Ίδρυμα Κυδωνιέως: Εγκαίνια το Σάββατο 30 Ιουλίου/ συζήτηση την Κυριακή 31/7/2022

Η εικαστική έκθεση που παρουσιάζουν οι 28^οι ΠΛΟΕΣ και ανοίγει τις πύλες της το Σάββατο 30 Ιουλίου,  αφορά τα εμφανή ή αδιαφανή σημάδια, που άφησαν στην ζωή του συλλογικού μας ασυνειδήτου και στην σκέψη μας, τα ενδιάμεσα χρόνια που μεσολάβησαν, από το 1922 μέχρι και σήμερα, αναφορικά με τον πολιτισμικό εμβολιασμό, που δεχθήκαμε  όλο αυτό τοδιάστημα και γόνιμα τον μετουσιώσαμε, μέσα από τα εξ αντανακλάσεως βιώματα και τις εμπειρίες των ομογενών μας προσφύγων.

Στην εικαστική εφέτος έκθεση, που αφορά τους 28^ους ΠΛΟΕΣ, συμμετέχουν αλφαβητικά (με ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, ψηφιδωτό, «εγκαταστάσεις»), οι εικαστικοί καλλιτέχνες: Βλάσης Αγτζίδης, Γιάννης Αδαμάκος, Χρήστος Αντωναρόπουλος, ΓιάννηςΑριστοτέλους, Βαγγέλης Γκόκας, Ελένη Ζούνη,Κωνσταντίνος Κανταρτζής (ΚΑΝΤ),  Βλάσης Κότιος, Γιάννης Κυριακίδης, Γιάννης Μακρίδης, Κωνσταντίνα και Κλειώ Μπολιεράκη, Βαγγέλης Παππάς, ΚικήΠεριβολάρη (Kiki), Γιώργος Σαλταφέρος, Νίκος Σκλαβενίτης, Γιώργος Σταματάκης, Μαριάννα Στραπατσάκη, Έφη Φουρίκη, Θάλεια Χιώτη.

Την Κυριακή 31 Ιουλίου, στις 11:30 π.μ. στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος Π. &Μ. Κυδωνιέως, θα πραγματοποιηθεί πλαισιωτικά ως προς το θέμα, μια διάλεξη και συζήτηση με το κοινό, σχετικά με την «Μικρασιατική Καταστροφή και τους προβληματισμούς γύρω τα αίτια και τις επιπτώσεις της». Ομιλητής θα είναι ο πλέον αρμόδιος  κι εξέχων ερευνητής κ.  Βλάσης Αγτζίδης, ο οποίος είναι εδώ και πολλά χρόνια, εξειδικευμένος και  καταξιωμένος στον τομέα των επιστημονικών του ενασχολήσεων. Είναι διεθνώς αναγνωρισμένοςΔρ. της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού και παράλληλα εικαστικός δημιουργός.

Ιδέα, τίτλος, σκεπτικό, επιλογή έργων κι επιμέλεια Έκθεσης, όπως και του συνοδευτικού Καταλόγου: ΑθηνάΣχινά, Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ).

Διάρκεια έκθεσης: 30 Ιουλίου – 2 Οκτωβρίου 2022 Ημέρες και ώρες λειτουργίας: 10.30 – 14.30 & 18.30 – 21.30 καθημερινά, εκτός Τρίτης.

Ο νέος πρόεδρος του Ιδρύματος κ. Δημήτρης Σιγάλας.

Λιτός, εύστοχος και σαφής -όπως ταιριάζει σε έναν οικονομολόγο- χωρίς πολλά λόγια, με συγκρατημένη συγκίνηση, ο νέος πρόεδρος του Ιδρύματος κ. Δημήτρης Σιγάλας έδωσε το στίγμα των φετινών 28ων Πλόων αλλά και την πλεύση του Ιδρύματος

Η κ. Αθηνά Σχινά Ιστορικός Τέχνης και Θεωρίας του Πολιτισμού στην οποία “οφείλεται” η ιδέα, ο τίτλος, το σκεπτικό, η επιλογή των έργων κι επιμέλεια Έκθεσης, όπως και του συνοδευτικού Καταλόγου,αναφέρεται σε κάθε καλλιτέχνη που παίρνει μέρος στην έκθεση και φυσικά στο Ίδρυμα.

«Ένα Ίδρυμα, όπως το Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα της ζωής, δεν μπορεί να παρακάμψει ένα τόσο σημαντικό γεγονός, όπως είναι η επέτειος από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ήθελα να στρέψω τα φώτα της προσοχής σ αυτές τις μνήμες. Θεωρώ ότι οι ιστορικοί πρέπει να ερευνούν τις πήγες, αλλά οι καλλιτέχνες πρέπει να αναζητούν τις πηγές, αλλά να μπορούν να διαμορφώνουν τα ερμηνευτικά κλειδιά μέσα από την εποχή μας, για να συγκινούν τους σημερινούς ανθρώπους. Οι θεατές είναι σύγχρονοι. Δεν έχουν βιώματα άμεσα. Και αυτό είναι μια δυσκολία. Καλείται ο καλλιτέχνης να μεταφέρει όχι μόνο αισθήσεις αλλά τα κλειδιά, ώστε να παρακινηθεί ο θεατής να αναζητήσει και να διερευνήσει το υπόστρωμα της παράδοσης του και τους ορίζοντες που ανοίγει. Έτσι ο καλλιτέχνης επωμίζεται έναν πολύ σημαντικό ρόλο.

Ποτέ δεν πηγαίνω στα εργαστήρια για να κάνω παραγγελία σε θέματα, που αποφασίζω να στρέψω την προσοχή των θεατών μέσω μιας έκθεσης. Ποτέ δεν θεωρώ τους καλλιτέχνες παραγγελιοδότες ή αποδοχείς προτάσεων. Δουλειά του επιμελητή είναι να επιλέξει ποια έργα θα μπορούσαν να έχουν μια απάντηση, έναν ρόλο, μια θέση μέσα στο σκεπτικό της έκθεσης.  

Οι είκοσι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σ αυτή την έκθεση παρουσιάζουν έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, ψηφιδωτού, εγκαταστάσεων και ποικίλλων άλλων τρόπων και υλικών, προκειμένου απ όλες τις πλευρές να δώσουν το απόσταγμα μιας ευαισθησίας που αφορά μια πραγματικότητα, όχι τόσο εκείνων των τραγικών ημερών, όσο του Περάσματος. Σκέφτηκα ότι είναι πιο σημαντικό το Πέρασμα της μιας όχθης στην άλλη.  Το πως ήρθαν κατατρεγμένοι αυτοί οι άνθρωποι, γύρω στις 1,5 εκατομμύριο συνολικά σε μια Ελλάδα των έξι εκατομμυρίων τότε. Καταλαβαίνετε αυτή τη μίξη, τον διάλογο, την επαφή που είχαν οι άνθρωποι που είχαν ζήσει σε διαφορετικά χώματα, με διαφορετικούς ορίζοντες και αντιλήψεις, οι οποίοι ήρθαν και εμβολίασαν το ελλαδικό σώμα. Πόσο συνέβαλαν στην εθνική μας ενότητα, γιατί έφεραν ήθη, έθιμα, τραγούδια, πολιτισμό, τρόπους, συμπεριφορές. Κυρίως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή μπορούμε να πούμε ότι όλα τα γεγονότα επηρέασαν ώστε να διαμορφωθεί η γενιά του 30.

Η έκθεση επικεντρώνεται ακριβώς σε αυτό το Πέρασμα από τη μια όχθη στην άλλη. Ποτέ δεν καθηλώνω τα θέματα σε μια διάσταση. Το Πέρασμα είναι με όλες τις έννοιες και όλους τους τρόπους. Από τη ζωή στον θάνατο, από τον θάνατο στη ζωή, από το παρελθόν στο παρών και αντίστροφα. Είναι μια χωροχρονική διασταύρωση που πάντα μας τροφοδοτεί.»