Το βιβλίο του Γιώργου Τσιμουρή με τον παραπάνω τίτλο παρουσιἀστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου στο μικρότερο σινεμά του κόσμου: Στο Σινε Αυλή, στη Χώρα της Άνδρου.
Ο καθηγητής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Γιώργος Τσιμουρής νησιώτης με καταγωγή από την Λήμνο, στην εφηβεία του ονειρευόταν να γίνει καπετάνιος. Η οικογένεια του δεν τον ενεθάρρυνε. «Ένας ενδόμυχος φόβος ίσως και να με απέτρεψε» λέει. Προκειμένου να προσεγγίσει το θέμα του όμως ανθρωπολογικά, πήρε την μεγάλη απόφαση. Να μπαρκάρει. Και μπάρκαρε σαν ερευνητής για σαράντα πέντε ημέρες σε ένα τάνκερ 110 χιλιάδων τόνων. «Κι εκεί έγινε η απομυθοποίηση του επαγγέλματος» τονίζει. «Κατάλαβα ότι πρόκειται για ένα πολύ σκληρό επάγγελμα. Ένοιωσα την μοναξιά του σύγχρονου ναυτικού. Βγάζει χρήματα ο ναυτικός αλλά δεν τα χαίρεται. Εχει ζητήματα αποξένωσης με τους δικούς τους. Ο βιωματικός τρόπος, βλέπετε, είναι ο μόνος τρόπος να πλησιάσεις ανθρωπολογικά ένα θἐμα».
Και μέσα από αυτόν τον βιωματικό τρόπο ο κ. Τσιμουρής κατἀλαβε ότι ο εξωτισμός που περιγράφει στην ποίησή του ο Καββαδίας δεν υπάρχει πια. Ὀτι το λιμάνι εξαφανίζεται στις συνθήκες του καπιταλισμού της ταχύτητας. «Στις δεκαετίες του ’50-60, τα πλοία έμεναν καιρό στα λιμάνια, με αποτέλεσμα, οι ναυτικοί, να ζουν το λιμάνι, να συνάπτουν σχέσεις, να γίνεται το λιμάνι κατά κάποιο τρόπο, τόπος ψυχαγωγίας» εξηγεί ο κ. Τσιμουρής. «Αυτή η εποχή τελειώνει την εποχή της κοντεινοροποίησης. Ειδικά μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η ζωή στα λιμάνια έγινε πολύ δύσκολη για τους ναυτικούς. Τα μέτρα ασφαλείας είναι πια τόσο αυστηρά, που γίνονται ασφυκτικά. Οι ναυτικοί δεν βγαίνουν σχεδόν στο λιμάνι. Μένουν στο βαπόρι. Ξεφορτώνουν, φορτώνουν και βίρα τις άγκυρες. Ένας καπετάνιος μου είπε πρόσφατα ότι το καλύτερο λιμάνι είναι το πέλαγος».
Την εκδήλωση προλόγισαν ο Κοινωνικός Ανθρωπολόγος στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Αγγελόπουλος, ο Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο American University of Beirut στο Λίβανο, κ. Νικόλαος Κοσμόπουλος, οι οποίοι είχαν διαδυκτιακή παρουσία καθώς και η κ Ευγενία Πιάγκου, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια στις σπουδές Πολιτισμού, στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, αλλά και κόρη καπετάνιου, η οποία ομολογουμένως έκανε μια ομιλία άκρως τεκμηριωμένη και ανθρώπινη που άγγιξε σε βάθος τους παριστάμενους.
Ράνια Τζιφοπούλου Κωνσταντιδίδη
