Χθες 9.8.19, το Ανοιχτό Θέατρο στην παράσταση tempus fugit – cie. toula limnaios ήταν σχεδόν άδειο ή μήπως για να το πούμε όπως θέλουν οι ψυχολόγοι “ήταν μισογεμάτο”. Ο σύγχρονος χορός θεωρείται “δύσκολο” είδος, αλλά όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις αρκεί να αφεθούμε και είναι βέβαιο πως θα μας κατακτήσει. Θέλει λίγη εξάσκηση, όπως πολλά άλλα σε τούτη εδώ τη ζωή (π.χ. η οδήγηση τον Αύγουστο στη διαδρομή από την οικία Βογιαζίδη έως την παραλία Νειμποριού θέλει εξάσκηση και υπομονή μεγάλη).
Το χθεσινό άδειο Ανοιχτό Θέατρο είχε όμως ένα θερμό κοινό, που στο τέλος έφερε τρεις φορές του συντελεστές στη σκηνή και σε όλη την διάρκεια των χειροκροτημάτων τα “μπράβο” ήταν περισσότερα από τα φύλλα… της σκηνής.
Επτά χορευτές σε αέναη κίνηση κυκλική κίνηση, φύλλα δρυός στη σκηνή, σκόνη και ο αέρας να τα σκορπά, ένα μωρό κούκλα η ζωή που έχουμε ζήσει, χορευτές που στριφογύριζαν τα κορμιά τους στο δάπεδο, η μουσική ενίσχυε τον ρυθμό, σχολίαζε τα δρώμενα υπαινικτικά, όλοι σε κίνηση γύρω από ένα νοητό κύκλο που μπορεί να είναι ο κύκλος της ζωής…
Κάπως έτσι ήταν τα “αισθήματα” της παράστασης, άλλες λέξεις δεν μπορούμε να βρούμε διότι δεν είμαστε κριτικοί και ούτε φυσικά τα γνωρίζουμε όλα, για να περιγράψουμε με ακρίβεια το tempus fugit της ομάδας cie. toula limnaios. Επίσης, παρόλο που δεν μας αρέσουν οι συμβουλές… τολμάμε μια:
αν έρχονται παρόμοιες παραστάσεις στην Άνδρο μην τις χάνετε. Στο “διαφορετικό” από τα τετριμμένα, στην έκπληξη, βρίσκεται η χαρά! Όπως και να το κάνουμε ο μπάλλος είναι “θεϊκός” χορός αλλά και η Toula Limnaios είναι δυνατή (επίσης είναι υπέροχη, επικοινωνιακή κι εγκάρδια γυναίκα).
tempus fugit της ομάδας cie. toula limnaios
Σύλληψη – Χορογραφία: Toula Limnaios, Μουσική: Ralf R. Ollertz,
Χορός – Δημιουργία: Daniel Afonso, Leonardo D’Aquino, Priscilla Fiuza, Alba de Miguel, Alessio Scandale, Hironori Sugata, Karolina Wyrwal.