Για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι νεώτεροι…
Του Μαιευτήρα Γυναικολόγου Κωνσταντίνου Πολέμη
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 έγινε ο σχεδιασμός και η χάραξη της αμαξιτής οδού Στενιών Χώρας προβλεπόταν η διέλευσή της εσωτερικά, από τους κάμπους -όπως ονομάζομε οι κάτοικοι την περιοχή- και όχι από την παραλία των Γιαλίων.
Και τούτο γιατί εκείνοι που την σχεδίασαν αφενός είχαν τις τεχνικές γνώσεις και γνώριζαν πόσο δύσκολο είναι να θεμελιώσουν στην άμμο, αφετέρου ήταν βέβαιοι για την καταστροφή της παραλίας που θα επερχόταν.
Ατυχώς κάποιοι από τις Στενιές οι οποίοι οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους ήταν ιδιοκτήτες έστω και μικρών εκτάσεων στους κάμπους, προκειμένου να μη χάσουν μερικά μέτρα της ιδιοκτησίας τους και αγνοώντας την υπεραξία που θα έπαιρνε το υπόλοιπο με τη διέλευση του δρόμου, κινητοποίησαν τα πολιτικά μέσα που διέθεταν και ο δρόμος οδηγήθηκε κυριολεκτικά στη θάλασσα… Ο Θεός ας τους συγχωρέσει γι’ αυτό το «έγκλημα»…
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Το πρώτο γεφύρι κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το 1955 μετά από μια καταστροφική πλημμύρα, διότι λειτούργησε σαν φράγμα στο ποτάμι. Αιτία της κατάρρευσης ήταν ότι δεν τηρήθηκαν οι σωστές προδιαγραφές,
προκειμένου να συμπιεστή το κόστος της ιδιαίτερα απαιτητικής θεμελίωσης στην άμμο. Έτσι λοιπόν για 6-7 χρόνια οι Στενιές βρέθηκαν αποκομμένες από το υπόλοιπο οδικό δίκτυο της Άνδρου.
Γύρω στο 1961 θεμελιώθηκε το δεύτερο γεφύρι, σωστά αυτή τη φορά, όπως προκύπτει από το ότι τα βάθρα του αντέχουν ακόμα την μανία της θάλασσας και του ποταμού την ορμή. Δεν θα έλεγα το ίδιο και για τα τόξα του, που λόγω της χρήσης, αντί πέτρας νταμαριού, κροκάλας και άμμου θαλάσσης -τσάμπα γαρ – το περιεχόμενο σε αυτά αλάτι, διέβρωσε τον οπλισμό και ήταν ετοιμόρροπα.
Οι ισχυρισμοί των αρμοδίων ότι η πρόσφατη επισκευή που έγινε με GUNITE είναι αποτελεσματική, ευχόμαστε να αποδειχθούν σωστοί. Η τοποθέτηση όμως των αντιαισθητικών «κάγκελων» χωρίς καμία τεχνική μελέτη, προσθέτοντας μόνο περιττό βάρος και οδηγώντας τους πεζούς από το πεζοδρόμιο που υπήρχε, στο οδόστρωμα με τα αυτοκίνητα, μας κάνει επιφυλακτικούς για το σύνολο των επεμβάσεων.
Τώρα σειρά έχει το κομμάτι του δρόμου από το γεφύρι μέχρι το Χιονατάκι, για το οποίο οι φωτογραφίες μιλούν φλύαρα. Το τοιχίο προς την πλευρά της θάλασσας, χωρίς σωστή θεμελίωση και με τα ίδια υλικά του πρώτου γεφυριού κυριολεκτικά αιωρείται! Η θάλασσα το έχει υποσκάψει. Οι αντηρίδες που είχαν τοποθετηθεί από άσχετους, χωρίς οπλισμό και επομένως χωρίς σύνδεση με το τοιχίο έχουν απομακρυνθεί κατά μισό μέτρο. Το οδόστρωμα έχει ρηγματωθεί σε όλο το μήκος και αναμένει το πρώτο δυνατό σιρόκο «για να ταξιδέψει στην Ικαριά», όπως λέμε στις Στενιές.
Η υπέροχη παραλία των Γιαλίων που βλέπομε στις παλιές φωτογραφίες, πριν την διέλευση του δρόμου, ποτέ δεν πρόκειται να ανασχηματισθεί. Γιατί τα κύματα χτυπώντας και ανακλώμενα σε κάθετα τοιχία παίρνουν την άμμο, σε αντίθεση με τα Πίσω Γιάλια, όπου εκεί βγάζουν άμμο, διότι η πλαγιά του βουνού «σβήνει»ομαλά.
Δεν ξέρω τί έχουν κατά νου οι αρμόδιοι. Ελπίζω οι επεμβάσεις να μην περιορισθούν στην ολοκλήρωση της επένδυσης με πέτρα του πεζουλιού όπως έγινε πέρυσι. Ας αναθέσουν την τεχνική μελέτη σε ειδικούς και στη συνέχεια να προχωρήσουν στην αποκατάσταση της ζημιάς. Οι αυτοσχεδιασμοί είναι πάντα επικίνδυνοι και κοστίζουν.
Αυτό απαιτούμε να ληφθεί σοβαρά υπόψη από όλους εκείνους που θα ζητήσουν την ψήφο των Στενιωτών στις επικείμενες δημοτικές εκλογές.
