Αυτή τη χρονιά οι απόκριες ήταν διαφορετικές στο νησί. Θες γιατί κανείς «επίσημος» δεν έκανε τον κόπο να ασχοληθεί μαζί τους; Θες γιατί η ατμόσφαιρα της κοινωνίας μας έχει βαρύνει πολύ; Θες γιατί οι άνθρωποι ένοιωσαν την ανάγκη να ξεφύγουν από ένα κύμα περίσκεψης και ανησυχίας; Όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πλησίασαν από μόνοι τους για να χαρούν με τα απλά πράγματα. Με τις εκδηλώσεις που κάποτε φάνταζαν κοινότοπες και τυπικά επαναλαμβανόμενες. Αυτή την φορά οι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να ξαναγνωρίσουν τα γνωστά και να ξαναζήσουν από την αρχή όσα ήξεραν από το παρελθόν…
Αυτό έγινε εμφανές ένα σαββατιάτικο απόβραδο του Μάρτη στην εκδήλωση για τις απόκριες των «φίλων της Καϊρείου Βιβλιοθήκης» στην αίθουσα της Λέσχης Ανδρίων. Ήταν μια συγκέντρωση που ξάφνιασε με το πλήθος της, αλλά και με την έμπνευση να παίξουν παραδοσιακοί οργανοπαίκτες μαζί με τους νεαρούς μαθητευόμενους τους παραδοσιακά όργανα (σαντούρι). Ήταν κάτι διαφορετικό, σε ένα κόσμιο και πολύβουο περιβάλλον, να βλέπεις κανείς δεκάδες παιδάκια να φτιάχνουν παιχνίδια με την καθοδήγηση δύο παιδαγωγών και καμιά δεκάρια νεαρούς και νεαρές μαθητευόμενους να παίζουν στο σαντούρι παραδοσιακούς σκοπούς. Άλλοτε μόνοι τους και άλλοτε με την συνοδεία βιολιών. Και από κοντά να συμμετέχει ένα πλήθος μεγαλύτερων…
Η ανάγκη του αυτοπροσδιορισμού ήταν ακόμη περισσότερο αισθητή την μέρα του καρναβαλιού. Εκείνο το απομεσήμερο της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς λες και ξαφνικά άνοιξαν όλοι οι δρόμοι του νησιού και χιλιάδες έσπευσαν στο κεντρικό καρναβάλι της Χώρας. Χρόνια είχε να δει η Χώρα τόσο κόσμο και τόσο ένθερμη συμμετοχή από κάθε γωνιά του νησιού. Από το Κόρθι και από το Γαύριο. Μάλιστα από το Μπατσί υπήρχε και άρμα. Τα περισσότερα άρματα καλόγουστα και όλα αστεία. Και η συμμετοχή ασταμάτητη. Παιδάκια, μαμάδες, μπαμπάδες, νεαροί, νεαρές. Μια ατέλειωτη μασκαράτα τόσο στην πομπή του καρνάβαλου όσο και μέσα στο πολύβουο και πολύχρωμο πλήθος. Τόσες στολές, τόσες παράξενες αμφιέσεις μικρών και μεγάλων χρόνια είχαμε να δούμε.
Μια γιορτή που κράτησε ώρες. Μια γιορτή που τα είχε όλα. Από την περιγραφή μέχρι τη συμμετοχή. Από την μασκαράτα μέχρι το κέφι. Ήταν λες και αυτός ο κόσμος, αυτά τα δύσκολα χρόνια που δοκιμάζεται, αποφάσισε ξαφνικά να βγει στους δρόμους και να ξεσκάσει σατιρίζοντας τους πάντες και τα πάντα. Και το σπουδαιότερο, αυτοσαρκαζόμενος. Για πρώτη φορά είδαμε εδώ και χρόνια τον αυτοσαρκασμό να περισσεύει σε αρκετές εκδηλώσεις. Γεγονός που ίσως σημαίνει πως η κοινωνία αρχίζει να καταλαβαίνει περισσότερο τα πράγματα.
Το «παράδοξο» είναι πως όλη αυτή η προσπάθεια προέκυψε ως καρπός μιας αυτόβουλης επιτροπής στην οποία ρόλο έπαιξαν κυρίως μερικοί της αγοράς της Άνδρου και όλη η επιτυχία ήταν απόρροια της μεγάλης και δημιουργικής συμμετοχής του κόσμου…
Δ. Μπασαντής
