Ένα χρόνο μετά το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης (ΕΡΤ) και ένα χρόνο μετά με τη νέα κρατική τηλεόραση ΝΕΡΙΤ η «Ανδριακή» επιδιώκει μια αποτίμηση εκ των έσω. Μια αποτίμηση από πρώην εργαζόμενη, Ανδριώτισσα δημοσιογράφο της ΕΡΤ, τη Μάνια Μάνεση, η οποία δίνει τη δική της ερμηνεία, υπογράφοντας την άλλη άποψη από την κρατούσα, σε ένα κείμενο μαρτυρία που αξίζει να διαβαστεί με προσοχή.
Ένας χρόνος μαύρο
Της ΜΑΝΙΩΣ ΜΑΝΕΣΗ
«Η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, η ΕΡΤ, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης. Κι αυτό τελειώνει σήμερα… Η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ». Το απόγευμα της 11ης Ιουνίου 2013 ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου, με περίσσεια κομπορρημοσύνη διαλαλούσε την απόφαση της τρικομματικής κυβέρνησης να ρίξει μαύρο στη δημόσια ραδιοτηλεόραση… Ήταν το επιστέγασμα μιας πολύμηνης εκστρατείας παραπληροφόρησης της ευκολόπιστης, ανεγκέφαλης κοινής γνώμης που έχοντας πέσει στην παγίδα του κοινωνικού αυτοματισμού, πείστηκε ότι δεν υπήρχε λόγος ύπαρξης δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Είδε τη σωτηρία της τσέπης της στην κατάργηση του υπέρ ΕΡΤ τέλους, που σκοπίμως ονομάστηκε «χαράτσι», και τη διέξοδο από την κρίση στην απόλυση των πρώτων 2.650 εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ουδείς διαφωνούσε και διαφωνεί ότι η ΕΡΤ χρειαζόταν εξυγίανση. Μόνο που η εξυγίανση θα έπρεπε να ξεκινήσει από την κακή συνήθεια των πολιτικών όλων των κομμάτων να την θεωρούν ιδιοκτησία τους, παρεμβαίνοντας και υποχρεώνοντάς την να καλύπτει ακόμη και τις πλέον ανούσιες -για προσωπική και μόνον μικροπολιτική προβολή- δραστηριότητές τους, τις οποίες στη συνέχεια μοίραζε δωρεάν στα ιδιωτικά κανάλια… Θα έπρεπε να προχωρήσει με την αξιοκρατική στελέχωσή της. Οι «ιερές αγελάδες» για τις οποίες μίλησε ο Κεδίκογλου, ο οποίος άλλωστε υπήρξε μία εξ αυτών, παραμένουν στην Αγία Παρασκευή. Τα ίδια πρόσωπα ήταν όταν το «άντρο της διαφθοράς» έκλεινε με τυμπανοκρουσίες, τα ίδια είναι και τώρα, τα οποία επιπλέον θα λάβουν το ποσόν των 15.000 ευρώ ως αποζημίωση ενώ πληρώνονται από τον περασμένο Σεπτέμβριο με τις επαναλαμβανόμενες δίμηνες συμβάσεις!!! Τη στιγμή που όσοι δεν θέλησαν να πάνε στο μεταβατικό σχήμα της «Δημόσιας Τηλεόρασης» που συνεχίζει με παρατάσεις, τροπολογίες και υπουργικές αποφάσεις να υφίσταται μετονομασμένο σε ΝΕΡΙΤ δεν έχουν αποζημιωθεί, παρά τους ισχυρισμούς Σαμαρά ότι οι «εργαζόμενοι θα αποζημιωθούν ‘με τον πλέον γενναιόδωρο τρόπο» …
Η εξυγίανση θα απαιτούσε να σταματήσει η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος με τις ανεξέλεγκτες παραγωγές και την ενοικίαση ιδιωτικών, «ημετέρων», συνεργείων. Δυστυχώς στη ΝΕΡΙΤ, τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει. Οι εργασιακές συνθήκες είναι απαράδεκτες, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις είναι εξόφθαλμες, το τέλος μέσω ΔΕΗ επανήλθε και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2014, για έναν ανύπαρκτο φορέα, οι εξωτερικές παραγωγές έχουν πολλαπλασιαστεί. Το κυριότερο! Η δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν επιτελεί τον συνταγματικά οριζόμενο σκοπό της. Ραδιοτηλεόραση δεν είναι μόνον τηλεπαιχνίδια, τούρκικα σίριαλ και ενημέρωση κατευθυνόμενη από τα συμφέροντα του κάθε καναλάρχη. Είναι η παράδοση, ο πολιτισμός, η ιστορία ενός κράτους που τώρα βλέπει τα παιδιά του να μεταναστεύουν για να σωθούν από τη λαίλαπα. Είναι η ενημέρωση της ομογένειας, η φωνή της χώρας σε όλο τον πλανήτη. Είναι οι τοπικοί ραδιοσταθμοί που απευθύνονται στους κατοίκους των απομονωμένων χωριών ανά την επικράτεια…
Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση δεν είναι για να υμνεί το «σωτήριο έργο» μιας κυβέρνησης η οποία επικαλείται τον τροϊκανό πέλεκυ όποτε τη βολεύει, εφαρμόζει μέτρα «α λα καρτ» και συνεχίζει να αφήνει τους εαυτούς και τους εκλεκτούς της στο απυρόβλητο.
Σε προσωπικό επίπεδο, έμαθα από παιδί να διατηρώ την αξιοπρέπειά μου και να αφήνω στο περιθώριο όσους με πρόσβαλαν… Αισθάνθηκα εξευτελισμένη και βαθειά θιγμένη… Έκανα συνειδητά την επιλογή μου, μακριά από αυτούς που με έφτυσαν. Προχώρησα χωρίς να έχω μετανιώσει για τίποτα!!!
Ενα χρόνο μετά, οφείλω να εκφράσω την απογοήτευσή μου για τους δήθεν «αγωνιστές» του περασμένου καλοκαιριού οι οποίοι, υιοθετώντας πολύ εύκολα τη θεωρία της ρεαλιστικής πολιτικής, ενέδωσαν στην επόμενη φάση του εγχειρήματος της δημόσιας τηλεόρασης. Και λυπάμαι γιατί αυτοί που τότε φώναζαν ή έκλαιγαν περισσότερο, είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν και στη ΝΕΡΙΤ. Θέλω να εκφράσω και την εκτίμησή μου σε όσους από την πρώτη στιγμή είπαν ότι δεν έχουν το περιθώριο να κάνουν τους ήρωες, περιμένοντας εξ αρχής την επόμενη φάση. Ήταν ειλικρινείς και αξιοπρεπείς! Τις αγωνιστικές κορώνες πρέπει κανείς να μπορεί να τις υποστηρίξει μέχρι το τέλος για να μην γελοιοποιείται!!!
Θέλω να εκφράσω και τη θλίψη μου για την ένοχη σιωπή της λαλίστατης μέχρι τον Ιούνιο του 2013 κοινής γνώμης. Το ένστικτο του Μινώταυρου ικανοποιήθηκε. Η νοοτροπία να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα αφού εγώ δεν έχω κατσίκα» απλώνει τα πλοκάμια της σε μια κοινωνία που βυθίζεται στη μιζέρια. Το δυστύχημα είναι ότι οδεύουμε στον κοινωνικό κανιβαλισμό… Το τελευταίο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού…
