Ένα από τα κυριότερα έσοδα της τουριστικής βιομηχανίας για τη χώρα μας είναι και η κρουαζιέρα. Πόσο εφικτό όμως είναι να αναπτυχθεί αυτό το είδος τουρισμού σε μεγαλύτερο μέρος της νησιωτικής Ελλάδας;
Δυστυχώς πολλά από τα πιο όμορφα μέρη της πατρίδας μας αδικούνται, δεδομένου ότι δεν αποτελούν τουριστικό προορισμό επισκέψιμο. Θα εστιάσω στη νησιωτική Ελλάδα. Εφόσον είμαστε μια χώρα με πλήθος νησιών, διαφορετικής ομορφιάς, το κομμάτι του τουρισμού που αφορά την κρουαζιέρα μπορούν να το καλύψουν ελάχιστα μόνο νησιά μας.
Συνηθέστερη αιτία είναι η έλλειψη των κατάλληλων υποδομών. Οι υποδομές δεν αναφέρονται μόνο στα μικρά λιμάνια τα δυσανάλογα έστω και για κάποιες ώρες για τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια. Η έλλειψη υποδομών έγκειται και στο αναμφισβήτητο γεγονός της ανεπαρκούς ανάπτυξης που αφορά το χώρο της εστίασης και της φιλοξενίας του κόσμου, που θα αποβιβαζόταν από ένα κρουαζιερόπλοιο. Ας πάρουμε για παράδειγμα την Άνδρο. Δεν είναι μικρό νησί. Το αντίθετο μάλιστα! Είναι αρκετά μεγάλο νησί, με πολλά ενδιαφέροντα μέρη για να επισκεφτεί κάποιος και με πολλές εκδηλώσεις στη διάρκεια του καλοκαιριού. Μουσεία, εκθέσεις, μοναστήρια, γραφικά νησιώτικα χωριουδάκια, παραδοσιακές εκδηλώσεις. Υπάρχουν όμως λίγα μαγαζιά για εστίαση και ακόμη λιγότερα για βραδινή διασκέδαση.
Κάτι επίσης πολύ σημαντικό, είναι η συγκοινωνία στα νησιά – στην Ανδρο επίσης- η οποία δεν γίνεται με σύγχρονα μεταφορικά μέσα ή έστω με παλιά αλλά καλά συντηρημένα. Ασφαλώς και τα μέσα μαζικής μεταφοράς εξυπηρετούν πια όλο και λιγότερους κατοίκους που θέλουν να μετακινηθούν, πράγμα που σημαίνει λιγότερα έσοδα για τον επιχειρηματία. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί αυτοκίνητα με έλλειψη στοιχειώδους συντήρησης.
Ένα άλλο στοιχείο είναι οι δρόμοι. Νησιά μεγάλα, με δυνατότητες ν’ αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο, κι εδώ η Άνδρος θα μπορούσε να κρατάει τα ηνία, όσον αφορά τα ποσοστά της προτίμησης του κόσμου όντας μόλις δύο ώρες από τη Ραφήνα, δε διαθέτουν καλά συντηρημένο οδικό δίκτυο. Για την Άνδρο αυτό το πρόβλημα έχει καταντήσει να κάνει γραφικό πια όποιον το αναφέρει και είναι μάλλον ένα από τα αξιοθέατα του νησιού και γι’ αυτό διατηρούνται θαυμάσια οι λακκούβες χρόνια τώρα.
Πολλά θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν για τις ωφέλειες της κρουαζιέρας στις μικρές κοινωνίες των νησιών, καθώς και για τις υποδομές που θα έπρεπε ν’ αναπτυχθούν ώστε να γίνει ένα τέτοιο όραμα εφικτή πραγματικότητα. Πολλά θα ήταν όμως και τα επιχειρήματα όσων δεν θα ήθελαν μια τέτοιου είδους ανάπτυξη, με κύριο επιχείρημα ότι χάνεται η γραφικότητα του νησιού, κι αυξάνεται ο ανταγωνισμός με την εισροή νέων επιχειρήσεων, όχι ντόπιων συμφερόντων αλλά ξενόφερτων. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που η Άνδρος δεν αναπτύχθηκε τουριστικά παρόλο που είχε όλες τις προϋποθέσεις.
Συμπερασματικά λοιπόν, δεν θα μπορούσε να πει κανείς αν η κρουαζιέρα προσφέρει μόνο όφελος προς την τοπική κοινωνία ενός νησιού. Είναι κάτι το οποίο εξαρτάται κυρίως από την ίδια την τοπική κοινωνία και το είδος του πολιτισμού που θέλει να προάγει. Και φυσικά για να ευδοκιμήσει μια τέτοιου είδους πρωτοβουλία θα πρέπει τα νησιά να έχουν επιδιώξει προηγουμένως να πληρούν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε να φέρουν εις πέρας επιτυχώς ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα.
Φραντζέσκα Φλωράτου
