Το Κόρθι είναι η νοτιότερη κωμόπολη της νήσου Άνδρου. Οι κάτοικοι του έχουν έξυπνο και καυστικό χιούμορ που το κάθε περιστατικό το στολίζουν με την αχαλίνωτη φαντασία τους και στη συνέχεια το σερβίρουν.
Έτσι λοιπόν όταν ένας πατέρας διαπίστωσε πώς ο γιος του είχε υποπέσει σε ολέθριο παράπτωμα τον παρατήρησε σε οξύτατο τόνο. Ο γιος του, μη μπορώντας να αντέξει τους βαρείς χαρακτηρισμούς που του απένειμε και φιλοτίμως σκεπτόμενος έκρινε καλό ότι δεν θα ‘πρεπε από σεβασμό να απαντήσει. Προτίμησε λοιπόν να φύγει από το σπίτι, προς άγνωστη κατεύθυνση.
Μετά από πολύωρη απουσία του γιου του και ενώ άρχιζε να βραδιάζει ο πατέρας άρχισε να ανησυχεί για την μη επάνοδο του στο σπιτικό τους.
Η σύζυγος του και μητέρα του παιδιού τους αμίλητη, είχε παρακολουθήσει όλο το σκηνικό και είχε καταλάβει τις ανησυχίες του άνδρα της. Με διακριτικό τρόπο του επεσήμανε ότι δεν θα ‘πρεπε να του απευθύνει τέτοιου είδους ύβρεις που ήταν δυσανάλογες με το παράπτωμα που είχε υποπέσει το παιδί τους.Τότε ο πατέρας άρχισε να το σκέπτεται σοβαρά και να δικαιολογεί το όσα η σύζυγος του είπε, έχοντας και συναίσθημα ενοχής και ανησυχίας για τα όσα συνέβησαν.
Έτσι παίρνει την απόφαση να φύγει από το σπίτι για να συναντήσει τον γιο του, όπου και αν τον εύρισκε, λέγοντας στη γυναίκα του: «Μαρία δεν είχες άδικο γι’ αυτά που μου είπες. Τώρα συνειδητοποιώ πώς έσφαλα και ..δεν θα ‘πρεπε να συμπεριφερθώ τόσο σκληρά στο παιδί μας. Φεύγω λοιπόν για να τον βρω. Φέρε μου το σακάκι μου και αν δεν τον βρω, από τις τύψεις που νοιώθω, θα πάω να πέσω στη θάλασσα να πνιγώ! Και η θυμόσοφη σύζυγος του σερβίρει το εξής αμίμητο «Γιάννη μου αφού θα πας για πνίξιμο τι το θέλεις το σακάκι;» Αναπάντεχη και καυστική η παρατήρηση της!
Στο ίδιο παραπάνω ζευγάρι συνέβη το εξής χαριτωμένο περιστατικό:
Τα χρόνια εκείνα της κατοχής στην επαρχία δεν υπήρχαν καν ηλεκτρικά ψυγεία ούτε και πάγος για τα παλιά παραδοσιακά. Υπήρχαν όμως «τα φανάρια», όπως τα λέμε στα νησιά μας, με τις συρμάτινες σήτες για εξαερισμό που τα κρεμούσαν στη κουζίνα. Επειδή όμως το φανάρι ήταν γεμάτο δεν χωρούσε ένα σφαγμένο κοτόπουλο και η νοικοκυρά, αφού ενημέρωσε τον άνδρα της, έκρινε καλό να το βάλει μέσα στο ντουλάπι του μπουφέ της τραπεζαρίας που ατυχώς δεν το είχε κλειδώσει, αλλά απλώς το είχε κλείσει, εφαρμόζοντας τα δύο φύλλα του. Όμως η πονηρή και αρπακτική γάτα του σπιτιού είχε μυριστεί το σφαγμένο κοτόπουλο και με τη δεξιοτεχνία που τη διέκρινε άνοιξε σιγά-σιγά το ντουλάπι και το «απήγαγε» προς άγνωστη κατεύθυνση! Όταν το πρωί επήγε η γυναίκα να πάρει το κοτόπουλο για να το μαγειρέψει με μεγάλη της έκπληξη διαπίστωσε πώς το ντουλάπι ήταν ανοικτό και το κοτόπουλο είχε «κάνει φτερά». Ερώτησε λοιπόν το σύζυγο της μήπως εκείνος το είχε πάρει. Κι εκείνος νομίζοντας ότι η σύζυγός του είχε κλείσει με το κλειδί το ντουλάπι, απαθέστατα και αλαζονικά της απάντησε: «Μα, καλά χριστιανή μου, είχες δώσει στη γάτα τα κλειδιά του μπουφέ;».
Και κάτι ακόμα εξ ίσου χαριτωμένο :
Στα νησιά τον καιρό της μετακατοχικής περιόδου, πριν ακόμα αποκατασταθούν οι θαλάσσιες συγκοινωνίες, με πλοία της γραμμής τα εμπορεύματα μαζί με τα υποζύγια κάθε είδους, εμεταφέροντο με τα καΐκια.
Ένας λοιπόν αχθοφόρος προκειμένου να μεταφέρει ένα μεγαλόσωμο τράγο στο καΐκι έκρινε καλό, αφού η απόσταση ήταν μεγάλη, να καβαλήσει το μεταφερόμενο άμοιρο ζώο καμαρώνοντας για τις ιππευτικές του ικανότητες!
Τότε ένας συνάδελφος του που τον είδε καμαρωτό να ξεπροβάλει σε μια στροφή της σκάλας που ήταν το καΐκι, του φώναξε δυνατά: «Βρε Νικόλα πότε πήρες δίπλωμα οδήγησης από το Υπουργείο για να οδηγείς τετράποδα;» και ο Νικόλας στο άκουσμα του συναδέλφου του, έμεινε άναυδος! Αυτές οι χιουμοριστικές ιστορίες – που ήταν ατέλειωτες – συνέβαιναν «τω καιρώ εκείνω » στον τόπο μας.
