«human resources»

«Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, ξέρετε, είναι μια ολόκληρη αποικία». Pablo Picasso

Το έργο του Γιώργου Σαλταφέρου είναι εμπνευσμένο από τις σύγχρονες ανθρώπινες υπαρξιακές και κοινωνικοπολιτικές αγωνίες των καιρών μας. Είναι ακρυλικό σε καμβά 70x100cm και δημιουργήθηκε το 2012 για την ομαδική έκθεση «human resources» της gallery genesis  που γιόρτασε τα 2 χρόνια λειτουργίας της. Την επιμέλεια της έκθεσης είχε η ιστορικός τέχνης κριτικός Ίριδα Κρητικού ενώ η έκθεση διήρκεσε από 10.2.2012 έως 10 Μαρτίου.

«Καταμεσής ενός σύμπαντος που εξακολουθεί να βουλιάζει και μεσούσης μίας συνθήκης όπου η ατομική ανθρώπινη υπόσταση εξακολουθητικά συρρικνώνεται τόσο σε παγκόσμια όσο και τοπική κλίμακα, η έκθεση «human resources» επιχειρεί να κοιτάξει κατάματα τη βασική ιδεατή μονάδα μέτρησης του κόσμου: τον άνθρωπο.

Ο όρος «human resources» («HR») που εμφανίστηκε και παγιώθηκε τη δεκαετία του 1960 στις Η.Π.Α. και που αποδίδεται στα ελληνικά ως «ανθρώπινο δυναμικό», χρησιμοποιείται συνήθως για να ορίσει μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων που αποτελούν το εργασιακό δυναμικό μιας μικρής επιχείρησης ή ενός μεγαλύτερου οργανισμού και τους οποίους διέπουν κοινές συνθήκες κανονισμών και στρατηγικής που ορίζονται από τη διοίκηση της επιχείρησης με στόχο να κάνουν την τελευταία περισσότερο παραγωγική, ανταγωνιστική και κερδοφόρα, επιζητώντας την ολοσχερή αφοσίωση και αξιοποιώντας στο μέγιστο τις μικρότερες ή τις μεγαλύτερες ικανότητες κάθε εργαζομένου και ελαχιστοποιώντας τα οιοδήποτε οικονομικά ρίσκα.

Διόλου τυχαία και παρά την καθημερινή χρήση του, ο όρος «human resources» εξακολουθεί να εμπεριέχει αρνητικά σημεία και να κρίνεται ως προσβλητικός από εκείνους  που ερμηνεύουν το εννοιολογικό του εκτόπισμα του ως «απόπειρα ταύτισης του ανθρώπου με μέσο διευκόλυνσης, όχημα ή μηχανή»: σε χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία, ο όρος αποφεύγεται, εκχωρώντας τη θέση του στην ταύτιση της ανθρώπινης μονάδας με μια δημιουργική και κοινωνική ύπαρξη. Επιπλέον, η «ηθική διαχείριση» των ανθρώπων, την ίδια στιγμή που η ανθρώπινη αξία καταποντίζεται τόσο σε εργασιακή όσο και σε κοινωνική και πολιτική διάσταση, εγείρεται πλέον και περισσότερο όλο ως καίριο ζητούμενο.

Θέτοντας ως τίτλο της και κυρίως ως σημείο εκκίνησης τον παραπάνω όρο, η έκθεση «human resources», αντιστρέφοντας την οποιαδήποτε αρνητική χροιά του όρου, αναζητά την αληθινή δυναμική της ανθρώπινης μονάδας, αναφέρεται στη ζωτική σημασία του ατόμου, στον άνθρωπο που μέσα από τις προσωπικές, κοινωνικές και επαγγελματικές συναναστροφές του συνθλίβεται αλλά εξακολουθεί να επιζεί, διέπεται από την αμφισβήτηση της πορείας του αλλά εξακολουθεί να βαδίζει.

Σε μια εποχή που έχουμε απελπιστική ανάγκη τον επαναπροσδιορισμό του ατομικού βάρους, ζητήματα όπως ο διάλογος και η μοναξιά, η οικειότητα και το ανοίκειο, η αναζήτηση του προσωπικού στίγματος έναντι της επικράτησης του πιο δυνατού, εισχωρούν στην επαναδιατύπωση της ανθρώπινης μορφής, αρθρώνοντας ζητήματα πιο αιχμηρά από την απλή ανάγκη καταγραφής της ανθρώπινης φιγούρας ή του αναπαραστατικού πορτραίτου στο εικαστικό έργο. Η έκθεση «human resources», διατηρώντας τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της, εξετάζει τον άνθρωπο πίσω από τον άνθρωπο, το δικαίωμα στη συναισθηματική διαφορετικότητα που δεν θα έπρεπε να εκλαμβάνεται ως ανεφάρμοστη πολυτέλεια.

ΙΡΙΣ  ΚΡΗΤΙΚΟΥ Ιανουάριος 2012

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.