Η εποχή έχει ανάγκη από ενότητα, από σοβαρό, πολιτισμένο, ανθρώπινο διάλογο, όπου φυσικά θα διασταυρώνονται επιχειρήματα.
Θα υπάρξει πολιτική αντιπαράθεση αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει με όρους ανθρώπινου πολιτισμού και όχι πρωτοφανούς ανθρωποφαγίας.
Μία συζήτηση με επιχειρήματα θα μπορούσε να έχει χρησιμότητα και πολιτικό αποτέλεσμα. Θα προσέφερε σε τελική ανάλυση μία εικόνα στους πολίτες για το πώς διατίθενται πόροι, αν υπάρχει η κατάλληλη αξιοποίηση τους και αν τελικά έχει βάση η συζήτηση για τις ενέργειες και τις παραλείψεις, τις ευθύνες και τις ανεπάρκειες.
Οι πολίτες έχουν κουραστεί από την τοξικότητα και από τον διχαστικό λόγο.
Σκληρή αντιπαράθεση μπορεί να υπάρξει. Αλλά πρέπει να υπάρξει με πολιτικά επιχειρήματα, με αντικρουόμενα πολιτικά επιχειρήματα, με διαφορετικές ιδέες και αντιλήψεις όχι όμως με τοξικότητα, όχι με έναν λόγο μίσους ο οποίος παραπέμπει σε άλλες δεκαετίες και δεν έχει καμία σχέση με την εποχή μας και δεν μπορεί να κρύψει τίποτα «κάτω από το χαλί»!
Οτιδήποτε άλλο κανένα νόημα δεν έχει και δεν αλλάζει την θλιβερή πραγματικότητα.
Κυριάκος Αθ. Θωμάς
Σωστά τα λέτε, αμφιβάλλω όμως αν τα πιστεύετε. Μέχρι στιγμής εφαρμόζετε ακριβώς όσα καταγγέλετε.
Κουρτίνες, κουρτινόξυλα και ξύλινος «πολιτικός λόγος»
«Γιατί η δημαγωγία δεν θέλει μόρφωση, μα ούτε και ήθος. Μούτρο και άσχετος να ‘σαι μονάχα.»
— Αριστοφάνης, Ιππής (424 π.Χ.), στ. 191-193, μετάφρ. Μιχαήλ Μπαχαράκη
Δεν στοχοποιώ ανόητους και παράλογους ανθρώπους, επειδή είναι πολλοί, τόσο πολλοί, που ενδέχεται να είναι και η πλειονότητα…
Μέμφομαι όμως την ανοησία, τον παραλογισμό και τον κίνδυνο που απορρέει, όταν οι άνθρωποι αυτοί δραστηριοποιούνται για να καταλάβουν ηγετικές θέσεις.
Δεν θέλω να προχωρήσω περισσότερο. Είναι χρονιάρες μέρες και οι σκέψεις μου είναι με τους δύσμοιρους στρατιώτες και αμάχους, που ανόητοι αρχομανείς ηγέτες τους ενέπλεξαν, με πατριδοκαπηλία και δημαγωγικό, δήθεν πολιτικό λόγο, σε φονικούς πολέμους.
Χρειάζεται νηφαλιότητα και επαγρύπνηση, όταν κάποιοι προσπαθούν να πείσουν ότι μιλάνε… πολιτικά, ενώ δημαγωγούν για προσωπικούς λόγους…!
Γιώργος Δ. Καλλιβρούσης