Είχα πάντα την άποψη ότι κάποιοι αριστεροί άνθρωποι έχουν μια ιδιαίτερη σύνδεση με το θρησκευτικό συναίσθημα αλλά παράλληλα μια έντονη αμφισβήτηση με τους φορείς που επίσημα εκφράζουν το συναίσθημα αυτό. Η προσήλωση στην ιδέα ενός δίκαιου κόσμου ταυτίζεται με την πρωτοχριστιανική ιδέα ενός κόσμου αγάπης. Η συμβουλή του “Ο έχων δυο χιτώνας…” συμπορεύεται με το όραμα ενός κόσμου όπου όλοι θα μετέχουν ισότιμα στα αγαθά του πλανήτη.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν θέλω σε καμία περίπτωση να καπελώσω καμία θρησκεία και να πω ότι ο Χριστός ήταν σοσιαλιστής ή κομμουνιστής ή αναρχικός….δεν με παίρνει εξάλλου να κάνω κάποιο τέτοιο σχόλιο. Με παίρνει όμως να πω ότι οι επίσημοι εκφραστές αυτού του θρησκευτικού συναισθήματος, -ενός συναισθήματος που στην ζωή του καθενός από εμάς μπορεί να εξελιχθεί, σε αριστεροσύνη, μητρότητα ή πατρότητα, πατριωτισμό ή ερευνητικό έργο- πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια της τιμητικής λειτουργίας και μετατρέπουν την κατάνυξη σε θέαμα. Και για να γίνω πιο σαφής, επιτάφιος με video wall στην κεντρική πλατεία της Ερμουπόλης δεν αρμόζει. Δεν είναι συναυλία της Madonna. Είναι η μέρα που η Μαντόνα κλαίει το χαμό του παιδιού της. Είναι η μέρα που οι ψαλμωδίες αρκούν για να σε συγκινήσουν ενώ η ψηφιακή απεικόνιση παραπέμπει σε Eurovision….Δεν αρμόζουν ακόμα λόγοι που να αναφέρονται στους πολιτικούς που παρευρίσκονται, λόγοι ευχαριστίας σε δωρητές τρούλων, κωδωνοστασίων και λοιπών θρησκευτικών βοηθημάτων, λόγοι μακροσκελείς που να αποδεικνύουν ότι η γλιστρίδα είναι νηστίσιμη.
Δεν ανήκω σε κανένα παράξενο τάγμα, χαίρομαι που η ταυτότητά μου δεν αναφέρει το θρήσκευμα και συνεχίζω να πιστεύω στις προτάσεις του πολιτικού μου χώρου για χωρισμό εκκλησίας-κράτους. Αυτά όμως δεν με εμποδίζουν να θυμώνω όταν νιώθω ότι παραβιάζονται πανανθρώπινα συναισθήματα που εκφράζονται παγκοσμίως σε όλα τα τελετουργικά ανά τον κόσμο. Η αριστερή μου ταυτότητα δεν με εμποδίζει να θυμώνω όταν αλλοιώνονται οι μνήμες μας.
Είχα πολλά χρόνια να παραβρεθώ στην πλατεία Μεγάλη Παρασκευή. Συνήθως ήμουν σε ένα μικρό χωριό στην Πελοπόννησο όπου το πρωί στολίζαμε μόνοι μας τον επιτάφιο και το βράδυ κάναμε μια λιτή περιφορά …
Βαρελά Γεωργία
Ερμούπολη 21 Απριλίου 2009
