Αναγκάζομαι να παρουσιάσω τον προβληματισμό μου γιατί το πλοίο της γραμμής εκτός ημών, μεταφέρει πυροσβεστικές δυνάμεις με προορισμό τον Πιτροφό…
Πυρκαγιά με θυελλώδη άνεμο… όπως πάντα για την τροφή μερικών αιγοπροβάτων… για καθαρισμό, αμέλεια επισκεπτών… Αξίζει μετά η θέαση της πληγείσης περιοχής να θυμίζει Βιετνάμ κατόπιν βομβαρδισμού με βόμβες Ναπάλμ; Οι ζημίες σε ζωικό και φυτικό κεφάλαιο; Τόσος εγωισμός κρίμα να υπάρχει σε εμπρηστές παρά την εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη και το μέλλον…
Αξιέπαινες οι προσπάθειες της κ. Δασοφύλακος Κλιμακίου Άνδρου τόσο στην πρόληψη όσο και στην καταστολή… όμως όταν επικρατούν τέτοιες καιρικές συνθήκες… άνθρωποι είναι…
Πρέπει μέσα σε κάθε Ανδριώτη, Έλληνα, Πατριώτη, να ριζώσει η πεποίθηση της αποφυγής πάση θυσία κάθε καταστροφής… γιατί ένα νησί ξερό και ας ελέχθη Επαγρίς, Υδρούσα και Νωναγρία κατά τους κλασσικούς χρόνους, βρώμικο, χωρίς τόπους εργασίας ελλιπή υγεία, βρώμικες θάλασσες –εκτός Βιταλίου- μόνο για βαρυποινίτες…σαν το Αλκατράζ της Νέας Υόρκης, το Γκουαντάναμο. Ας ευαισθητοποιηθούμε, ας βοηθήσουμε τις αρχές, ας προλαμβάνουμε, ας προσέχουμε, ειδάλλως θα καταστραφούμε και θα ρημάξουμε.
Ανδρέας Ν. Μακρογκίκας
