Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΪΡΗ-ΜΠΑΡΤΕΛΣ
Πριν από λίγο καιρό είδα μία εκπομπή για τους Λειψούς, το ιδιαίτερο αυτό νησί της Δωδεκανήσου. Εντυπωσιάσθηκα με όσα είδα και άκουσα.
Το νησί έχει μόνο 790 κατοίκους, αλλά θαυματουργούς! Δεν θα έπρεπε αυτή η νησιώτικη συστάδα να λέγεται Λειψοί, αλλά Πληθωρικοί όπως είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν και δραστηριοποιούνται εκεί.
Εκτός από την φυσική ομορφιά, είναι πρότυπο και οι κάτοικοί τους πολύ δημιουργικοί και αυτάρκεις. Είναι, για τα σημερινά δεδομένα, πολύτεκνοι. Οι οικογένειες αριθμούν τρία-τέσσερα παιδιά και υπάρχει πολλή νεολαία. Οι Λειψιώτες αγαπούν τον τόπο τους, ενωμένοι, ευημερούν και είναι ευτυχισμένοι.
Νέα παιδιά, μετά τις σπουδές τους, επιστρέφουν στο αγαπημένο τους νησί. Ένα από αυτά, γεωπόνος, τι επαγγέλλεται στον τόπο του; Βοηθάει τον θείο του, ο οποίος είναι μανάβης! Εύγε του! Διότι, με την μανία των πτυχίων, να παίρνουν ό,τι να είναι, τους ταιριάζει, δεν τους ταιριάζει, και όπως-όπως, χάθηκαν τα σωστά χέρια και μυαλά από καλά, χρήσιμα για όλους και προσοδοφόρα επαγγέλματα. Χάσαμε τους καλούς επιτηδευματίες και τους τεχνίτες όλων των ειδών και τους ανυπέρβλητους ναυτικούς μας.
Οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνται με την γεωργία, -αμπελουργία, οινοποιία, (έχουν εξαιρετικό κρασί) δημητριακά, παραγωγή ελαιόλαδου και ελιάς, με την κτηνοτροφία, την αλιεία, το εμπόριο και την περιήγηση (ελληνιστί «τουρισμό!»).
Είναι πολύ φιλόξενοι και προσελκύουν ανθρώπους, οι οποίοι εκτιμούν την ποιότητα ζωής, η οποία τους προσφέρεται. Μία Ελληνίδα από την Νότιο Αφρική, δασκάλα, εγκαταστάθηκε στους Λειψούς και εκτός από τα τυποποιημένα μαθήματα του δημοτικού, πηγαίνει τα παιδιά στις παραλίες όπου μαζεύουν διάφορα πράγματα, ξύλα, πέτρες και ό,τι άλλο βρουν και δημιουργούν με αυτά καλλιτεχνήματα και τα εκθέτουν. Και τι σεβασμό και πειθαρχία έχουν αυτά τα παιδιά!
Νέες κοπέλες, οι οποίες έχουν διορισθεί στο νησί αναμένουν με ανυπομονησία να μονιμοποιηθούν. Σε κατάστημα γυναικείων ενδυμάτων, εκτός από παραδοσιακές στολές, η καταστηματάρχης ράβει φορέματα έναντι €30!
Ένας Ιταλός, πρώην ανώτατο στέλεχος μεγάλης εταιρείας, εγκατέλειψε την ανιαρή εργασία του, η οποία δεν του άφηνε περιθώριο να ζήσει, και με το σκάφος του άρχισε να ταξιδεύει. Στους Λειψούς, αγόρασε γη και έχει δημιουργήσει ένα αγρόκτημα, όπου έφερε, έως και στρουθοκαμήλους! Έχει φτιάξει και τυροκομείο. Πολλοί δε Ιταλοί έχουν αγοράσει σπίτια.
Έχουν ΧΥΤΑ και τα πάντα ανακυκλώνονται , συμμετέχουν σε ειδικό πρόγραμμα για την προώθηση των νησιών του Αιγαίου, είναι στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000, είναι στον κατάλογο βιοτόπων Corine, χλωρίδας – Τόπος Κοινοτικής Σημασίας και Ειδικής Προστασίας – με έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής λόγω της ιδιαίτερης πανίδας και χλωρίδας, και υπάρχει και εταιρεία μαθητών του γυμνασίου, με ειδική διάκριση, για την προώθηση τοπικών προϊόντων και την πολιτιστική ανάδειξη του τόπου. Έχουν δε λιμάνια για πλοία όλων των ειδών και μεγεθών.
Και ο δήμαρχος! Έχει τέσσερα παιδιά και είναι ερασιτέχνης τραγουδιστής. Όταν εξελέγη τον ρώτησαν: «Τώρα θα εξακολουθήσετε να τραγουδάτε;» Και απάντησε: «Αν θέλετε να είμαι καλός δήμαρχος, αφήστε με να είμαι ο εαυτός μου!» Και τον άφησαν. Και τραγουδάει σε κάθε εκδήλωση, και είναι πολλές , με την νεολαία να δίνει το μεγάλο παρόν, και χορεύει ακούραστος στα ολονύκτια γλέντια.
Και, φυσικά, αφήνεις κάτι στην μέση του δρόμου και δεν το παίρνει κανείς!
Έμαθα εν τω μεταξύ και άλλα ακόμη για το νησί, αλλά δεν φθάνει ο χώρος να τα γράψω.
ΕΥΓΕ ΣΑΣ Πληθωρικοί! Είσαστε αξιέπαινοι και αξιοζήλευτοι για την ομοφροσύνη σας, την δημιουργικότητά σας και την αγάπη σας για τον τόπο σας. Είσαστε παράδειγμα για όσους δεν τα έχουν αυτά. Διότι για να προοδεύσει ένας τόπος χρειάζεται σύμπνοια, μεράκι και την αγάπη των κατοίκων του. Διαφορετικά είναι καταδικασμένος να φθίνει με τα χρόνια.
Εύγε σας Πληθωρικοί είσαστε παράδειγμα προς μίμηση!
