειτουργός και καλλικέλαδος στη Βυζαντινή, ήταν παράλληλα γνώστης και της ενόργανης παραδοσιακής μας μουσικής. Το τσέμπαλο και το σαντούρι ήταν η κρυφή του αγάπη. Η μουσική είναι έκφραση του Θείου, είναι αρμονία και τάξη, κατά τον Πλάτωνα. «Μουσική εστιν εμμελείας και ευρυθμίας δημιουργός». Γι’ αυτό έχει τη δύναμη να σ’ ανεβάζει στα Ουράνια! Από το καλοκαίρι του 2010 προετοιμάζαμε ειδική εκδήλωση Βυζαντινής και έγχορδης παραδοσιακής μουσικής. Όμως, λόγω προβλημάτων που μεσολάβησαν, η εκδήλωση έμελε να πραγματοποιηθεί φέτος. Τελικά δεν προφθάσαμε. Γιατί ο Ύψιστος τον κάλεσε κοντά Του, στα Ουράνια. Εκεί, όπου ηχούν οι ψαλμοί των αγγέλων…!
Το κενό που δημιουργείται στην κοινωνία μας είναι ασφαλώς δυσαναπλήρωτο. Όλοι εμείς, που για χρόνια προσευχόταν στο φρικτό Θυσιαστήριο και διακονούσε, όλοι, κλήρος και λαός, ικετεύουμε σήμερα όπως ο Ύψιστος, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, που με αφοσίωση υπηρέτησε, να τον αναπαύσει εν σκηναίς δικαίων, εν κόλποις αγίων!
Α.Ν.Μ.
