Παρουσίαση του λευκώματος “Αλώνια της Άνδρου”

Στη σημερινή παρουσίαση του λευκώματος “Αλώνια της Άνδρου” οι αίθουσες της Οικίας Μ.Ε. Κυδωνιέως γέμισαν από κόσμο.

Ο Γιώργος Σαλτφέρος είναι δημοφιλής και αγαπητός! Το λεύκωμα που εκδόθηκε με την φροντίδα της Καϊρείου βιβλιοθήκης χρηματοδοτήθηκε από τον Αλκιβιάδη Τάττο και πωλείται στην Καΐρειο Βιβλιοθήκη και σε βιβλιοπωλεία της Άνδρου. Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα δοθούν για την οικονομική ενίσχυση της Καϊρείου βιβλιοθήκης.
Για το λεύκωμα μίλησαν ο Δημήτρης Σταυριανός, αρχαιολόγος, φιλόλογος και η Λήδα Καζαντζάκη, Ιστορικός τέχνης. Ευχόμαστε “Τα Αλώνια της Άνδρου” να μπουν σε πολλά Ανδριώτικα σπίτια. 

(Απόσπασμα από τον πρόλογο του λευκώματος)
“Ανατρέχοντας στις μνήμες μου, το ανδριώτικο τοπίο και η προσέγγισή του εντοπίζεται σε χιλιάδες εκφάνσεις του, ήδη από την παιδική μου ηλικία. Με απασχολούσε πάντα και με βασάνιζε η επιθυμία να το ζωγραφίσω. αλλά ταυτόχρονα δεν αισθανόμουν έτοιμος να το αγγίξω. Όσο ωρίμαζε αυτή η σκέψη, άλλο τόσο τα κρατή ματα με καθυστερούσαν, ώσπου πριν τέσσερα χρόνια επέστρεψα στην Άνδρο. Κάθε φορά που χρειάστηκε να αλλάξω τόπο διαμονής, το αρχικό μου μέλημα ήταν η αναζήτηση ερεθισμάτων έμπνευσης στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Με την Άνδρο δεν ήταν ακριβώς το ίδιο, αφού ο τόπος ήταν οικείος και γνωστός. Χρειάστηκε ωστόσο μια νέα ανάγνωσή του. Τα σημεία που εντόπιζα ήταν πολλά, με αποτέλεσμα τα πολλαπλά ερεθίσματα να δημιουργούν μια κάποια σύγχυση.
…
Στη συγκεκριμένη σειρά έργων το κεντρικό θέμα είναι ο κύκλος και η έλλειψη όπως συχνά συναντιούνται στο τοπίο. Ως σχήμα το αλώνι δεσπόζει στο αγροτικό τοπίο, άλλες φορές μεμονωμένο κι άλλες συνδυασμένο με άλλα σχήματα-κτίσματα άμεσα συνδεδεμένα με την αγροτική κουλτούρα του νησιού που τείνει να εκλείψει. Το αλώνι το πρόλαβα σε λειτουργία, όχι όμως πια συνδεδεμένο με την παραγωγή του ψωμιού αλλά με την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια. Πέρα όμως από τη μη χρηστική αξία του αλωνιού, όλη η μαγεία που εμπε ριέχεται στη σημειολογική του αξία παραμένει μαζί με τη μνημειώδη αρχιτεκτονική του εικόνα. Όπως έγραψα και παραπάνω, αφήνοντας το κουβάρι να κυλήσει, απελευθερώθηκα στην προσέγγιση μου. Δε νοσταλγώ την εφιαλτική ζέστη και την ανυπόφορη φαγούρα από τη σκόνη του άχυρου, ούτε τη ζαλάδα του να κινείσαι και καβάλα σε κάποιο γαϊδούρι κυκλικά μια ολόκληρη μέρα αλωνίσματος. Νοσταλγώ όμως τον πλούτο αυτών των βιωμάτων και συνεχίζω να νιώθω σεβασμό και θαυμασμό προς όλους αυτούς τους ασυνειδητοποίητους καλλιτέχνες που στον αγώνα της επιβίωσης τους μας κληροδότησαν έναν ζηλευτό αγροτικό πολιτισμό σπάνιας αισθητικής αξίας. Ευτυχώς, όσο κάτι παραμένει ζωντανό στη μνήμη μας, συνεχίζει να υπάρχει.

Γιώργος Σαλταφέρος

Κείμενο: Άννα Βούλγαρη

Photo: Στέλιος Βαρθολομαίος