Ο “δημοσιογράφος” όπως τον αποκαλούσαν στο Μπατσί γιατί για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ανταποκριτής της εφημερίδας μας στο νησί και υπεύθυνος καθώς ήταν είχε πάρει τον ρόλο του κάτι παραπάνω από σοβαρά “έφυγε” σήμερα 2 Σεπτεμβρίου 2024 σταλάζοντας πίκρα στην οικογένειά του. Πλήρης ημερών ο ΜΙχάλης Μουστάκας ήταν ίσως από τους τελευταίους Ανδριώτες της Αμερικής που κατάφεραν και πραγματοποίησαν το όνειρό τους. Επέστρεψε στην Ελλάδα.
Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη, τότε που ήταν στα “μέσα και στα έξω” του συλλόγου Ανδρίων Νέας Υόρκης με την επωνυμία “Άγιος Φίλιππος”, χρόνια πίσω, στην δεκαετία του 1980 με την Πέπη και τον Μιχάλη Βολίκα -εκ Μπατσίου κι εκείνος ορμώμενος- μιλούσαν για το Μπατσί λες και κάθε μέρα βρισκόταν στην παραλία του…
Στην συνέχεια η πατρώα γη κέρδισε την οικογένειά του και τον Μιχάλη Μουστάκα που ανέλαβε πλέον καθήκοντα στο νησί του. Τον κέρδισε όμως και η συγγραφή καθώς εξέδοσε τα βιβλία του με απίστευτες λεπτομέρειες για τον τόπο, ιστορίες στα χρόνια της κατοχής κ.α. στο τυπογραφείο του Καράλη. Ήταν μια εποχή που ο Μιχάλης Μουστάκας, ο Κωνσταντίνος Καράλης και ο Ανδρέας Φωτόπουλος με τον Γιώργο Φαλαγγά, τον Μιχάλη Χαλά και τον Καίρη Δανιόλο “σήκωναν” την Γερανίου (εκεί ήταν τότε το τυπογραφείο του Καράλη) κυριολεκτικά “στο πόδι”. Αστεϊσμοί, πολιτικές αντιπαραθέσεις, φωνές κι αντάρες αλλά με απόλυτο σεβασμό ο ένας στις απόψεις του άλλου.
Άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι, άλλα ήθη.
Δημοσιεύσεις του Μιχάλη Μουστάκα “κοσμούν” την έντυπη ΑΝΔΡΙΑΚΗ σε παλαιότερες εκδόσεις της. Θα θυμάμαι πάντα τις επισκέψεις του στο γραφείο να έρχεται με την γυναίκα του φέρνοντας ένα κουτί ανδριώτικα καλσούνια, τις φωτογραφίες του με τον George Buch τον πρεσβύτερο όταν είχε έρθει κρουαζιέρα στην Ελλάδα και βρέθηκε στην Άνδρο, τα τηλεφωνήματά του -κρυφά πάντα από την κ. Στέλλα- για να γράψει για τα θέματα του Μπατσίου που τα είχε ετοιμάσει η εγγονή του και τόσα άλλα, μικρά κι ασήμαντα αλλά τόσο ουσιαστικά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Τα θερμότερα συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
ΜΦΜ
