Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΝΔΡΙΝΟΥ
Έχω γράψει πολλές φορές για το Πάσχα στην Άνδρο. Για το άρωμα, τη γλυκιά και ταυτόχρονα μεθυστική ευωδία που αναδύει η ανδριακή γη αυτή την πολύ ιδιαίτερη εποχή του χρόνου.
Να κλείνεις τα μάτια, να παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και να ονειρεύεσαι…
Και μετά ν΄ ανοίγεις τα μάτια, να στρέφεις γύρω σου το βλέμμα και να διαπιστώνεις πως η πραγματικότητα –αυτό που βλέπουν τα μάτια σου- είναι πιο όμορφη ακόμη κι από το όνειρο!
Το Πάσχα στην Άνδρο δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει εύκολα. Πώς μπορείς να περιγράψεις συναισθήματα… Σκιρτήματα καρδιάς… Χρώματα κι αρώματα που ξεπηδούν γύρω σου. Ήχους και μουσικές από τρεχούμενα νερά… Θροΐσματα φύλλων που σου γαληνεύουν την ψυχή…
Πάσχα στην Άνδρο είναι η σχεδόν μυσταγωγική διαδικασία των παιδικών μας χρόνων για το στόλισμα του Επιτάφιου. Το μάζεμα σπίτι – σπίτι, πανέρι – πανέρι των λουλουδιών για τη βραδιά της Μεγάλης Πέμπτης. Βιολέτες, μαργαρίτες, κρινάκια, πασχαλιές… Γιαγιάδες με βρεγμένες ποδιές από τη λάτρα των ημερών. Και με την ίδια γλυκιά προσμονή στο βλέμμα για τα παιδιά και τα εγγόνια που θα καταφθάσουν από την Αθήνα με το τελευταίο πλοίο της γραμμής.
Πάσχα στην Άνδρο είναι οι ρακές, τα ξερά σύκα και τα μύγδαλα καθώς πύρωνε ο φούρνος –Μεγάλο Σάββατο απόγευμα- για να μπει ο λαμπριάτης. Είναι τα γέλια και τα πειράγματα των παιδιών που ετοίμαζαν τις «στρακατρούκες» για το βράδυ της Ανάστασης. Είναι τα «εβίβα» των λίγων βιαστικών που άρχιζαν το πασχαλινό γλέντι από το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου.
Πάσχα στην Άνδρο… Τρεις λέξεις, χιλιάδες εικόνες!
Τις περιέγραψε καλύτερα απ΄ όλους ο Ανδρέας Εμπειρίκος:
«Ο ήλιος λάμπει. Ο αήρ μυρίζει από ανθούς πορτοκαλιάς και λεμονιάς. Το πέλαγος φρικιά. Κορυδαλλοί διασχίζουν τον αιθέρα. Η νήσος αγάλλεται. Η καρδιά μου σκιρτά. Εις την ψυχήν μου τρίζουν και ηχούν βοερά πτερά μεγάλων αρχαγγέλων. Αίφνης από τα σπλάχνα μου ανέρχεται μία φωνή και μέσα σε φως απόλυτον κραυγάζω.: «Άνδρος-Υδρούσα, Χαίρε!»
