“Οι πολιτικοί που ενοχλούνται από την κριτική, είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα.”
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΟΜΟΝΗ
Αυτό αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι, το είπε ένας Άγγλος πολιτικός, που έζησε τον προηγούμενο αιώνα. Και το βρήκα δυστυχώς πολύ επίκαιρο, συσχετίζοντάς το με τα συμβαίνοντα τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, όσο και στην αντίστοιχη σκηνή του μικρού μας τόπου.
Έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί στις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που διέπουν τις κοινωνικές σχέσεις στους μικρούς τόπους. ‘Ομως παρά τις όσες και όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό, θεωρούμε ότι προέχει να ξαναπιάσουμε το κουβάρι της κριτικής, υπό το πνεύμα που πάντα προσπαθούσαμε να έχουν τα γραπτά μας, τα οποία άλλωστε επειδή πάντα είναι επώνυμα, τίθενται και αυτά υπό την βάσανο των αναγνωστών.
Αφήσαμε να περάσει το διάστημα από την αρχή του χρόνου μέχρι τώρα, χωρίς να ενοχλήσουμε τους υπεύθυνους, διότι εκτιμήσαμε το πόσο σοβαρές θα ήταν οι υποχρεώσεις τους, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων τους. Σκεφτήκαμε ότι θα έπρεπε να βάλουν σε μια σειρά τις βασιλόπιτες και τους αποκριάτικους χορούς, καθώς και το πώς θα στηθούν και τα τραπέζια για της Θεοσκεπάστου ….και τρομάξαμε από το μέγεθος της ευθύνης τους!
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εποικοδομητική η κοινωνική δράση και οι εκδηλώσεις γενικότερα.
Πόσο εποικοδομητική όμως μπορεί να είναι αυτού τους είδους η δραστηριότητα, με τις κοσμικές εμφανίσεις και τί αποκομίζει η κοινωνία από την διακοσμητική παρουσία των εκλεγμένων στις κάθε είδους ως άνω εκδηλώσεις, το αφήνω στους αναγνώστες να το σκεφτούν.
Πλην όμως είχαμε την απαίτηση, αφού όλα τα παραπάνω σοβαρά θέματα θα είχαν λυθεί, να είχαν γίνει ανοιχτές συγκεντρώσεις και ενημερώσεις τόσο από τη Δημοτική Αρχή, όσο και από την Έπαρχο, ούτως ώστε να ακούσουμε από υπεύθυνα χείλη ποιά είναι η κατάσταση. Τι παρέλαβαν και τι έχουν κάνει μέχρι τώρα.
Έξι μήνες είναι μεγάλο διάστημα απραξίας. Θα μπορούσαμε π.χ. να έχουμε μάθει τί γίνεται με την κατάσταση των κληροδοτημάτων, γιατί δεν έχει γίνει το παραμικρό στη σήμανση του πάρκινγκ του Λυκείου και θα γίνει και πάλι κόλαση, όταν αρχίσουν οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ και θα προσπαθεί ο καθένας να μπει και να βγει όπως θέλει.
Γιατί δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, όσον αφορά τις ελάχιστες παρεμβάσεις που απαιτούνται στο χώρο που βρίσκονται τα παρατημένα σκάφη στο λιμάνι της Χώρας, για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί, έστω και προσωρινά σαν χώρος στάθμευσης για να ανακουφιστεί έστω και ελάχιστα το Νειμποριό από την ανεξέλεγκτη στάθμευση.
Επίσης χρήσιμο θα ήταν να πληροφορηθούμε από την κ. Έπαρχο, ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να τοποθετήσει μπάρες στον επαρχιακό δρόμο, χωρίς προηγουμένως να έχει καθαρίσει τα πρανή από τις ασπαρθιές, με συνέπεια ο δρόμος να στενεύει συνεχώς! Έχει υπόψη της τη μελέτη του έργου που εκτελείται, ή γίνεται ερήμην της, οπότε μήπως είναι καλλίτερα να ασχοληθεί με αυτά και όχι με τις εκδηλώσεις, όπου ανελλιπώς παρευρίσκεται!
Όλα τα παραπάνω που επισημαίνουμε δεν συνεπάγονται κανένα απολύτως κόστος ούτε για το Δήμο, ούτε για το Επαρχείο, γι’ αυτό παρακαλούμε οι απαντήσεις (αν υπάρξουν) να μην έχουν αναφορές για τάχα μη ύπαρξη εγκεκριμένου προϋπολογισμού, κ.λπ.
Επίσης να γνωρίζουν οι αρμόδιοι, ότι από τούδε και στο εξής θα χρειαστεί να εξασκηθούν, ώστε να μην τους πειράζει η θάλασσα… Αν δεν το καταφέρουν ας κατέβουν από το πλοίο.
Τελειώνοντας, για σήμερα, θα ήθελα να ευχαριστήσω την ευγενέστατη κυρία, η οποία την ημέρα των εκλογών στο εκλογικό κέντρο στο Κοχύλου, μου έκανε τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση λέγοντάς μου, ότι δεν με ήξερε προσωπικά, αλλά γνώριζε τα άρθρα μου. Και πάλι την ευχαριστώ, έστω και αν είναι η μόνη που τα διαβάζει.
Θα τα λέμε τακτικά πλέον και μέχρι τότε… ψυχραιμία παιδιά!
Βασίλης Πομόνης
Αγαπητή και εκλεκτή “ανδριακή press’, σχετικά με το ως άνω άρθρο του κ. Βασίλη Πομώνη επιτρέψατε μου να εκθέσω τα εξής:
Ο αγαπητός Βασίλης με την καλόπιστη κριτική του αγγίζει ακροθιγώς το ζήτημα της πολιτικής συμπεριφοράς των κεντρικών αλλά και των τοπικών αρχόντων ολοκλήρου της Ελληνικής επικράτειας αν και συγκεκριμενοποιεί επί μέρους και την Άνδρο..
Όμως το όλο το πρόβλημα εδράζεται στο ότι στα χρόνια μας δεν υπάρχουν μεγάλοι Ελληνες πολιτικοί οραματιστές που να έχουν μέσα τους οράματα έστω και τυπικώς ανεφάρμοστα και ουσιαστικά ανεκπλήρωτα και ανέφικτα.
Όμως ένα όραμα έστω και ανέφικτο, αν κάποιος πολιτικός το θέσει έστω και λεκτικά και επιμείνει με παρρησία πάνω σε αυτό έστω και μόνο δια του λόγου του και της επιμονής του, ήδη έχει θέσει τα θεμέλια τυχόν υλοποίησης του έστω και στο απώτερο μέλλον.
Για να γινω σαφέστερος θα φέρω ένα παράδειγμα από τη γειτονική Τουρκία, των οποίων οι πολιτικοί δουλεύουν με σθένος πάνω σε ανέφικτα οράματα τους, κόντρα ακόμη και στο διεθνές δίκαιο, όπως αυτό της “Γαλάζιας Πατρίδας ” , όπως δυστυχώς λένε.
Για τη Πατρίδα μας την Ελλάδα και για μας τους Ελληνες, το Τούρκικο όραμα είναι τραγικό, γιατί με αυτ΄ό θ’ελουν να μας αφαιρέσουν το μισό Αιγαίο. Ανέφικτο , αλλά οι Τούρκοι δυστυχως επιμένουν πάνω σε αυτό…..
Και για να έρθω στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Ανδρο, ποιος τοπικός άρχοντας ποτέ οραματίστηκε και έθεσε έστω και σε συζήτηση το ανέφικτο όραμα της ένωσης με γέφυρα της Άνδρου και της Τήνου; Ποιος έθεσε ποτέ το θέμα, του να γίνει ένα μεγάλο διεθνές αεροδρόμιο στο νησί μας με απευθείας charter από το εξωτερικό; Και μη μου πείτε ότι οι κλιματολογικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν , αέρας και ομίχλη στα ψηλά βουνά της Άνδρου και στα οροπεδια της όπως αυτό των αγίων Σαράντα στη κορυφή της Κουβάρας, όταν υπάρχουν αεροδρόμια ακόμη και στις παγωμένες περιοχές υποορίως των ΙμαλαΊων, όπου εκέι οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενέστατες, απείρως πιο δυσμενείς από αυτές της Άνδρου..
Ποιος Ανδριώτης πολιτικός είχε ποτέ το όραμα να δημιουργηθεί στην Άνδρο ένας μέγας περιφερειακός παραθαλάσσιος δρόμος που να περνούσε από όλες ανεξαιρέτως τις απρόσιτες παραλίες της Άνδρου; Ποιος πολιτικός της Άνδρους είχε ποτέ όραμα για ένα μέγα λιμάνι στη Χώρα όπου θα προσήγγιζαν μεγάλα Υπερωκεάνεια κρουαζιερόπλοια; Και μη μου πείτε ότι η θαλασσοταραχή δεν το επιτρέπει γιατί το ΜΠΙΛΜΠΑΟ λιμάνι της Ισπανίας έχει έκθεση μέσα στο Βισκαίκό κόλπο , εκεί όπου επικρατούν σχεδόν συνέχεια μανιασμένες θάλασσες.
Αγαπητέ Βασίλη θα μπορούσα να γράφω ώρες γι΄αυτά τα θέματα, αλλά η δυστυχής πραγματικότητα είναι ότι βλέπομε μόνο κοντόφθαλμα και αφήνομε τα μεγάλα και ουσιώδη ζητήματα και οράματα , τα οποία κάποτε θα γίνουν πραγματικότητα, όταν δυστυχώς στην Άνδρο δεν θα υπάρχουν πια Ανδριώτες.
Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος
Υ/Γ Ευχαριστώ πολύ την Ανδριακή πρεςς που δημοσιεύει τα σχόλια μου. Αν κάνω κάπου λάθος παρακαλώ συγχωρείστε με.