Μικρό κείμενο στην προτελευταία εσωτερική σελίδα ενός βιβλίου, όπου αναφέρονται στοιχεία σχετικά με την έκδοσή του, όπως τα ονόματα του επιμελητή και του διορθωτή, πού και πότε τυπώθηκε, τα τυπογραφικά στοιχεία, η ποιότητα του χαρτιού, ο αριθμός των αντιτύπων, το όνομα του βιβλιοδέτη, δηλαδή η ταυτότητα της έκδοσης. Επίσης σε αυτή την προτελευταία σελίδα ο τυπογράφος “ξέφευγε” λίγο από τα αυστηρά πλαίσια των αυστηρών κανόνων της σελιδοποίησης και έδινε μια δική του πινελιά, μια γεύση της τέχνης του. Στις άρτιες τυπογραφικά εκδόσεις ο κολοφώνας ήταν το σημείο της αισθητικής εκτόξευσης του αναγνώστη λίγο πριν το τέλος. Αυτό το στολίδι όπως πολλούς κανόνες (π.χ. περιθώρια, ποιότητα χαρτιού, γραμματοσειρές) τα έχει καταπιεί ο δαίμων της βιασύνης μιας εποχής που τρέχει γρήγορα πάνω από τις ανθρώπινες αντοχές.
Ο Γιάννης Μαμάης υπηρετεί την αισθητική με συνέπεια μεράκι και αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που οι εκδόσεις Gutenberg ξεχωρίζουν.
Η έκθεση του Γιάννη Μαμάη Κολοφώνες, η μνήμη της τελευταίας σελίδας εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 5 Ιουνίου, ώρα 19:30, στο Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, με χαιρετισμό του Κυριάκου Κουτσομάλλη, γενικού διευθυντή του Ιδρύματος, ομιλητές τον συγγραφέα-δημοσιογράφο Παντελή Μπουκάλα, τον φιλόλογο Στάντη Αποστολίδη και τον συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη, με συντονίστρια τη δημοσιογράφο Μικέλα Χαρτουλάρη.
Περισσότερα στην έντυπη “Ανδριακή” που κυκλοφορεί
