Με ιστορία 200 και πλέον ετών της οικογένειας στη ναυτιλία, «το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά» ή όχι;
Ενώ ξεκίνησα στην Ναυτιλία απρόσμενα, οπότε και χωρίς σχετικές σπουδές, γρήγορα μπήκα στο πνεύμα και έμαθα από την αρχή πως λειτουργούν τα πράγματα. Θεωρώ πως δουλεύοντας δίπλα στον πατέρα μου, έναν τόσο έμπειρο επιχειρηματία και μηχανικό ότι ΝΑΙ, «το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά», που στην πορεία αποδείχτηκε ότι ήρθε με έναν τρόπο πολύ φυσικό.
Πως νοιώθει μια γυναίκα σε έναν παραδοσιακά ανδροκρατούμενο χώρο όπως αυτός της ναυτιλίας;
Με έχουν ρωτήσει κατά καιρούς κι άλλα έντυπα και η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ένοιωσα άβολα που στην ναυτιλία κυριαρχούσαν οι άντρες. Ξεκίνησα στην Αγγλία, όπου με αντιμετωπίσανε με ανοιχτό μυαλό και με ενθαρρύνανε επίσης να μπω υποψήφιο μέλος του Δ.Σ. του γνωστού Baltic Exchange, όπου και εκλέχθηκα και παρέμεινα για μία θητεία, κατά την διάρκεια της οποίας γέννησα και τα 2 μου παιδιά. Θα έλεγα λοιπόν πως η νοοτροπία είχε ήδη αρχίσει να αλλάζει τότε και αυτό σίγουρα βοήθησε.
Τι σου τράβηξε το ενδιαφέρον;
Όπως ανέφερα στην αρχή, δεν είχα προγραμματίσει να δραστηριοποιηθώ στον χώρο της Ναυτιλίας και ο λόγος που τελικά εισήλθα στον χώρο είχε άμεση σχέση με τον πρόωρο χαμό του μεγάλου μου αδελφού Μιχάλη, ο οποίος δούλευε τότε στο γραφείο με τον πατέρα μας.
Τι σε απώθησε;
Τίποτα!
Πως προέκυψε η ενασχόληση με την μαγειρική;
Η μαγειρική έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην οικογένεια μας από τον παππού μου τον καπτά Μιχάλη που πάντα κάτι μαγείρευε στην κουζίνα και όλοι γλύφαμε τα δάκτυλά μας. Έπειτα, εκτός από άλλα μέλη της οικογενείας και εμένα που αγαπώ την μαγειρική και μαγειρεύω από 13 ετών, ο πατέρας μου και ο αδελφός μου Λεωνίδας έχουν ιδιαίτερο ταλέντο και αγαπάνε πολύ την μαγειρική. Όπως καταλαβαίνεται λοιπόν οι προτάσεις συνταγών και η ενασχόληση στην κουζίνα του ΒΟΡΙ για συνεχή βελτίωση δεν έλλειψαν ποτέ!
Η ιστορία του Vori
Έχοντας μεγαλώσει σε σπίτι που πάντα κάποιος μαγείρευε δημιουργικά, όταν ελευθερώθηκε ο χώρος κάτω από τα γραφεία μας στον Πειραιά, γεννήθηκε η ιδέα του ΒΟΡΙ μέσα μου. Ήταν μία ευκαιρία να δημιουργήσω έναν επαγγελματικό αλλά και ζεστό χώρο, λειτουργικό, με ευχάριστο και ευγενικό προσωπικό, όπου οι επιχειρηματίες και τα στελέχη τους θα απολάμβαναν ιδιαίτερες γεύσεις, κυρίως με θαλασσινά, καθώς δειπνούσαν με πελάτες ή συνεργάτες. Η επιθυμία μου ήταν να γίνουν όλα αυτά χωρίς να απομακρύνομαι από το γραφείο μου, που πάντα ήταν η κυρίως μου απασχόληση.
Η σχέση με την Άνδρο και την θάλασσα.
Εννοείται πως κανένα όνομα δεν μου έκανε νόημα για το εστιατόριο μέχρις ότου βρήκα πως ηχούσε το όνομα μιας αγαπημένης μου παραλίας της Άνδρου, η Βόρη. Τι πιο όμορφο από κάτι μέσα από την καρδιά μου! Μεγάλωσα όλα τα καλοκαίρια της ζωής μου στην Άνδρο, στον πεζόδρομο της Χώρας και στην υπέροχη θάλασσά της. Είναι ο τόπος μου, έχω άπειρες αναμνήσεις και νιώθω πολύ τυχερή γι’ αυτές. Η θάλασσα είναι μέσα μου και η μεγαλύτερή μου επιθυμία είναι να ζω κοντά της.
Ταξιδευτής, και ερμηνεύτρια. Η χαρά σου είναι να διοργανώνεις μουσικές εκδηλώσεις. Μίλησέ μας για όλα αυτά.
Η μουσική καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ψυχής μου και αγαπώ πολύ το θέατρο, τα μιούζικαλ, την όπερα και το μπαλέτο/χορό. Η μουσική δημιουργεί αναμνήσεις και ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις: συγκινεί, δίνει χαρά, ενώνει κόσμο, εμπνέει, ηρεμεί και γενικά ομορφαίνει την ζωή. Έχοντας λοιπόν την μουσική και τον χορό μέσα μου, πάντα μου άρεσε να διοργανώνω μουσικές εκδηλώσεις, πόσο μάλλον στην Άνδρο, στον τόπο μου.
Μάριος Φραγκούλης – Άλκηστις Πρωτοψάλτη – Ίδρυμα Μιχαήλ Σπ. Πολέμη
Με τον Μάριο είμαστε συμμαθητές από το σχολείο και μεγαλώσαμε μαζί ως καλύτεροι φίλοι. Όταν ο αδελφός μου έφυγε ξαφνικά απ’ την ζωή και δημιουργήσαμε το Ίδρυμα Μιχαήλ Σ. Πολέμη εις μνήμην του, ο Μάριος με βοήθησε συγκεντρώνοντας όλους τους τότε τοπ καλλιτέχνες του West End στο Λονδίνο μαζί με άλλους διάσημους τραγουδοποιούς, ώστε να ανεβάσουμε ένα Γκαλά και να συγκεντρώσουμε χρήματα για το Ίδρυμα. Μετά από αυτή την εκδήλωση άρχισε το Ίδρυμα να εκπληρώνει το έργο του, βοηθώντας άπορα παιδιά της Άνδρου με προβλήματα υγείας.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια που ζω πλέον στην Ελλάδα, θέλαμε να κάνουμε μία νέα προσπάθεια να συγκεντρωθούν κάποια χρήματα για το Ίδρυμα και έτσι ζήτησα από τον Μάριο το 2013 και 2015, καθώς και φέτος μαζί με τον Γιώργο Περρή, να στηρίξουν το έργο αυτό ερχόμενοι στην Άνδρο να μας ζεστάνουν με τις φωνές και την παρουσία τους. Στην συνέχεια, φέτος συζήτησα και με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη να διοργανώσουμε μία δική της συναυλία στην Άνδρο με τον ίδιο σκοπό και δέχτηκε με χαρά.
Επιχειρηματίας και Μητέρα.
Η Ναυτιλία είναι μία πολύ απαιτητική δουλειά με δύσκολα ωράρια, που σημαίνει πως κάνω τον ζογκλέρ κάθε μέρα, εδώ και χρόνια, για να είμαι συνεπής στην δουλειά μου και να υπάρχω συγχρόνως για τα παιδιά μου ως μητέρα όπως θα ήθελα, κάτι που ποτέ δεν διαπραγματεύομαι, παρ’ότι δύσκολο. Όταν άνοιξα το εστιατόριο βέβαια, αυτές οι ισορροπίες καθέστην ακόμα πιο δύσκολες εφ’ όσον μετά το γραφείο έπρεπε να είμαι και στο ΒΟΡΙ κάποιες ώρες. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω πως με θέληση και καλή διάθεση καταφέρνουμε πολλά!
Αγγλία ή Ελλάδα και γιατί;
Μεγάλωσα στην Αγγλία μέχρι 13 χρόνων και ύστερα εργάστηκα για 15 χρόνια. Επίσης δημιούργησα την οικογένειά μου εκεί. Δεν σκεφτόμουνα πως μου λείπει η Ελλάδα, η θάλασσα, ο ήλιος διότι η ζωή μου ήταν εκεί: τα παιδιά μου, η εργασία μου. Όμως από τότε που ήρθαμε Ελλάδα, πριν από 11 χρόνια, ξαναθυμήθηκα τι έλειπε από την ζωή μας. Τώρα με ρωτάνε πολλοί γιατί έφυγα από τόσο πολιτισμένη πόλη για να έρθω εδώ στο χάος και τους απαντώ: «Εγώ θέλω να ζώ εδώ, στην πατρίδα μου, κοντά στην θάλασσα, όπου βλέπουμε τον ήλιο 10 -11 μήνες τον χρόνο και οι άνθρωποι είναι ζωντανοί! Βέβαια γνωρίζω πως αυτά όλα έχουν το τίμημά τους, αλλά αγαπώ την χώρα μου και θέλω να την στηρίξω όσο μπορώ». Ελλάδα λοιπόν!
Η Άννα Πολέμη ως παιδί έζησε στο Λονδίνο, Γυμνάσιο πήγε σε Αγγλικό σχολείο στην Ελλάδα. Μετά σπούδασε στο Νιου Τζέρσεϋ, ΗΠΑ, Παιδαγωγός και Ξένες Γλώσσες Είναι γνώστης 5 ξένων γλωσσών. Ύστερα ήρθε Ελλάδα και εργάστηκε σε εταιρεία Εισαγωγών, καθώς τα απογεύματα έκανε ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Το 1990 επέστρεψε στην Αγγλία για ν’ αποκτήσει μεταπτυχιακό σε Δημόσιες Σχέσεις και αμέσως μετά την απώλεια του αδελφού της Μιχάλη, ξεκίνησε να εργάζεται στη Ναυτιλία όπου έχει παραμείνει τα τελευταία 25 χρόνια.
Συνετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Baltic Exchange στο Λονδίνο και της Ναυτιλιακής Λέσχης στον Πειραιά.
