Σκέφτηκα πολλές φορές να γράψω ένα κείμενο για την φαρμακοποιό Ελένη Τσατσομοίρου – Διαπούλη, που πολλά χρόνια τώρα προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σε ανθρώπους και σε ζωντανά.
Τη θυμάμαι παλιά που ηγούνταν του φαρμακείου του οποίου έχει πάρει τη σκυτάλη ο γιος της Άρης, να είναι πάντα ευπροσήγορη, τόσο αφοπλιστικά πρόθυμη να εξυπηρετήσει, δίνοντας πάντα κάτι πολύ παραπάνω από το να κάνει τυπικά και απρόσωπα τη δουλειά της.
Θυμάμαι έναν άνθρωπο που νοιάζονταν για τον συνάνθρωπο, που άφηνε τη δουλειά της και έδινε πάσης φύσεως βοήθεια είτε από κοντά είτε τηλεφωνικά και έναν άνθρωπο που νοιάζεται για τα ζώα και που χωρίς αυτήν πάρα πολλά θα είχαν πεθάνει.
Η ίδια, συνεχίζει με τους αμείωτους και θαυμαστούς ρυθμούς να προσφέρει κάτι πολύ περισσότερο από την ιδιότητά της, συνεχίζει να είναι πάντα πρόθυμη, να ακούει, να νοιάζεται, να αφουγκράζεται το πρόβλημα του άλλου.
Τα ζωντανά του νησιού έχουν βρει έναν άγγελο στο πρόσωπό της και κάποιες φορές που στο νησί δεν υπάρχει κτηνιατρική παρουσία ή βοήθεια, κάνει ό,τι μπορεί να σώσει τα ζώα που έχουν ανάγκη.
Πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις πράξεις κάποιων ανθρώπων ειδικά σε έναν μικρό τόπο όπως η Άνδρος και χρειάζεται να λέμε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο.
Το δικό μου ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ επιλέγω να είναι δημόσιο, γιατί είναι δώρο για έναν τόπο που δεν έχει καν γιατρούς, να υπάρχει μια τέτοια στήριξη, με τόση δοτικότητα και αποτελεσματικότητα και για τετράποδες αλλά και για δίποδες ψυχές.
Κατερίνα Σαλωνίκη
