Το καραμελωμένο, καυτό κρασί, άγγιξε τα παγωμένα χείλη της. Παραμονή Χριστούγεννα στην Βιέννη, κι ο Αλπικός αγέρας να περονιάζει, τον νου, και το κορμί της …
Εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, μία μεγάλη Αυτοκρατορία με Ναούς γοτθικούς … Ιδιαίτερα αξιοθέατα και κρυσταλλιασμένο κρύο. Διάχυτη η παγωνιά.
Πάγωσαν και τα δάκρυα στα μάτια της Ζανέτ, παραμονή Χριστού. Κοίταξε το κόκκινο τραμ. Θυμήθηκε τα μελαγχολικά μάτια του, στην Ελλάδα, στα μέρη της Αρβανιτιάς.
Οι τσαμούντες ηχούσαν, νοερά, τα σήμαντρα του νησιού του, οτα μέρη των Γερακώνων …
Χάζεψε το Χριστουγεννιάτικο παζάρι, με τα λογής στολίδια, και τους κόκκινους πάγκους, με τα σανά …
Το γέλιο των Αυστριακών έντονο, μεσ’ την κρύα νύχτα, του Δεκέμβρη. Κοίταξε ψηλά, την κατάφωτη Βιέννη … χιλιάδες κόσμος όλων των εθνικοτήτων πηγαινοερχόταν, στην Χριστουγεννιάτικη νύχτα, γιόρταζε γελώντας, πίνοντας κρασί … καθώς τα τραμ, κινιόταν αβίαστα, με ρυθμό, στην πόλη, της μουσικής.
Η Ζανέτ, όμως, δεν μπορούσε να γιορτάσει όπως τότε στην Ελλάδα, σαν τότε μαζί του.
Οι αναμνήσεις της ξεχείλιζαν, ο νους και το κορμί της, έρμαιο, στον σαρωτικό αγέρα,
Έφυγε, το ξημέρωμα, με το πρώτο αεροπλάνο, για την Ελλάδα.
Austrian Airlines
Παγωμένες λέξεις, ώσπου να αντικρίσει, τον Καπετάνιο … Έφευγε κι εκείνος, με προορισμό την Ισπανία. Ντάμωσαν, τυχαία στο αεροδρόμιο ανήμερα Χριστουγέννων. Η διαίσθηση στης, αλάθητη … Οι βαλίτσες του, κόκκινες, όπως τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά της …
Άγγιξε τα ξανθά του μαλλιά, το πρόσωπο, τα ζεστά του χείλη…
Η αγκαλιά του, ζεστή, ένα λιμάνι για την Ζανέτ. Ζέσταναν, κι οι λέξεις, απ’ την αρχή, καυτά χείλη, καυτό καραμελωμένο κρασί, με ζάχαρη και γαρύφαλλα. Γεύσεις γλυκιές, προτάσεις γευσιγνωσίας.
Ο καπετάνιος, έφυγε, για την Ευρωπαϊκή χώρα, μία κουκίδα στον Αττικό ουρανό, άφησε πίσω του, το αεροδρόμιο … μα στα βάθη της καρδιάς του, έκλεισε το κορίτσι, του χιονισμένου τραμ. Η Ζανέτ, έμεινε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε έναν μακρινό εξάδελφο του καπετάνιου, τον Βαγγέλη, α’ μηχανικό. Τα φετινά Χριστούγεννα, τα γιόρτασαν, στην Ισπανία … το πλοίο του καπετάνιου, βρισκόταν στην ράδα. Ο Καπετάν Λευτέρης, ακούμπησε στην κουπαστή, άναψε τσιγάρο, ρούφηξε βαθιά τον καπνό, κι έπειτα, μέθυσε, με γλυκό καραμελωμένο κρασί…
Ο πόθος του για το κορμί της Ζανέτ, αέναος …
Χριστίνα Ραίση Μανάλη
