Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΝΔΡΙΝΟΥ
Η είδηση «πέρασε στα ψιλά», όπως συνηθίζεται άλλωστε στην Ελλάδα όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιου είδους ειδήσεις. Την αντιγράφω:
«Απαντώντας στην ανάγκη των καιρών για νέα εκσυγχρονιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα, 22 μαθητές της Β΄ τάξης του 5ου ΓΕΛ Καβάλας, ανέλαβαν και πραγματοποίησαν υπό την εποπτεία υπευθύνων καθηγητών, στο πλαίσιο του παγκόσμιου εκπαιδευτικού προγράμματος «Εικονική Επιχείρηση», που υλοποιείται από το «Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece», τη δική τους επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της διατροφής, με τίτλο «ΥΓΑΙΑ SNACKS» (Υγεία + Γαία). Συγκεκριμένα, η εταιρία παρήγαγε χειροποίητες μπάρες δημητριακών με μύρτιλο, αρώνια, goji berry, εμπλουτισμένες με ξηρούς καρπούς της ελληνικής γης. Η ανάληψη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας ήταν ιδιαίτερα προκλητική, αλλά συνάμα και πρωτόγνωρη τόσο για τους μαθητές, όσο και για τους εκπαιδευτικούς. Πολλά τα ερωτηματικά που εξ αρχής τη συνόδευσαν, όπως: πόσο θα ανταποκριθούν οι μαθητές, πόσοι εξωτερικοί συνεργάτες θα συνδράμουν, ποια η εθελοντική συμβολή, ποιες οι χορηγίες και οι οικονομικοί πόροι, πώς θα πετύχει το εγχείρημα σύνδεσης μιας εικονικής επιχείρησης με την πραγματικότητα;»
Θέλετε να μάθετε τι ακολούθησε μόλις ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη προσπάθεια; Εμφανίστηκαν χορηγοί που χρηματοδότησαν τα όποια κόστη, εθελοντές σύμβουλοι για τα διάφορα στάδια του εγχειρήματος και κυρίως για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες προκειμένου να εξασφαλιστούν όλες οι άδειες, εθελοντές σύμβουλοι για το μάρκετινγκ και τις πωλήσεις. Να σας πούμε και το αποτέλεσμα; Απόλυτη επιτυχία! Η ομάδα των μαθητών απέδειξε πως με φαντασία, οργάνωση, μπόλικο μεράκι και συλλογική δουλειά η περιβόητη ελληνική γραφειοκρατία κερδίζεται, καινοτόμα προϊόντα φτιάχνονται και –το σημαντικότερο- απορροφώνται από την αγορά, δημιουργώντας μάλιστα νέες θέσεις εργασίας. Αντί να κάθονται και να κλαίνε τη μοίρα τους τα παιδιά, αντί να καταριούνται τα μνημόνια και τις περικοπές συντάξεων που είχαν αντίκτυπο και στο δικό τους χαρτζιλίκι από τη γιαγιά και τον παππού, αντί να κατηγορούν τον έναν και τον άλλον αλλά ποτέ τους εαυτούς τους (όπως κάνουν όλοι οι συνέλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων), ακολούθησαν τον άλλο δρόμο. Αυτόν που –κανονικά- θα έπρεπε να είχαμε ακολουθήσει όλοι μας μόλις διαπιστώσαμε «προς τα που μπατάρει η βάρκα» με το πρώτο μνημόνιο. Αυτόν που θα έπρεπε να έχουν ακολουθήσει μικρά κύτταρα της κοινωνίας, όπως ομάδες, σύλλογοι –ακόμη και Δήμοι.
Αυτά τα παιδιά έκαναν και κάτι άλλο: Έδειξαν την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια η ελληνική παιδεία –αν θέλουμε κάποια στιγμή να σηκώσουμε κεφάλι και να λειτουργήσουμε όπως κάθε ανεπτυγμένη χώρα. Έδειξαν τι ακριβώς πρέπει να περιλαμβάνουν τα νέα, σύγχρονα, εκπαιδευτικά προγράμματα, βάζοντας κάτω τα σχέδια επί χάρτου πολλών υπουργών και κυβερνήσεων που η φαντασία τους εξαντλείται αποκλειστικά και μόνο στο αν θα πρέπει να καταργηθεί ή όχι το μάθημα των θρησκευτικών…
