Δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο όλο και στο τέλος έφτιαξε και τον άνθρωπο, κατ’ εικόνα και ομοίωση, όπως λένε οι γραφές. Και του έδωσε δύο στρογγυλά μάτια για να βλέπει και να απολαμβάνει τα δημιουργήματα Του: Τον λαμπερό ήλιο, το χλωμό ολόγιομο φεγγάρι, τον σφαιρικό θόλο του ουρανού. Ακόμα δεν είχε καταλάβει ότι ακόμα και η γη που πατούσε πάνω της ήταν στρογγυλή. Αλλά και οι καρποί που του χάριζε η γη ήταν κι αυτοί στρογγυλοί με πρώτο και καλύτερο το μοιραίο μήλο που γεύτηκε με όλες του τις γνωστές συνέπειες. Ακολουθούν οι ντομάτες, τα καρπούζια και ένα σωρό άλλα φρούτα και λαχανικά. Ακόμα και το ίδιο του το κεφάλι που περικλείει τον πυρήνα της γνώσης και της σοφίας του (τρόπος του λέγειν) κι αυτό στρογγυλό είναι. Έτσι λοιπόν για αρκετές χιλιετίες παρέμεινε με την χαρά των ματιών του να βλέπει και να χαίρεται με όλα εκείνα τα στρογγυλά πράγματα αλλά και διάφορες άλλες (ελκυστικές) καμπύλες.
Αργότερα ανεκάλυψε την σφαίρα με την οποία δημιούργησε ένα σωρό διασκεδαστικά παιχνίδια: από τις μπίλιες της παιδικής ηλικίας μέχρι τις μπάλες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ στην συνέχεια. Όμως οι καιροί αλλάζουν, η επιστήμη και η τεχνολογία κάνουν άλματα, οι ανακαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Έτσι φτάσαμε στο ορθογώνιο πανί της οθόνης του κινηματογράφου. Για αρκετές δεκαετίες η έβδομη τέχνη, όπως ονομάστηκε, κάλυψε ένα μεγάλο ποσοστό του χρόνου που τα στρογγυλά μας μάτια διέθεταν για την ψυχαγωγία μας. Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Οι πρακτικές δυσκολίες πρόσβασης στις κινηματογραφικές αίθουσες καθώς και η έλλειψη ποικιλίας στο προσφερόμενο είδος ψυχαγωγίας οδήγησαν στην μετάβαση από το πανί της οθόνης του σινεμά στην γυάλινη οθόνη της τηλεόρασης μέσα στο δικό μας σπίτι. Με βροχή η χιόνι, με κρύο η με λιακάδα η τηλεόραση είναι πάντα εκεί διαθέσιμη, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, για να ψυχαγωγήσει, να ενημερώσει, να μορφώσει αλλά και να θολώσει τον νου μας. Έτσι ήρθε η ώρα που το γυαλί της τηλεόρασης αντικαταστάθηκε από την οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή, του γνωστού μας κομπιούτερ. Εδώ ο άνθρωπος παύει να είναι ένας απλός θεατής και μετατρέπεται σε δράστη, δημιουργό και συμμέτοχο σ’ αυτά που εμφανίζει η οθόνη. Όμως ούτε κι αυτό του ήταν αρκετό. Η ραγδαία εξέλιξη της κινητής τηλεφωνίας έδωσε μια ακόμα διέξοδο στις ανησυχίες του. Οι πολύπλευρες εφαρμογές των κινητών τηλεφώνων που μπαίνουν εύκολα στην τσέπη η στο τσαντάκι των γυναικών δίνουν άλλες δυνατότητες. Έτσι λοιπόν τα μάτια του ανθρώπου περνούν ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητας τους απέναντι σε μια τετράγωνη οθόνη, είτε αυτή λέγεται τηλεόραση, είτε κομπιούτερ, είτε κινητό τηλέφωνο χωρίς να έχουν πολλές δυνατότητες επιλογής εναλλακτικών λύσεων, αφού ακόμα κι αν βρεθούμε σε μια εκδρομή μπροστά σε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα η σε μια γαλαζοπράσινη παραλία, είτε αν βρεθούμε σε μια οικογενειακή συντροφιά και διασκεδάζομε με τα σκέρτσα που κάνει το εγγονάκι μας, η πρώτη μας αντίδραση είναι να βγάλομε το κινητό μας και να τραβήξομε φωτογραφία.
-Α! τι ωραία φωτογραφία. Θα μου την στείλεις στο email;
-Μην σε νοιάζει. Θα την ανεβάσω στο facebook και θα την δεις.
Αυτό ασυναίσθητα μου θύμισε τα λόγια της γυναίκας μου πριν μερικές δεκαετίες όταν έπιανα την φωτογραφική μηχανή για να τραβήξω ένα ωραίο τοπίο:
-Ειν’ ομορφιές που χαίρονται τα μάτια μας μονάχα. Πεθύμησα ένα σύννεφο πότε δικό μου να ‘χα;
Έτσι λοιπόν όλη μας η αντίληψη φιλτράρεται πίσω από τα τετράγωνα μάτια μας, και η απορία μιας καλής φίλης μου είναι αν αυτά τα μάτια φιλτράρουν ανάλογα και την λογική μας… Πάντως η φίλη μου κι εγώ ευχόμαστε το μόνο τετράγωνο που μας απομένει να είναι η τετράγωνη λογική μας.
Le.VAL
