Ο αείμνηστος Δήμαρχος Άνδρου Μ. Σ. Πολέμης το έτος 1956 ίδρυσε την πρώτη μεταπολεμική φιλαρμονική του Δήμου. Αγοράσθηκαν 35 όργανα ένα πιάνο και όλα τα σχετικά υλικά (αναλόγια παρτιτούρες κλπ) και προσέλαβε μόνιμα ως Μαέστρο τον Αρχιμουσικό Σπυρίδωνα Μεταξά.
Η φιλαρμονική εγκαταστάθηκε στον άνω όροφο της ΕΟΧΑ και η λειτουργία της άρχισε αμέσως.
Η πρώτη σύνθεση της φιλαρμονικής ήταν η ακόλουθη: Α. Διαβατίδης 1η τρομπέτα, Ι. Φακής 1η τρομπέτα, Ε. Νικολαΐδης 2η τρομπέτα, Ν. Γλυνός 2η τρομπέτα, Ι. Σταματόπουλος κλαρινέτο (ταλαντούχος πού μέχρι σήμερα έχει πάρει 2 πρώτα πανευρωπαϊκά βραβεία κλασσικής σύνθεσης και άλλες σπουδαίες διακρίσεις), Κ. Σταματόπουλος κλαρίνο, Α. Καστανός κλαρίνο, Λ. Αστράς κλαρίνο, Φ. Ασινάλογλου κλαρίνο, Α. Μπλιζιώτης φλάουτο, Ν. Σαραντόπουλος σαξόφωνο (άλτο), Γ. Τζιβάρας σαξόφωνο (τενόρο), Δ. Στρατής κόρνο (τενόρο), Δ. Γλυνός κόρνο (βαρύτονο), Α. Διαπούλης τρομπόνι, Λ. Γονέος τρομπόνι, Δ. Θεοδωράκης κόρνο (κοπανιαμέντο), Λ. Ζαννής κόρνο (κοπανιαμέντο), Γ. Δουδουσάκης τούμπα, Φ. Φιλιππίδης τούμπα, Ι. Κέτσης τύμπανο, Δ. Μπόνης τύμπανο, Σ. Γεμενιτζόπουλος πιάτα, Γ. Φακής γκρανκάσα.
Την πρώτη της επίσημη εμφάνιση έκανε η φιλαρμονική τον χειμώνα του 1957 στην
Νεκρώσιμο ακολουθία του αείμνηστου Μ. Μαρρή με το πένθιμο εμβατήριο του Σοπέν «March funebre» Έκτοτε σε κάθε εθνική εορτή υπήρχε συγκεκριμένο πρόγραμμα δηλαδή εωθινό εμβατήριο ώρα 06.00, εθνικά εμβατήρια κατά την παρέλαση και δημοτικοί χοροί που χόρευαν στην πλατεία οι μαθητές.
Κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς η φιλαρμονική έπαιζε τα κάλαντα σε Χώρα και Στενιές. Κάθε εορτή Θεοσκεπάστου ακολουθούσε την λιτανεία με εκκλησιαστικά εμβατήρια, δημοτικούς χορούς όπως και στις εθνικές εορτές και εμβατήρια κατά την λαμπαδηφορία.
Το ίδιο ως άνω πρόγραμμα και κατά την εορτή κοιμήσεως Θεοτόκου τον 15Αύγουστο. Την Μ. Παρασκευή έπαιζε το πένθιμο εμβατήριο κατά την περιφορά των επιταφίων.
Στις γυμναστικές επιδείξεις του Γυμνασίου η φιλαρμονική επίσης συμμετείχε με χορούς και εμβατήρια.
Τα καλοκαίρια κάθε Κυριακή βράδυ η φιλαρμονική έκανε συναυλίες στις πλατείες με πρόγραμμα που διαρκούσε δύο ώρες.
Γενικά η φιλαρμονική ήταν πάντοτε στο επίκεντρο των εκδηλώσεων του νησιού λαμβάνοντας μέρος σε όλα τα γεγονότα.
Ο αείμνηστος Σ. Μεταξάς δίδασκε σε όσους επιθυμούσαν και άλλα όργανα όπως πιάνο, βιολί, ακορντεόν, κιθάρα κ.λπ.
Έτσι εκτός της φιλαρμονικής δημιουργήθηκαν και ορχήστρες όπως η πρώτη ορχήστρα πού έδωσε ρεσιτάλ στο Δημοτικό Θέατρο το 1958, πού τραγούδησε η Μαρία Διαβατίδου με ορχήστρα αποτελούμενη από τους: Σ. Μεταξά πιάνο, Ι. Σταματόπουλο ακορντεόν, Ι. Κουμούτση σαξόφωνο, Α. Διαβατίδη τρομπέτα, Γ. Κωβαίο κιθάρα, Φώτη κρουστά.
Στην συνέχεια την ίδια χρονιά δημιουργήθηκε μια ορχήστρα που έπαιζε δωρεάν σε όλους τους χορούς και αποτελείτο από τους: Σ. Μεταξά πιάνο, Ζ. Κουλουμπή ακορντεόν, Ε. Πλουμιστό βιολί, Γ. Κωβαίο κιθάρα, Α, Αμωράτη κιθάρα, Α. Διαβατίδη τρομπέτα, Ι. Φακή τρομπέτα, Γ. Τζιβάρα σαξόφωνο και Φώτη κρουστά. Τραγούδι Κωβαίος-Αμωράτης-Διαβατίδου.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι ο Μεταξάς ίδρυσε και την πρώτη χορωδία η οποία έψαλε το τροπάριο της Κασσιανής του Μάντζαρου την Μ. Τρίτη. Η χορωδία αποτελείτο από 30 χορωδούς των οποίων τα ονόματα δεν τα θυμάμαι όλα αλλά θα αναφέρω όσα θυμάμαι όπως: Γ. Κωβαίος, Ζ. Κουλουμπής, Α. Αμωράτης, Ε. Πλουμιστός, Α. Διαβατίδης, Η. Δελελετάκης, Λ. Κωβαίου, Α. Στάμου, Μ. Διαβατίδου Α. Ζαννή κ.α
Τον χειμώνα του 1977 ο Μεταξάς ασθένησε μετεφέρθη εις Αθήνας δια θεραπείαν όπου μετά σύντομο χρονικό διάστημα απεβίωσε.
Η προσφορά του ιδρυτή της φιλαρμονικής αειμνήστου Δημάρχου Μιχαήλ Σπύρου Πολέμη αλλά και του αειμνήστου Αρχιμουσικού Σπυρίδωνος Μεταξά ήταν τεράστια στα πολιτιστικά δρώμενα και την εν γένει ζωή του νησιού. Οι πιο παλιοί θα τους θυμόμαστε πάντοτε με ευγνωμοσύνη. Οι νεότεροι οφείλουν να γνωρίζουν και να προσπαθήσουν να συνεχίσουν ότι όμορφο οι παλιοί ξεκίνησαν.
Με πολύ χαρά αλλά και συγκίνηση παρακολούθησα την συναυλία των παιδιών του συλλόγου μουσικής (ΜΟΥΣΑ). Μπράβο! Μπράβο στα παιδιά, Μπράβο στον Μαέστρο, Μπράβο στον Σύλλογο ΜΟΥΣΑ και ένα μεγάλο Μπράβο στον χορηγό Σπύρο Λεωνίδα Πολέμη πού συνεχίζει την όμορφη παράδοση δίδοντας πάλι ζωή στον τόπο.
Αντώνης Διαβατίδης
