Δευτέρα πρωΐ και το πρώτο χτύπημα από το ξυπνητήρι μόνο ευχάριστο δεν ακούστηκε. Με τα μάτια μισόκλειστα η μυρωδιά του καφέ φιλοδοξεί να ξεκινήσει την καινούρια μέρα.
Με την πρώτη γουλιά τα μάτια ανοίγουν, με την δεύτερη το μυαλό χαλαρώνει και η σκέψη των διακοπών ξανάρχεται επιτακτική στην αρχή μια ακόμη εργάσιμης εβδομάδας. Η μνήμη νωπή από το τριήμερο που μόλις έφυγε.
Άνδρος του ανέμου και του καθαρού φωτός που ανοίγεται στο θέρος διανύοντας τον δεύτερο μήνα του.
Με κορυφαίο εικαστικό γεγονός τα εγκαίνια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Άνδρου και την παράσταση του χορευτικού ομίλου Υδρούσα οι εκδηλώσεις ξεκινούν ενώ γάμοι και βαπτίσεις που δεν έγιναν τα χρόνια των μέτρων της πανδημίας έχουν την τιμητική τους.
Η πανδημία βεβαια είναι εδώ κι από ό,τι φαίνεται σε έξαρση. Η ανάγκη για επιστροφή στην κανονικότητα όμως είναι μεγαλύτερη και τόσα χρόνια υπομονής μας έχουν διδάξει την ατομική ευθύνη. Ή μήπως όχι;
Σε διαδρομές καλοκαιρινές και ο ζωγράφος Μιχάλης Τζανουλίνος απαθανατίζει μέρος από το καλοκαίρι που ζούμε.
Κούρταλη
Πισωλιμιώνας
Ζόρκος
