Με αφορμή την αναφορά της «Κ» της 19-11-2016 στην ποιήτρια Μάτση Χατζηλαζάρου, θα ήθελα να προσθέσω ότι η καταγωγή της οικογενείας της, κατά τον Εδεσσαίο ιστορικό Νίκο Καραμανάβη, ήταν από την περιοχή της Έδεσσας και τελικώς εγκαταστάθηκε πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα στη Θεσσαλονίκη. Έτσι ξεφυλλίζοντας, στην φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, την αθηναϊκή εφημερίδα ΠΑΛΙΓΕΝΝΕΣΙΑ, της 11-1-1886, διαβάζω: «Διήλθον εξ Αθηνών ερχόμενος εκ Δρέσδης, όπου κατέλιπε τα τέκνα του προς εκπαίδευσιν και αμέσως αναχώρησε μετά της κυρίας του εις Θεσσαλονίκην ο έγκριτος πολίτης της Ελληνίδος ταύτης πόλεως κ. Περικλής Χατζηλαζάρου».
Την ίδια χρονιά και τον ίδιο μήνα, στην επίσης αθηναϊκή εφημερίδα ‘‘ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ’’, της 28-1-1886, αναγράφεται: «Εδόθη εν τη οικία του εν Βραϊλα κ. Λ. Εμπειρίκου συναυλία υπέρ του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού».
Είναι προφανές ότι η Μάτση Χατζηλαζάρου, γεννημένη στην Θεσσαλονίκη το 1914, είναι εγγονή του Περικλή Χατζηλαζάρου και ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, πατέρας του κορυφαίου Έλληνα σουρεαλιστή ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου. Πολύ αργότερα, από το 1940 μέχρι το 1944, η Μάτση Χατζηλαζάρου υπήρξε σύζυγος του Άνδριου ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου, και κατά τον Θανάση Νιάρχο, αυτή η, κατά κάποιο τρόπο «προαναγγελθείσα», συνάντησή τους, από τον Ιανουάριο του 1886, «αποκτά την προοπτική μιας μαγικής συγκυρίας».
Αλλά για την Μάτση Χατζηλαζάρου βρήκα στο βιβλίο του αειμνήστου Μάνου Χατζηδάκι «Το μαχαίρι και ο καθρέφτης», εκδ. Ίκαρος, έναν ποιητικό και λυρικό αποχαιρετισμό προς την αποβιώσασα το 1987 ποιήτρια…
«Τι κρίμα Μάτση που δεν σε πλησίασα, έστω στο τέλος, λίγο πριν φύγεις, πριν χαθείς. Το ’χα στο νου, μα άργησα ή βιάστηκες. Έτσι θα μείνεις για πάντα η Μάτση των ονείρων μου».
Επιμέλεια: ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΒΕΝΕΤΗΣ Μοναστηράκι Δωρίδος
