Σε πρόσφατη επίσκεψη μου σε αγώνα ορεινού τρεξίματος στη Νότιο Εύβοια είδα νά διαφημίζουν με μεγάλο ζήλο τα Δρακόσπιτα.
Σύγχρονοι δρόμοι που οδηγούν στο βουνό πλήρως σηματοδοτημένο μονοπάτι που οδηγεί στα Δρακόσπιτα. Άψογη καθοδήγηση για τον επισκέπτη προκειμένου να δει από κοντά τα πέτρινα καταλύματα Δράκων και Μαγισσών…
Μου θύμισαν κάτι παλαιά κελιά στα δυάραχα, που παρόμοια τους συναντάμε και στην Άνδρο, με μεγάλες πέτρες για σκέπη και το κτίσιμο τους σε σχέδιο “μπλουμια”.
Αγαπητοί μου φίλοι εμείς στην Άνδρο έχουμε τον αρχαιότερο οικισμό της Ευρώπης τον Στρόφιλα, την Ζαγορά, την Παλαιόπολη, την Υψηλή, την Πλάκα και τόσους άλλους αρχαιολογικούς χώρους οι οποίοι δυστυχώς είναι δύσκολα προσβάσιμοι και επισκέψιμοι.
Την ώρα που η πατρίδα μας φημίζεται για τα “φώτα” που από τους αρχαίους χρόνους έδωσε στον κόσμο όλο, την ώρα που έχουμε “στα χέρια” μας τον αρχαιότερο οικισμό της Ευρώπης, την ώρα που οι επισκέπτες συρρέουν στα αρχαία μας μνημεία κατά εκατομμύρια εμείς δεν έχουμε δρόμο να τα επισκεφθούμε.
Θέλουμε; Θα μπορούσαμε; Τί πρέπει νά γίνει για να δώσουμε μια κάποια λύση σέ αυτόν τον τομέα; Μπορούμε ή έχουμε χάσει τό τρένο..Ακούει Κανείς;;;
Πριν 7 περίπου χρόνια κυριε Βαρθολομαίε, αλλά και από πολύ νωρίτερα (από το 1989) για την κακή προσβασιμότητα των εξαιρετικά σημαντικών Αρχαιολογικού ενδιαφέροντος τόπων της Άνδρου (περιττό να τους καταμετρήσω, ξεπερνούν τους 20 !), ως Ανδριώτης Αρχιτέκτονας Μηχανικός και με την πάγια επιθυμία να συμβάλω ανεπιτήδευτα στην Αναπτυξιακή πορεία της Άνδρου προς το μέλλον, με αρχές Αειφορίας και Βιωσιμότητας, ετοίμασα Προμελέτη με μια κατά το δυνατόν λειτουργικότερη σύνδεση μερικών από αυτούς τους τόπους – τους αναφέρατε ήδη εσείς – με νέα οδό παράλληλη προς την ακτογραμμή και στην επιτρεπόμενη απόσταση από αυτή, ώστε να υποδέχεται τον όγκο των τουριστικών λεωφορείων και οχημάτων πέραν της Επαρχειακής οδού που διέρχεται μακριά από την ακτή αλλά και τους συγκεκριμένους τόπους, δημιουργώντας το βασικό πρόβλημα στην εύκολη πρόσβαση τους. Δεν σας κρύβω δε ότι αποτελούσε η συγκεκριμένη οδός μέρος ενός πολύ ευρύτερου Αναπτυξιακού Σχεδίου , αυτού που κατά την Κυβέρνηση αποκαλείται Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) ή Ε.ΣΧ.Α.Σ.Ε. (Ειδικό Σχέδιο Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων) καθώς την ίδια εποχή αρμόδιος Υπουργός δήλωνε την πρόθεση εξεύρεσης τόπου για την δημιουργία Κέντρου Παγκόσμιας εμβέλειας Συναντήσεων και Συνεδρίων υψηλού επιπέδου – στα πρότυπα του Νταβός και του Καμπ Ντέϊβιντ . Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της Επένδυσης και των ΄πως θα άλλαζε άρδην την παγκόσμια αναγνώριση της Άνδρου, καθώς θα συνδυαζόταν με την προβολή και επισκεψιμότητα των αρχαιολογικών και πολιτιστικών χώρων που το νησί μας ήδη διαθέτει ; Και όμως ο τότε Δήμαρχος και το Δημ. Συμβούλιο του με αγνόησαν και αρνήθηκαν μια συνάντηση για να τους ενημερώσω !!!
Δε νομίζω να θέλουν οι Ανδριωτες κατά πλειοψηφία κάτι τέτοιο. Υπάρχει ο φόβος της τουριστικής … «επιδρομης». Πάντα αφουγκραζόμουν αυτό το φόβο από τους μόνιμους κατοίκους & μόνιμους «επισκέπτες» με καταγωγη και «εξοχικό» στο μοναδικό κυκλαδονήσι που απέχει 2 ώρες από την Αθήνα.
Η Άνδρος για αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι «παγκόσμια κληρονομια». Είναι ο τόπος της ησυχίας τους με σχεδόν ιδιοκτησιακό δικαίωμα.
Αυτή είναι η κυρία αιτία που το νησί δεν είχε καν καταλύματα τόσα χρόνια ενώ άκουγα από επισκέπτες ότι δεν ειναι και το πιο φιλόξενο μέρος όσον αφορά την εξυπηρέτηση πελατών.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι Ανδριωτες είχαν και ιστορία 100αδων ετών με την μετανάστευση το ναυτικό και με όλα τα τεχνικά Οικοδομικα επαγγέλματα που την εποχή της «αντιπαροχής» και της μεγάλης ανοικοδόμησης των Αθηνών προσέδιναν σοβαρο εισόδημα στους Ανδριωτες ώστε δεν υπήρχε ανάγκη εισοδήματος από τον τουρισμό.
Το νησί το ήθελαν «ανόθευτο» και ανέγγιχτο από την Μηκονοποιηση κι ας έλλειπαν δρόμοι και υποδομές. Επερναν το τζιπάκι και τη βάρκα και την παρέα τους και πήγαιναν παντού. Για μπάνιο για κηνηγι για εξερεύνηση και πεζοπορεία στους πανέμορφους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Δεν ξερω αν έχουν δικιο η αδικο.