«Κρείττον το σιγάν» είναι η μόνη άποψη που φέρει η στήλη γι’ αυτό και έχει σιγήσει το τελευταίο διάστημα. Η απίστευτη ιστορία που βιώνει το νησί με τα σκουπίδια έφερε στην επιφάνεια τα ελαφρά αντικείμενα του βυθού που σε περιόδους θαλασσοταραχής αναδύονται και «παίζουν μπάλα». Ζούμε την βασιλεία των μηδενικών εν αναμονή της δραχμής σε κλίμα γενικότερης απαξίας; Βιώνουμε την Ελλάδα των μνημονίων και των συμφερόντων, του εγωισμού και του εγωκεντρισμού; Ιδεολόγοι της πολυθρόνας κι ερμηνευτές της κοινωνίας του Twitter και του Facebook, οι περισσότεροι από εμάς δεν αναλαμβάνουν πια πρωτοβουλίες έργου, αλλά πρωτοβουλίες βιτρίνας. Μέσα σε αυτό το κλίμα κινήθηκαν προεκλογικά οι υποψήφιοι. Θλιβερή η εικόνα του αλληλοφαγώματος. Το πολιτικό ανάστημα των ανδρών που –όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Γ. Φαλαγγάς- «δεν ξεπέρασε ποτέ το ύψος της οσφύος», αναδύθηκε στην Άνδρο και αυτή τη φορά στην προεκλογική εκστρατεία με τις υποψηφιότητες των Ανδρίων -μα όχι ανδρείων- στα βουλευτικά ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Καλύτερα λοιπόν να μην μιλήσουμε. «Απεργία λόγου» είπε ο Μ. Ανδρουλάκης, όταν του ζήτησαν να σχολιάσει τα ποσοστά που πήρε η «Χρυσή Αυγή» σε Δίστομο και Καλάβρυτα. Να μην πούμε λοιπόν τίποτα. Και ας περιμένουμε στην σιωπή. «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…»;
Διαβάστε λοιπόν το ποίημα του Γ. Σουρή, την αντιγραφή του οποίου επιμελήθηκε η κ. Ειρήνη Φάνια Παπιδά για να δείτε ότι η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται…
«Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχή μας ράχη,
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα
σεις το κρασί και τον καπνό να πίνετε μονάχοι,
κι εμείς να σας κυττάζωμε με μάτι σαν γαρίδα.
Βαριά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει…
βάλετε φόρους, βάλετε, κι η ράχη μας αντέχει.
Ότι καλό κι αν έχωμε απάνω μας ας μείνει,
στα πρόσωπά μας ας χυθεί του μαρασμού το χρώμα,
μ΄εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνει,
φορολογήσετε κι’ αυτή τη σάρκα μας ακόμα.
Του κρέατός μας κόβετε καμμιά παχειά λωρίδα
και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.
Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώσει
για τόσα νομοσχέδια μη βγάλει τσιμουδιά
εις της πατρίδος τον βωμόν το αίμα του ας δώσει,
χωρίς ν’ αφήσει στεναγμό η μαύρη του καρδιά
Κι’ αν τώρα πάλι έπεσε επάνω του ο κλήρος,
πρέπει και πάλι να φανεί γενναίος, μάρτυς, ήρως!
