Καλή Σαρακοστή και καλό στάδιο
Στον ακόλουθο σύνδεσμο, όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να διαβάσουν κάποια πράγματα σχετικά με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού, από ιατροδικαστική – επιστημονική σκοπιά. :https://www.impantokratoros.gr/E11D85AD.el.aspx
Αφορμή για τη συγκεκριμένη ανάρτηση στάθηκε το φωτογραφικό υλικό και κάποια βίντεο από το καρναβάλι της Χώρας. Προσωπικά, δεν ανέβηκα καν να δω τη θεματολογία. Προτίμησα να κάνω πεζοπορία το μεσημεράκι. Ωστόσο, ένα από τα θέματα με έβαλε σε σκέψεις.
Σαφέστατα σέβομαι την ελευθερία των διπλανών μου να συμμετάσχουν και να ντυθούν ό,τι θέλουν. Δικαίωμά τους είναι. Όταν όμως η ελευθερία αυτή, η επιλογή αυτή, δεν αφορά κάποιο από τα πολλά θέματα της επικαιρότητας, αλλά αγγίζει συγκεκριμένα σχήματα (για παράδειγμα το μοναχικό σχήμα), θρησκευτικά σύμβολα, όπως αυτό του σταυρού – που τόσο έχει ζυμωθεί με την ελληνική ιστορία και παράδοση – και ακολούθως το θρησκευτικό συναίσθημα, όχι μόνο το δικό μου, αλλά πολλών από εμάς, τότε εκεί αλλάζει η οπτική πλευρά. Αν όχι ως θεολόγος, τουλάχιστον ως χριστιανή ορθόδοξη που παλεύω να είμαι, οφείλω να αντιδράσω.
Πόσες φορές δεν έχουμε επισκεφτεί κάποιο μοναστήρι σαν ολιγόωρη καταφυγή σε κάποια δύσκολη συγκυρία; Και μπροστά σε κάθε κίνδυνο και ανάγκη (που ολοένα και αυξάνονται στις μέρες μας) στο σημείο του σταυρού, νομίζω, ότι καταφεύγουμε. Αλλά ακόμα και τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής μας από τη γέννηση μέχρι και την κοίμηση, οι ευχές της εκκλησίας μεσω των ιερέων τα συνοδεύουν.
Συγχωρέστε με αν κάποιον από εσάς λύπησα με τα γραφόμενά μου. Θέλω να πω ότι όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά βιώματα για πολλούς, αν όχι για όλους, και αντιμετωπίζονται με τον ανάλογο σεβασμό. Είναι οι πιο ιερές στιγμές μας και τα πιο ιερά σύμβολα με τα οποία ιστορικά και πνευματικά πορευόμαστε. Αλίμονο αν φτάσαμε στο σημείο να τα διακωμωδούμε με τον χειρότερο τρόπο.
Καλή σαρακοστή λοιπόν και κλείνω με το πάντα επίκαιρο και αρχαγγελικό: «Πρόσχωμεν! στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετά φόβου»
Ειρήνη Κιαγιά