Από το μεσημέρι της Τετάρτης 20 Νοεμβρίου 2013, η ψυχή του πιο αγαπητού καθηγητή που είχαμε στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο Άνδρου, του Ηλία Ρουμάνη, αγναντεύει από ψηλά, την αγαπημένη του Άνδρο και όλους τους μαθητές που ευτύχησαν να τον έχουν δάσκαλο.
Η κηδεία του έγινε το Σαββατο 23 Νοεμβρίου από το Κοιμητήριο του Βύρωνα.
Β. Λουκίσσας
Χαιρετισμός στο μακαριστό Καθηγητή ΗΛΙΑ ΡΟΥΜΑΝΗ
Το πένθος, ο πόνος και η λύπη που αισθάνονται όλοι οι Ανδριώτες στο άκουσμα του θανάτου του καθηγητού Θεολογίας Ηλία Ρουμάνη δεν μπορεί καμία πένα και κανένας λόγος να περιγράψουν. Ο σεβασμός και η αγάπη που τρέφουμε όλοι οι Ανδριώτες στο πρόσωπο του Ηλία Ρουμάνη είναι πολύ μεγάλα. Ήταν ο εμπνευσμέος δάσκαλος! Ήταν ο σπάνιος Άνθρωπος! Αγαπούσε το Θεό, αγαπούσε την πατρίδα , αγαπούσε τον άνθρωπο. Απλός και ταπεινός, ευγενής και καλομίλητος, σοβαρός και καταδεκτικός. Συναισθηματικός μαζί και ρεαλιστής. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να σταθεί κοντά στους ανθρώπους. Συνάδελφοι, γονείς, μαθητές, φίλοι, συγγενείς, όλοι ήτανε κάτι δικό του. Τους έβλεπε γελαστός, τους μιλούσε, τους περιποιότανε, τους ζέσταινε με την καλοσύνη του, τους φώτιζε με την σκέψη του. Πολλά μπορώ να πω ακόμη, πολύ περισσότερα νοιώθω μέσα μου για τον Ηλία Ρουμάνη. Η Εκκλησία έχασε έναν άξιο εργάτη. Η πατρίδα έχασε έναν άξιο αγωνιστή του ωραίου και του καλού. Η εκπαίδευση έχασε έναν δάσκαλο άξιο και φωτισμένο και ακαταπόνητο που ήτανε επάνω στην έδρα απόστολος και μάρτυρας για την νεολαία μας, που ήθελε και προσπαθούσε να βαδίζει πάντα μπροστά στην πίστη την αλήθεια, το φως και τη ζωή.
Ο Θεός θέλησε να τον πάρει κοντά του πιο γρήγορα. Μέσα στο φως και την γαλήνη του ουρανού. Κοντά στον Θεό και κοντά στους Αγίους. Εβλεπε ο Θεός ότι μέσα στον κόσμο αυτό του εγωισμού της κακίας, της αχαριστίας, δεν είχε θέση ο Ηλίας Ρουμάνης. Τον πήρε ο Θεός κοντά του, του έδωσε το στεφάνι, γιατί και την «πίστη ετήρησε και τον νόμο ετέλεσε». Η μνήμη του θα είναι αιώνια. Εμείς όλοι που τον γνωρίσαμε θα τον θυμόμαστε. Τα ευχαριστώ μας είναι πολλά. Η ευγνωμοσύνη μας βαθιά. Ηλία Ρουμάνη κάποιος σοφός λέει ότι την ώρα που οι καμπάνες χτυπούν για τον Εσπερινό και ο ήλιος γέρνει στη Δύση στολίζοντας με ωραία χρώματα τον ουρανό τα λουλούδια αφήνουν όλο τους το άρωμα τα πουλιά κελαηδούν σε γλυκούς τόνους, βγαίνει ο Θεός να ευλογήσει τους ανθρώπους. Εσύ Ηλία θα είσαι πιο κοντά από όλους μας. Μην μας ξεχνάς. Να προσεύχεσαι για την πατρίδα μας να περάσει τις δύσκολες ώρες. Να προσεύχεσαι για τον Ιερό μας Κλήρο να του δίνει ο Θεός φωτισμό και δύναμη που τόσο έχει ανάγκη. Να προσεύχεσαι για τις εκατοντάδες των μαθητών σου, για τη νεολαία μας, για όλους μας που παλεύουμε μια τρικυμία συγκρουόμενων κοινωνικών αντιλήψεων και δεν ξέρουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο δρόμο πρέπει να πάρουμε, να μας δώσει ο Θεός δύναμη και να μας οδηγήσει στη Σωτηρία. Ηλία Ρουμάνη θα είσαι πάντα για όλους μας Φως και Δίδαγμα. Ηλία Ρουμάνη Χριστός Ανέστη και εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος» Αμήν!
Ιερεύς Ιωάννης Στάμος
«Έφυγε» ένας αγαπημένος Καθηγητής μας. Ο «Κύριος Ρουμάνης». Ένας αυθεντικός Άνθρωπος! Ακόμα κι αν δεν συμφωνούσες με τις απόψεις του, τις σεβόσουνα – γιατί τις σεβόταν αληθινά ο Ίδιος. Όταν μπήκα σε διαδικασία διαζυγίου, ήρθε -ειδικά- από την Άνδρο, για να μου σώσει τον γάμο! Ο γάμος δεν σωνόταν… αλλά αυτό του το ενδιαφέρον και η καλοσύνη, πολύ με στήριξαν…
Ευτύχησα, μαζί με τον μικρούλη -τότε- Γιώργο Στεφάνου (και άλλους) να πρωταγωνιστήσω στη θεατρική του παράσταση… Είχε μεγάλη επιτυχία η παράσταση… Χαιρόταν με τόσο σεμνό τρόπο… που αυτό το κράτησα σαν μάθημα ζωής.. ΄Έτσι μάς δίδασκε – με τον καλό του λόγο και τον τρόπο που φερόταν σε όλους μας… Εκεί στον Παράδεισο… Σε περιμένουν Δάσκαλε!
Βρισηίς Σούλη
«Είχε μετατρέψει το «εγώ» σε «εμείς» ή πιο σωστά σε «εσείς», αλλά τόσο σιωπηλά που, ένοιωθες ότι είχε καταφέρει να προστατέψει την προσωπικότητα από το λάθος της περηφάνιας. Νομίζω ότι είναι περιττό, να του ευχηθούμε εμείς οι «λίγοι» καλό Παράδεισο. Τον έχει…
Ανδριάνα Λεβαντή Ρεμούνδου
«Καλό ταξίδι δάσκαλε, σε ευχαριστώ που προσπάθησες σε όλους όσους πέρασες ως δάσκαλος από δίπλα μας να μας διδάξεις την αγάπη και το καλό. Έτσι καλός και πράος ήσουν και εσύ στο πέρασμα από αυτή τη ζωή αλλά έχεις αφήσεις το «σημάδι σου» στην ψυχή μας με το μεγαλείο της απλότητας που σε διέκρινε. Ελαφρύ να είναι το χώμα που θα σε σκεπάσει αγαπημένε μας δάσκαλε.
Γιάννης Β. Ψαρούλης
