Έχουν περάσει ήδη δυο μήνες και οι θύμησες σβήνουν. Τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν, τα κείμενα που γράφτηκαν, τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν σιγά -σιγά στη λήθη… Η ζωή τραβάει τον δρόμο της. Οι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα. Ο άνθρωπος όμως; Όλοι εμείς που παίρνουμε τον δρόμο της Ραφήνας για την Άνδρο ας θυμηθούμε να ρίξουμε στο Μάτι, στην καμένη θάλασσα της Ανατολικής Αττικής, λίγα ρόδα μνήμης στους συνανθρώπους μας, που πέρασαν από την μία στιγμή στην άλλη στον όλεθρο και την καταστροφή. Ας στηθεί στο σημείο εκείνο ένας λευκός σταυρός όπως εκείνος των Καλαβρύτων για τις ψυχές που μαρτύρησαν στην κυριολεξία, αθώα θύματα της ανθρώπινης κομπορρημοσύνης…
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η προσωπική μαρτυρία ενός συμπατριώτη μας, του Άρη Μαργέτη και της οικογένειάς του, που γλίτωσαν από καθαρή τύχη την καταραμένη εκείνη Δευτέρα.
ΜΦΜ
Η Εμπειρία μου από το Μάτι
Του ΑΡΗ ΜΑΡΓΕΤΗ
Η 23η Ιουλίου ήταν η πρώτη ημέρα κατασκήνωσης για τους Αεροπρόσκοπους Κηφισιάς, στις προσκοπικές κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα. Στις 8 το πρωί έγινε η συγκέντρωση στις προσκοπικές εγκαταστάσεις της Κηφισιάς και 8.30 το πούλμαν αναχωρούσε για τον Άγιο Ανδρέα. Ανάμεσα στους προσκόπους και ο γιος μου. Η πρώτη ημέρα περιλαμβάνει το στήσιμο των σκηνών και των άλλων εγκαταστάσεων όπως μαγειρεία, τραπεζαρία, είσοδος κατασκήνωσης, περίφραξης κ.λπ. Για όσους δεν γνωρίζουν οι εγκαταστάσεις στις προσκοπικές κατασκηνώσεις στήνονται από τα παιδιά και αυτό είναι ένα μέρος της προσκοπικής διαβίωσης στην εξοχή.
Εμείς είμαστε ήσυχοι και ξέγνοιαστοι στο σπίτι μέχρι την ώρα που το τηλέφωνο κτύπησε και ένας φίλος μας είπε ότι άκουσε για φωτιά στην Πεντέλη και εάν έχουμε δει καπνό, επειδή η Πεντέλη φαίνεται από το σπίτι μας. Ήταν γύρω στις 5 το απόγευμα. Του είπα ότι δεν ξέρω τίποτα και από μια ματιά που έριξα στο βουνό δεν έβλεπα καπνό ή κάτι άλλο σχετικό με φωτιά. Μου είπε αν μάθω κάτι να του πω και κλείσαμε το τηλέφωνο. Έκανα αναζήτηση στο διαδίκτυο και διάβασα ότι έγινε τηλεφώνημα στην Πυροσβεστική για φωτιά στην Καλλιτεχνούπολη και ότι η υπηρεσία θα στείλει όχημα να ελέγξει το γεγονός. Συνέχισα την αναζήτηση και η επόμενη ενημέρωση ήταν για φωτιά στο Νταού Πεντέλης με κατεύθυνση προς Διόνυσο. Ελαφρώς ησυχασμένοι ξεκινήσαμε για μια προγραμματισμένη δουλειά που είχαμε στη Ραφήνα. Πλησιάζοντας προς Ραφήνα είδαμε μαύρους πυκνούς καπνούς με κατεύθυνση προς Ραφήνα. Μάλιστα ο καπνός δεν πήγαινε ψηλά αλλά εκινείτο σε χαμηλό ύψος με μεγάλη ταχύτητα, κάτι που έδειχνε πολύ δυνατό άνεμο. Αμέσως σκέφτηκα ότι προφανώς ο άνεμος είχε αλλάξει κατεύθυνση από νότιος σε βόρειο και η φωτιά έδειχνε επικίνδυνη. Αποφασίσαμε να μην πάμε στη Ραφήνα, αλλά στον Άγιο Ανδρέα, να δούμε τι γίνονται τα παιδιά στη κατασκήνωση. Πλησιάζοντας στην διασταύρωση της Λ. Μαραθώνος με τη Ραφήνα άρχισε το μποτιλιάρισμα. Ο λόγος; Η τροχαία είχε διακόψει την κίνηση στη Λ. Μαραθώνος προς Νέα Μάκρη. Επικρατούσε ένα κυκλοφοριακό αλαλούμ με αυτοκίνητα να στρίβουν σε παράδρομους ή να κάνουν επιτόπου αναστροφή. Πήγαμε προς Ραφήνα με τη σκέψη να πάμε προς Μάτι από το Κόκκινο Λιμανάκι. Πλησιάζοντας προς τα εκεί βλέπαμε ανήσυχο κόσμο στο δρόμο να παρακολουθεί τους καπνούς από τη φωτιά. Σε λίγο συναντήσαμε ένα νεαρό, που είχε καλύψει το πρόσωπο του για προστασία από τους καπνούς, ο οποίος αυτοβούλως συνιστούσε στα αυτοκίνητα, να μη συνεχίσουν προς Κόκκινο Λιμανάκι και τους έδειχνε να φύγουν από άλλο δρόμο προς τα πίσω. Του είπαμε ότι έχουμε παιδί στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα και έπρεπε να συνεχίσουμε. Πράγματι συνεχίσαμε, αλλά μετά από περίπου 100 μέτρα, ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα σε πυκνούς καπνούς. Καταλάβαμε ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να συνεχίσουμε και κάναμε αναστροφή. Μέσα από ένα κυκλοφοριακό χάος καταφέραμε να γυρίσουμε στη διασταύρωση της Ραφήνας με τη Λ. Μαραθώνος και σταματήσαμε εκεί για να σκεφτούμε τι θα κάνουμε. Εν τω μεταξύ επικοινωνήσαμε με την Αρχηγό της κατασκήνωσης, η οποία μας ενημέρωσε, ότι θα εκκενώσουν την κατασκήνωση και θα πάνε προς Νέα Μάκρη. Κάπως ανακουφισμένοι με την είδηση αυτή μείναμε για λίγο να παρακολουθούμε τους καπνούς και σε λίγο είδαμε μέσα από τους καπνούς να ξεπετιούνται τεράστιες φλόγες. Ήταν κοντά στο σημείο που είμαστε πριν από λίγο. Η ώρα ήταν περίπου 7 και γυρίσαμε πίσω με σκοπό να πάμε στη Νέα Μάκρη από το δρόμο της Πεντέλης. Κατηφορίζοντας προς Νέα Μάκρη βλέπαμε τις φλόγες σε ένα μεγάλο μέτωπο από το Νέο Βουντζά μέχρι το Μάτι. Φτάσαμε στη Νέα Μάκρη γύρω στις 8.30 και βρήκαμε την ομάδα των Προσκόπων μαζεμένη στην πυλωτή μιας πολυκατοικίας. Τριγύρω υπήρχαν συγκεντρωμένα πολλά παιδιά από άλλες κατασκηνώσεις. Όλα σε καλή κατάσταση και διάθεση. Μιλώντας με την Αρχηγό και με τα παιδιά διαπιστώσαμε τον εξαιρετικό τρόπο που οι βαθμοφόροι αντιμετώπισαν την εξέλιξη της φωτιάς, ενημερώνοντας τα παιδιά μόνο με τα απαραίτητα που έπρεπε να ξέρουν και διατηρώντας τα σε καλή ψυχολογία και διάθεση. Μάλιστα η Αρχηγός μας ζήτησε να μην τους δείχνουμε φωτογραφίες από τη φωτιά για να μη τα επηρεάσουμε. Σε λίγο ήρθε το πούλμαν που είχαν καλέσει και τα παιδιά πήραν το δρόμο της επιστροφής αρχίζοντας και τελειώνοντας την καλοκαιρινή κατασκήνωση την ίδια ημέρα, ευτυχώς χωρίς δυσάρεστα για εμάς. Δυστυχώς τα δυσάρεστα ήταν πολλά και έπληξαν πολλούς με ανείπωτες τραγωδίες που ζήσαμε όλοι, άλλοι άμεσα και άλλοι έμμεσα.
