“Πριν ο ήλιος δύσει, όσα ζήσαμε κράτησαν για μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα, την ώρα που οι ήχοι στη σιωπή έπαιζαν τη δική τους αόρατη μελωδία”.
Το Σάββατο, 10 Νοεμβρίου 2018, στον πολυχώρο 24 Γράμματα στο Χαλάνδρι, μέσα σε μία ζεστή ατμόσφαιρα, παρουσιάστηκαν τα βιβλία «Πριν ο ήλιος δύσει», «Μία στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα» και «Ήχοι στη σιωπή» (εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ) της Σμαραγδής Μητροπούλου.
Ο κύριος Γιώργος Δαμιανός, ιδιοκτήτης του πολυχώρου κι εκδότης, προλόγισε τη συγγραφέα καλωσορίζοντάς την. Ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος, θεολόγος και συγγραφέας, διάβασε το βιογραφικό της Σμαραγδής, τονίζοντας ότι η γραφή της κι η ίδια περιπλανώνται στους θαλασσόδρομους του Αιγαίου, ενώ ανάλυσε εμπεριστατωμένα τα τρία βιβλία της, θέτοντάς της και κάποιες ερωτήσεις. Ιδιαίτερα στάθηκε στο πώς μπορεί μία στιγμή να περάσει στην αιωνιότητα. «Μία στιγμή τόση δα μπορεί να προσδιορίσει από την αρχή τις ζωές των ανθρώπων και των γενεών που τους ακολουθούν», τόνισε μεταξύ άλλων η Σμαραγδή. Όταν της ζήτησε να αποκαλύψει τι κρύβεται πίσω από τους Ήχους στη Σιωπή και τι μπορεί να σημαίνουν, η Σμαραγδή δήλωσε ότι: «To ομότιτλο διήγημα γράφτηκε σε μία προσπάθεια να συμφιλιωθώ με μία μεγάλη απώλεια… με το θάνατο ενός ανθρώπου που –εξαιτίας μίας σπάνιας ασθένειας- η φωνή του ήταν χαμένη από καιρό και ζούσε μέσα σ’ έναν κόσμο σιωπής. Όπως συμβαίνει και στη Μαργαρίτα, την ηρωίδα του διηγήματος, δεν τον είδα ποτέ με τα γήινα μάτια παρά μόνο με τα μάτια της ψυχής… επικοινωνούσαμε με γράμματα μόνο (ήταν της παλιάς σχολής και δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τα email). Για αρκετό καιρό μετά το θάνατό του, έδινε σημάδια της παρουσίας του σε πρόσωπα που του ήταν αγαπητά! Αργότερα, δόμησα τις υπόλοιπες ιστορίες του βιβλίου με βάση τους ήχους που αντηχούν δυνατά μέσα στη σιωπή. Κι αυτοί οι ήχοι μπορεί να ναι ο χτύπος της καρδιάς, η έντονη νοσταλγία, η φωνή της συνείδησης, το ταξίδι στο χθες…».
Με ιδιαίτερη συγκίνηση αποκάλυψε στο κοινό ότι και τα τρία της βιβλία γράφτηκαν υπό τη σκιά και την ευλογία ενός ανθρώπου που άγγιξε τη ζωή της κι ας μην τον είχε δει ποτέ με τα γήινα μάτια: του Ραβί Τσόπρα. Ραβί, στα ινδικά, σημαίνει ήλιος. «Λίγες μέρες μετά την παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου, “Πριν ο ήλιος δύσει” ο Ραβί έφυγε από τη ζωή… στο δεύτερο βιβλίο “Μια στιγμή, μία αιωνιότητα μονάχα”, ένα διήγημα είναι εμπνευσμένο από εκείνον… οι “Ήχοι στη σιωπή” είναι αφιερωμένο εξολοκλήρου στη μνήμη του. Πριν από τέσσερα χρόνια, στις 12 Νοεμβρίου 2014 ο ήλιος του Ραβί έδυσε… σαν σήμερα 10 Νοεμβρίου έγινε το τελευταίο μας τηλεφώνημα. Μετά το θάνατό του, έπαιρνα λουλούδια και πήγαινα και τα έριχνα στη θάλασσα… ένιωθα πως η ψυχή του σίγουρα θα τα συναντούσε. Η Μαργαρίτα στο διήγημα “Ήχοι στη σιωπή”… είμαι εγώ!» 
Στο τέλος της βραδιάς, ευχαρίστησε με θέρμη τον συγγραφέα Θεοφάνη Παναγιωτόπουλο, εξαίροντας το ξεχωριστό ταλέντο και το σπάνιο ήθος του, τον κ. Δαμιανό, τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, τους φίλους, αναγνώστες, συναδέλφους και παλιούς συμμαθητές που την τίμησαν με την παρουσία τους και φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο νησί της καρδιάς της, την Άνδρο, που λειτούργησε και λειτουργεί ως ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης.