Είναι πολύ χαρακτηριστικό της μεγάλης κρίσης που τελευταία βιώνουμε, ότι οι εκπρόσωποι της πολιτικής αποφεύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις. Δεν παρατηρείται, για παράδειγμα, στις μέρες μας ο συνωστισμός που υπήρχε παλαιότερα στις διάφορες εκδηλώσεις, όπως εκείνες κοπής της βασιλόπιττας των συλλόγων. Είναι προφανές ότι δυσκολεύονται να δικαιολογήσουν την όλη κατάπτωση, στην οποία σήμερα έχουμε περιέλθει και ότι αδυνατούν να αρθρώσουν λόγο πειστικό.
Αν θεωρήσουμε ότι πολιτική είναι η συνέργεια των αρμοδίων για την επίλυση ζωτικών προβλημάτων της κοινωνίας, με στόχο πάντα τη βελτίωση της καθημερινότητας και την ευημερία των πολιτών, τότε αυτό που ζούμε στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, πέραν της όποιας γενικότερης κρίσης, σίγουρα δεν είναι αποτέλεσμα ορθής πολιτικής. Ο υπερ-δανεισμός της χώρας, η πολιτική της εικονικής ευμάρειας, η σπατάλη και η εξαφάνιση της κάθε παραγωγικής διαδικασίας, δευτερογενούς αλλά και πρωτογενούς, στην πατρίδα μας και η σημερινή μεγάλης έκτασης ανεργία, σε ποσοστά πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά και όχι μόνο δεδομένα, ειλικρινά αναρωτιόμαστε αν αποτελούν σωστή εθνική και κοινωνική πολιτική…!
Είναι όμως πολύ λυπηρό, ότι το μάθημα από τον πολιτικό ευτελισμό, δεν έχει γίνει αντιληπτό από εν ενεργεία και από επίδοξους μνηστήρες. Ορισμένοι, με μόνη επιθυμία και στόχο την εκλογική τους επιτυχία, μένουν προσκολλημένοι σε μεθοδολογίες της δεκαετίας του 1950-΄60, μοιράζοντας και τοπικά ευχές σε κάθε ευκαιρία. Αποφεύγουν όμως να αναφερθούν στην δραστηριότητά τους, κατά την όποια προτέρα διαδρομή τους σε θέσεις ευθύνης, γιατί προφανώς οι θέσεις ίσως δεν συνοδεύτηκαν από παραγωγή έργου… Άλλοι πάλι εν ενεργεία δεν τηρούν τις επαναλαμβανόμενες μάλιστα υποσχέσεις τους για αντιμετώπιση κοινωνικών θεμάτων και εμφανίζονται, εντελώς ανερυθρίαστα, χωρίς την στοιχειώδη συνέπεια. Χάνεται έτσι η όποια αναγκαία σοβαρότητα και καταρρακώνεται το κύρος της θέσης που κατέχουν.
Με όλα αυτά, η κοινωνία σήμερα είναι πολύ προβληματισμένη και ιδιαίτερα δύσπιστη. Το γεγονός αποτυπώνεται εναργώς, σε εθνικό επίπεδο, στις δημοσκοπήσεις των παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών. Οι πολίτες έχουν πλέον πεισθεί, ότι ο τόπος έχει ανάγκη από αλήθειες, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα, συνέπεια και προ πάντων παραγωγή κοινωνικού έργου και όχι από ευχές και ωραιοποιημένες κούφιες υποσχέσεις. Είναι μεγάλη η ανάγκη στις όποιες μελλοντικές εκλογές να μην επικρατήσουν οι σημαίες, αλλά οι ικανοί!
Αυγουστής Μπάλκας
