“Εις Υγείαν” του Νερού των Αποικίων

Σάλος μεγάλος ξέσπασε πριν έναν χρόνο για την ποιότητα του νερού στα Αποίκια.

Χύθηκε μελάνι, αλλά και χολή, πολλή χολή… και λόγια. Πολλά λόγια. Παχιά λόγια..

 

Μια τυχαία δειγματοληψία, ένα μοναδικό αποτέλεσμα μικροβιολογικής εξέτασης,

έφερε την καταστροφή και ο κουρνιαχτός άπλωσε στο χωριό. 

 

Το πρόβλημα υπαρκτό και μεγάλο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και σχεδόν σε όλα τα χωριά του νησιού; 

 

Εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις, ανέλεγκτες γεωτρήσεις, παραδομένες στην αδιαφορία -στην καλύτερη περίπτωση- αλλά και στα πρωτόγονα ένστικτα της εκδίκησης του πλησίον. Πριν από κάποια χρόνια με μία παρέα φίλων  σε γεώτρηση χωριού πάνω από το Μπατσί γίναμε αυτόπτες μάρτυρες ενός φρικτού θεάματος, με πεταμένα ψόφια ζώα μέσα και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε… εκεί που ξεκινούσε το νερό για να καταλήξει στις βρύσες των σπιτιών.

Είναι δεδομένο ότι στο νησί υπάρχει μια ανάλγητη αλλοίωση του περιβάλλοντος που συντελείται σιωπηλά, ύπουλα και σαν επιδημία απαξιώνει την μια μετά την άλλη γωνιά του, εξουθενώνοντας τοπία και υποβαθμίζοντας ανθρώπους. Αν θέλαμε να το «τραβήξουμε», εύκολα θα φτάναμε και στον τουριστικό εκχυδαϊσμό. Και κάπως έτσι στήνεται το πλαίσιο, όπου μεγαλουργεί το «φαίνεσθαι» και απαλείφεται η κοινωνική και προσωπική ευθύνη.  

Πιο συγκεκριμένα, το να καθαρίσουμε τον δρόμο μας κατέληξε να θεωρείται μέγα κατόρθωμα, το να σηκώσουμε ένα πεταμένο σκουπίδι γίνεται θέμα συζήτησης στο μεγάλο καφενείο των social media, ενώ πολλοί «επώνυμοι» όντας στο κοινωνικό απυρόβλητο, λόγω οικονομικής άνεσης μεν, απουσία παιδείας δε, διορθώνουν την φύση κατά το δοκούν και θεωρώντας ότι επιτελούν κοινωνικό ανδραγάθημα, έχουν στο μεταξύ καταπατήσει περιουσίες, έχουν κόψει αιωνόβια δέντρα κι έχουν πληγώσει ανεπανόρθωτα την φυσική ομορφιά με αμφίβολης αισθητικής μνημεία.

 

Οι Προτεστάντες πιστεύουν ότι για οτιδήποτε συμβαίνει στην γη φταίνε οι ίδιοι και έχουν χρέος να προσπαθήσουν για το καλύτερο. Και ο δικός μας Νίκος Καζαντζάκης ακόμη πιο εύγλωττα γράφει: “Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.”

Και εμείς τί κάνουμε; Το ελάχιστο χρέος μας ως φυσικά πρόσωπα προς τον τόπο που μας φιλοξενεί αδιαμαρτύρητα, αντί να γίνει παραγωγικό, μετατρέπεται σε αρένα ξεκατινιάσματος και εάν έκανε “η κότα το αυγό η το αυγό την κότα”, γεγονός που δεν τιμάει κανέναν παρά μόνο εκείνους που τους συμφέρει το θεαθήναι και ο αγώνας του τίποτα.

 

Είναι γεγονός ότι η μακροχρόνια οικονομική κρίση στέρησε από την τοπική αυτοδιοίκηση πόρους, όμως το χωριό το κατοικούμε εμείς και όχι η τοπική αυτοδιοίκηση. Εισπράττει. Ναι. Αλλά και η ΣΑΤΑ δεν επαρκεί. Και αν τολμήσουν και κάνουν αύξηση που μετακυλίεται στους πολίτες οι ίδιοι οι πολίτες εξεγείρονται. Και εδώ έρχεται η ατομική ευθύνη και η κοινωνική συνείδηση. Η παιδεία. Η ευθύνη «να σώσεις τη γης» να βοηθήσεις τον πλησίον για να σωθείς κι εσύ. 

Με αυτό το σκεπτικό και με την παρότρυνση ενός Ευρωπαίου έποικου των Αποικίων  συμμετείχαμε σε μια εθελοντική προσπάθεια αποκατάστασης της ύδρευσης του χωριού ως ελάχιστη ένδειξη προσωπικής ευθύνης. 

Με τον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου απευθυνθήκαμε στον Δήμο και με την συνδρομή του αιρετού Δημοτικού Συμβούλου εξασφαλίσαμε το ποσόν της ΣΑΤΑ που δικαιούται το χωριό.  Δεν αρκούσε. Όμως ήταν μια αρχή. 

 Μας πήρε λίγο χρόνο να συγκεντρώσουμε πληροφορίες και κόστη. Ξεκινήσαμε με τον αιρετό πρόεδρο του χωριού – που φταίει γα τα πάντα… 

«Δεν έχει νερά, φταίει ο πρόεδρος, κάηκε η λάμπα, φταίει ο πρόεδρος, δεν μαζεύουν τα σκουπίδια, φταίει ο πρόεδρος, δεν έκοψαν τα ξερά, φταίει ο πρόεδρος, έβρεξε πολύ, φταίει ο πρόεδρος, δεν έβρεξε, φταίει ο πρόεδρος».

Στο μεταξύ έχουμε γεμίσει προέδρους. Πολιτιστικούς συλλόγους, Εξωραϊστικούς συλλόγους, Συλλόγους φίλων. Συλλόγους γενικά. Οι οποίοι σύλλογοι -αν μας επιτρέπεται- έχουν χάσει τον βηματισμό τους, τον σκοπό τους. Η δράση τους κατέληξε να εξαντλείται σε χορούς, πίτες, βραβεύσεις και πανηγύρια με απαραίτητη  την πώληση λαχνών. Προς τί;

Στα παγκάκια της πλατείας των Αποικίων λείπουν 15 ξύλα. Θα κάτσει το παιδί και θα πάει ανάσκελα. Η μια κολώνα είναι έτοιμη να πέσει στο κεφάλι κάθε άτυχου και εμείς περιμένουμε το κράτος… Εξωραϊσμός και Πολιτισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Εις Υγείαν λοιπόν!

 

Το έργο της δεξαμενής

 

Με την βοήθεια του αιρετού Νίκου Στεφάνου εξασφαλίσαμε το ποσό.

Ερευνήσαμε το θέμα της δεξαμενής από άλλη οπτική και νέα τεχνολογία για την εσωτερική στεγαανοποίηση. Το κόστος ήταν στο ίδιο επίπεδο αλλα εξασφαλίζαμε μακροχρόνια αντοχή και συντομότερο χρόνο υλοποίησης.

Ξεκινήσαμε από το μηδέν, με την βεβαιότητα μόνο των 5500 € της ΣΑΤΑ.

Οι πηγές

Οι πηγές του χωριού (12 τον αριθμό ) βρίσκονται ψηλά στο βουνό σε σημεία δύσβατα και απομονωμένα ενώ η επισκέψη τους αποτελεί μια μικρή περιπέτεια.

Η πρόσβαση στις πηγές μαρτυρά την απουσία ανθρώπινης παρουσίας εκεί, το λιγότερο τα τελευταία οχτώ χρόνια.

Οι Δεξαμενές προ της επέμβασης

Οι δρόμοι κι οι οχετοί να έχουν φράξει από βατά, οι δε σωληνες επικοινωνίας να έχουν καεί από φωτιές και το αγαθο του νερού να ρέει στο πουθενά ποτίζοντας τις καμένες πλαγιές.

Αποτέλεσμα: τροφοδοσία από τις πηγές στην δεξαμενή; Μηδέν (0). 

Άντε και άσπρο πάτο!

Ο ηρωικός τεχνίτης αφιέρωσε χρόνο και κόπο. Σαν καλός νοικοκύρης μάζεψε τα α-μάζευτα και επανέφερε την λειτουργία του κυκλώματος από τις πηγές στην δεξαμενή. 

Αρχικός Καθαρισμός

Η δεξαμενή του χωριού 400μ3 χωρισμένη  σε δυο διαμερίσματα έχει να καθαρισθει και να συντηρηθεί 10 χρόνια με αποτέλεσμα να ειναι διάτρητη σε πολλά σημεία και αφενός να χάνεται το πολύτιμο αγαθό αφετέρου η ποιότητα του να υποβαθμίζεται εξαιτίας της εγκατάλειψης.

Επένδυση με λευκή μεμβράνη και καθαρό νερό

Το συνεργείο καθαρίζει εσωτερικά την δεξαμενή η οποία στεγανοποιείται με ειδικες μεμβράνες, κατάλληλες για πόσιμο νερό.  

Αντικαθίστανται όλες οι φθαρμένες σωληνώσεις και εξαρτήματα, αντικαθίστανται οι μειωτήρες και μεγάλο μέρος του δικτύου που καταστρέφεται από την υψηλή πίεση.

Αντικατάσταση σκουριασμένων σωλήνων και κλεισιμο δεξαμενών

Τέλος και παράλληλα με την εγκατάσταση σύγχρονης τηλεμετρίας ελέγχεται η στάθμη των δεξαμενών, παρακολουθείται πλέον με ηλεκτρονικό τροπο η κατανάλωση ανά καταναλωτή, και εντοπίζεται άμεσα και με ασφάλεια η υπερκατανάλωση για πότισμα ή ό οποία διαρροή στο δίκτυο.

 

Το ερώτημα

Ποιος καλύπτει τα υπόλοιπα του προϋπολογισμού; Όλοι πίνουν το νερό της γεώτρησης… Ποιος επωφελείται; Ποιος πληρώνει;Οι χωριανοί; Ο Δήμος δεν διαθέτει άλλα χρήματα. Οι έποικοι; Οι παραθεριστές; Οι σύλλογοι; Εξωραϊσμός και Πολιτισμός….

 

Η δράση

Με αυτό το σκεπτικό αλλά και ανάλογη κατά το παρελθόν τακτική σε δράσεις κοινωνικής ευθύνης ανατρέξαμε σε αναζήτηση οικονομικής στήριξης του εγχειρήματος απευθυνόμενοι σε Αποικιανούς, μονίμους κατοίκους και μη, όσοι τέλος πάντων «υδρεύονται» από το νερό της περιοχής. 

 

Η θετική ανταπόκριση ήταν αυτή που τελικά έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα για το καλό και συμφέρον ολόκληρου του χωριού. Αποκαρδιωτική ήταν η αρνητική στάση των τοπικών φορέων. Κρίμα, γιατί είναι εκείνοι που επωφελούνται του έργου 12 μήνες το χρόνο.  

Στο μεταξύ ο ευρωπαίος φίλος μας πρώτος και καλύτερος και οι «συνήθεις ύποπτοι» κατάλαβαν και συνέβαλαν τα μέγιστα. Άρχισε να φαίνεται φως.

Ξεκινήσαμε. Προμηθευτήκαμε υλικά και συλλέξαμε προσφορες καταθέσαμε όλα τα απαραίτητα έγραφα στης υπηρεσίες του Δήμου για έγκριση και ξεκινήσαμε το έργο 

Ο πρόεδρος του χωριού μετακόμισε στην δεξαμενή και με την επίβλεψή του καθαρίσαμε το εσωτερικό και «μαζέψαμε» τις διαρροές.  

Εφαρμόσαμε νέες τεχνολογίες εσωτερικής κάλυψης των δυο διαμερισμάτων της δεξαμενής για λόγους ταχύτητας και αντοχής.

Αντικαταστάθηκε όλο το σύστημα παροχής με τους παλιούς χαλύβδινες σκουριασμένους σωλήνες. 

Ο Δήμος ανέθεσε στην εταιρεία ΒΑΛΜΑΣ ΑΕ το όλο  έργο (οικοδομικά και μεμβράνες)

 

Σε «έτη φωτός» για τα τοπικά δεδομένα -και όχι μόνο- ολοκληρώθηκε το έργο και σήμερα το χωριό απολαμβάνει το αγαθό του νερού χωρίς διακοπές, και ποιοτικά ελεγμένο από διαπιστευμένους φορείς.

Στο σημείο αυτό ειναι φρονιμο να εκφράσουμε τον σεβασμό μας στους ιδιώτες που συνέβαλαν σε αυτή την δράση αποδεικνύοντας κοινωνική και προσωπική ΕΥΘΥΝΗ. 

Χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, το χωριό θα ακολουθούσε την μοίρα προηγουμένων ετών των διακοπών στην υδροδότηση, το θολό από το χώμα αλλά και αμφίβολης ποιότητας νερό στις βρύσες. Γεγονός που όλοι γνωρίζουμε ότι συμβαίνει σε πλήθος χωριών και οικισμών σε όλο το νησί.

Πιο αναλυτικά τις κυρίες: Λασκαρίνα Καρασταμάτη, Λουκία Κονάρη, Χαρά Σταματιάδου -Τσεπέρκα, Κάλη Σταυρινού, Ρίτσα Στεφάνου, Ντόρα Φιλίππου. Τους κυρίους: Till Hermjakob, Αριστείδη Δήμου, Άλκη Μαργέτη, Αντώνη Μαργέτη, Λευτέρη Πολέμη, Μιχάλη Φολερό.

Τον Δήμο Άνδρου. Τον Δημοτικό Σύμβουλο Νίκο Στεφάνου. Τον Τοπικό Σύμβουλο Στάθη Σπέρτο. Τον κ. Νίκο Μανδαράκα (Κοντομαριά). Την ΒΑΛΜΑΣ ΑΕ.

 

Θεωρώντας πάντοτε πως ο εθελοντισμός, η κοινωνική και προσωπική ευθύνη  κρύβουν δυνάμεις που οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε προκειμένου να συμβάλουμε στην απλούστευση της καθημερινότητας μας, ευχόμαστε εις Υγείαν με το καθαρό νερό των Αποικίων, ενός χωριού που «σύστηνε» κάποτε την Άνδρο στην Ελλάδα, για το ιαματικό νερό της Σάριζας και των πηγών του. 

 

Εις υγείαν και του χρόνου καλύτεροι. Γιατί να είστε βέβαιοι, ανάγκες επίδειξης κοινωνικής ευθύνης θα υπάρξουν πάλι και οι «συνήθεις ύποπτοι» μπορεί να μην είναι πια εδώ…

 

Ενεργοί Πολιτες Αποικίων

Σημείωση: Τα ονόματα αναφέρονται με αλφαβητική σειρά.