Της Μ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ- ΜΑΡΓΕΤΗ
Είναι η πρώτη φορά που ήξερα τον τίτλο. Γιατί το θέμα υπάρχει μέσα μου από καιρό. Τώρα που πέρασε 1 ½ χρόνος… Τώρα που ξεκίνησαν πάλι οι λογής –λογής πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Άνδρο, τώρα που η αλμύρα του νοτισμένου αέρα των Γιαλίων είναι πλέον πολύ κοντά, τώρα που βγήκε πάλι το «Νήσος Άνδρος»…
Τώρα που μετράμε πια ενάμιση χρόνο… Ενάμιση χρόνο από την ασθένεια…
Ο Σπύρος υπήρχε στο σπίτι μας πάντα. Ανέκαθεν. Από την εποχή της γιαγιάς μου που είχε βαπτίσει την μητέρα του. Την Ειρηνούλα. Από την εποχή που άκουγα τον πατέρα μου ο οποίος «τον είχε γράψει» στο Βαρβάκειο, να λέει ότι ήταν άριστος μαθητής, ότι οι επιδόσεις του Σπυράκου είχαν αφήσει έκθαμβους τους καθηγητές του… Από την φοιτητική του ζωή, την αγάπη του για τα παλιά αυτοκίνητα αλλά και από την μαγειρική. Την ενασχόλησή του με την κουζίνα. Ύστερα ο Σπύρος γιατρός. Από την φήμη του! Έσωσε, τη Γιάννα, ο γιατρός του καπτα-Γιάννη Καρασταμάτη, του Λεωνίδα Σιγάλα, ο γιατρός της καρδιάς και της ψυχής μας… «Ιδιαιτέρως αφοσιώθηκε στους Ανδριώτες που τον χρειάστηκαν. Αλλά τα ενδιαφέροντά του πήγαιναν πολύ πέρα από τα συνηθισμένα και τα προβλεπόμενα. Σε παλιότερες εποχές θα του ταίριαζε ο χαρακτηρισμός του ιατροφιλόσοφου» θα γράψει ο καθηγητής Δημήτρης Ι. Κυρτάτας στο «Νήσος Άνδρος» που κυκλοφορεί. Ενώ ο μαθηματικός Ντίνος Βατικιώτης σκιαγραφεί όλη του τη ζωή στην ίδια έκδοση. «Ο επιστήμονας, ο διανοούμενος, ο Άνθρωπος» θα πει για εκείνον ο εκδότης Γιάννης Μαμάης.
Ο Σπύρος λάτρευε την Άνδρο και την υπηρέτησε από κάθε πολιτισμικό μετερίζι. Με όραμα και ορίζοντα ευρύ, με γενναιότητα και πιστεύω…
«Σου έστειλα πίσω την εφημερίδα για να σε ταρακουνήσω… πρέπει να συνέλθεις», μου είπε είχε πει αργότερα πια, όταν στη ζωή μου υπήρχε ο Άλκης, -συμμαθητής με το Σπύρο, στο ίδιο θρανίο από παιδιά- και η Ιωάννα, η γυναίκα του…Συμμαθήτριες στο ίδιο σχολείο, εκείνη και εγώ.
Συμπτώσεις που γράφει η ζωή…
Ήμουν εκτός Ελλάδος στις 3 Οκτωβρίου 2014 όταν έμαθα για το ατύχημα του Σπύρου και το σοκ ήταν μεγάλο όταν έμαθα την αιτία. Ήταν «αντιγραφή -επικόλληση» η περίπτωση της μητέρας του.
«Μου υπόσχεσαι ότι δεν θα πάθεις τίποτα»; τον ρώτησα στη γιορτή του, «δεν είναι στο χέρι μου», μου απάντησε με απίστευτη γενναιότητα, με αφοπλιστική ειλικρίνεια… Ήξερε, ήταν γιατρός.
«Φτωχότερος έμεινε ο ιατρικός και πνευματικός κόσμος της Άνδρου. Ο Σπύρος Μπαφαλούκος, ανδριώτης, αποικιανός, ιστορικός μελετητής και πρόεδρος της Εταιρείας Ανδρίων Επιστημόνων με πλούσιο συγγραφικό έργο έχασε την μάχη με τη ζωή την Παρασκευή 3.7.2015», έγραψε η «Ανδριακή».
Όταν ο Σπύρος κατέπεσε δεν πήγα ποτέ να τον δω. Θέλησα να κρατήσω στη μνήμη μου τον Σπύρο ζωντανό. Όπως τον κρατούν όλοι… Η Ιωάννα, ο Αντώνης, η Ειρήνη, η Μαριάννα, ο Νώντας, ο Θοδωρής, η Ευγενία… Όλοι εμείς.
Με ένα βλέμμα ξέρουμε. Ο Σπύρος ο μεγάλος απών είναι πάντοτε εδώ.
Μ. Φωτοπούλου – Μαργέτη
