θα πήγαινε στην κόλαση για να περάσει την ώρα του».
Του ΔΗΜΗΤΡΗ Λ. ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ
Δεκέμβρης μήνας και δεν ξέχασε ο Μπέης να φανερώσει τον Μαΐστρο του, κείνον που καβατζάρει με το κύμα του το κρουζέτο της μπάντας, ντύνει με άσπρη δαντέλα το κατάστρωμα, όποτε η πλώρη σου χτυπάει με την πορεία σου το Ούζαντ της Βορειοδυτικής Γαλλίας. Το ταξίδι ξεκίνησε από τη Λιβύη και θα τέλειωνε στο Immingham της Ανατολικής Αγγλίας.
Το κουμπάσο στο χάρτη σαν το τρυπάνι, άνοιγε τρύπες στα ίχνη του κάθε στίγματος θέσης, προσπαθώντας με αυτό το τρόπο, να χαράξει ένα μονοπάτι και να ζωγραφίσει την ελπίδα, την ελπίδα ότι η φουρτούνα δεν θα μας γυρίσει πίσω στα απόνερα που αφήναμε. Γιατί πολλές φορές συνέβαινε κι αυτό. Να δείχνει, ότι ενώ η πλώρη σου πάει μπροστά χτυπώντας στο κύμα, ο καιρός με τη δύναμή του να σε πηγαίνει προς τα πίσω. Σήμερα το κουμπάσο έλεγε, ότι πηγαίναμε πέντε με έξη κόμβους ταχύτητα και αυτή το ζόρι. Ο καιρός σχεδόν στη μπάντα και το ποτήρι από το τραπέζι δεν τόλμησε ποτέ του να σταθεί όρθιο, χωρίς τη βοήθεια κάποιου χεριού, που το κράταγε συνεχώς.
Κόντευαν τα Χριστούγεννα και ο νους έφευγε, πατώντας πάνω στον αφρό του απόνερου, που έφτιαχνε η γουργούλα σαν ξενέριζε. Πήγαινε τόσο μακριά η σκέψη, που τα λόγια του Σαίξπηρ έβγαιναν αληθινά: «Είσαι πάντα κοντά μου όταν είσαι μακριά. Γιατί δεν μπορείς να είσαι πιότερο μακριά από τον στοχασμό μου». Έγραψε κάποτε ο μεγάλος Άγγλος συγγραφέας σε κάποιο Σονέτο του. Κι είχε δίκιο, οι σκέψεις πάνε όσο μακριά τις στέλνεις και δεν τις σταματά κανείς.
Μέσα στο ανάμεικτο της σκέψης με το μπότζι, χτυπά το τηλέφωνο στο γραφείο του καπετάνιου. Ήταν το «δορυφορικό» κι όταν αυτό χτυπούσε, όλοι άρχιζαν να γεννούν ερωτήματα. Ποιός να ‘ταν; τι να ‘θελε; ήταν για καλό;
Δεν ήταν τόσο συχνά τα χτυπήματά του. Τότε η επικοινωνία με το «δορυφορικό», δεν στοίχιζε απλά ακριβά, σκότιζε κιόλας, γιατί γινόταν μόνο για σοβαρά θέματα.
Καλημέρα σας από Ελλάς Ράδιο, θα μπορούσα να μιλήσω με τον καπετάνιο;
«Ο ίδιος», αποκρίνεται ο καπετάνιος. «Τι θα θέλατε»;
Καπετάνιε, έχω στην γραμμή τον Κύριο Παπαδάκη από την Εκπομπή του ΑΝΤ1, «Καλημέρα Ελλάδα», θα ήθελε να μιλήσει μαζί σας.
«Ποιός ο λόγος της επικοινωνίας», ρώτησε ο πλοίαρχος;
Θα ήθελε να σας ευχηθεί Χρόνια Πολλά, στον «αέρα» του σταθμού του.
«Πολύ ευχαρίστως» αποκρίθηκε ο καπετάνιος και περίμενε την σύνδεση.
– Καλημέρα Καπετάνιε, ο Γιώργος ο Παπαδάκης είμαι από τον ΑΝΤ1, θα θέλαμε να ευχηθούμε σε σένα και στο πλήρωμά σου Χρόνια Πολλά και καλά ταξίδια. Που ακριβώς βρίσκεσαι;
– Καλημέρα, Χρόνια πολλά κι από εμάς, είμαστε στη μέση του Βισκαϊκού κόλπου, κείνο που λέμε εμείς οι ναυτικοί «Μπέη» και ταξιδεύουμε προς τα στενά της Μάγχης ερχόμενοι από Μεσόγειο. Στην ουσία είμαστε στα Ανατολικά όρια του Ατλαντικού και πλέουμε προς την Βόρεια θάλασσα με τελικό προορισμό το Immingham της Ανατολικής Αγγλίας.
– Λίγα κατάλαβα για την θέση σου καπετάνιε, θα κρατήσω τον Ατλαντικό Ωκεανό και την Βόρεια θάλασσα με λιμάνι τελικού προορισμού στην Αγγλία. Πως είναι ο καιρός;
O καιρός στη περιοχή είναι αρκετά άσχημος, αέρας 8 με 9 beaufort από ΒΔ, ο κυματισμός της τάξεως των 7 με 10 μέτρων.
– Με τα νούμερα που άκουσα καπετάνιε, μάλλον είναι δύσκολα τα πράγματα. Πως θα περάσετε τα Χριστούγεννα;
– Προσπαθούμε να κρατηθούμε όσο γίνεται σε καλή κατάσταση, αντιμετωπίζοντας τις καιρικές συνθήκες και όσο για τα Χριστούγεννα, θα τα περάσουμε όσο γίνεται πιο συντροφικά, για να μετριάσουμε τις νοσταλγίες μας, κάτω από μια ζεστή ατμόσφαιρα, όσο γίνεται πιο χαρούμενη και ανθρώπινη. Θα μοιραστούμε το Χριστουγεννιάτικο γεύμα, θα αλλάξουμε τις ευχές μας, αλλά ο νους μας θα ‘ναι σε σας, στη πατρίδα, στους δικούς μας ανθρώπους.
– Καπετάνιε έχετε τις πιο ζεστές μας ευχές, να περάσετε όσο γίνεται πιο όμορφα τις Άγιες αυτές μέρες και να ‘χετε καλά ταξίδια πάντα. Χρόνια πολλά και καλές γιορτές. Σε ευχαριστούμε για την επαφή μας.
– Κι εμείς σας ευχόμαστε Χρόνια πολλά, καλές γιορτές κι αν μπορείτε, θα παρακαλούσα να μας σκέφτεστε κάθε μέρα, όπως σας σκεφτόμαστε κι εμείς κάθε μέρα. Είναι το μόνο, που θα ήθελα να ευχηθώ αυτές τις μέρες, για όσους είμαστε στα πλοία και ταξιδεύουμε και να προσπαθείτε οι σκέψεις μας για σας, να σας βρίσκουν με υγεία και ευτυχία. Γιατί αν δεν είσαστε εσείς καλά, δεν μπορούμε ούτε εμείς να ‘μαστε καλά όταν μας βασανίζουν βαριές σκέψεις. Ευχαριστώ για την επαφή και το ενδιαφέρον σας για τα ποντοπόρα πλοία της Εμπορικής μας Ναυτιλίας.
Αυτή ήταν η σύντομη επαφή με την πατρίδα, που κατά κάποιο τρόπο είχε και Πανελλαδικό χαρακτήρα, αφού η εκπομπή ήταν Πανελλαδικής εμβέλειας. Νιώσαμε με αυτή την επαφή, ότι κάποιοι μας σκέφτηκαν, αυτές τις μέρες. Όμως γιατί μόνο αυτές τις μέρες; Ίσως επειδή συνήθως τέτοιες μέρες μαζεύονται όλοι μαζί να τις χαρούν κι εμείς λείπουμε από τις συντροφιές τους, τις οικογενειακές, επί το πλείστον.
Η όλη συνομιλία είχε καταγραφεί στο προσωπικό μαγνητοφωνάκι του πλοιάρχου και ακούστηκε κατά τη διάρκεια του φαγητού από τα μεγάφωνα του πλοίου για να την ακούσουν όλοι.
Σχολιάζοντας μετά το φαγητό, μεταξύ μας, στη τραπεζαρία, είπαμε, ότι αν εμείς σκεφτόμαστε την πατρίδα μόνο αυτές τις άγιες μέρες, μάλλον δεν θα φεύγαμε ποτέ μακριά της. Το κουράγιο για να σταθούμε καταμεσής του πελάγους, το παίρνουμε επειδή η σκέψη μας, είναι συνεχώς στις οικογένειές μας και στη πατρίδα. Κι είναι τόσο μεγάλο αυτό το κουράγιο, που μας βοηθάει να αφήνουμε τη στεριά από τα μάτια μας και να κερδίζουμε, μίλι, μίλι κάθε ωκεανό και κάθε θάλασσα.
Η αγάπη για την ευημερία και την πρόοδο, έστειλε τους ανθρώπους να παλέψουνε με το κύμα, με την μοναξιά και την ξενιτειά. Η ευκαιρία να μπορείς να το κάνεις αυτό, είναι προνόμιο για μας τους Έλληνες. Κι αυτό γιατί έχουμε τα πλοία.
Η θάλασσα αγαπήθηκε από τους Έλληνες, γιατί τους έδωσε την ευκαιρία, να δώσουν τη πρόοδο στη ζωή τους. Έδωσε την ευκαιρία να γίνει αντιληπτή η ανάγκη για την δημιουργία, μέσω της θάλασσας. Η ευκαιρία να αναπτυχθεί η ζωή τους, κάτω από το πρίσμα της προκοπής και της αξιοπρέπειας.
Αν αυτές τις μέρες, κάποιοι σκέφτονται περισσότερο τους ναυτικούς, θα πρέπει να γίνει γνωστό σε αυτούς, ότι οι ναυτικοί νοσταλγούν, όταν τους νοσταλγούνε. Αυτό τους δένει με τη στεριά, αυτή η νοσταλγία κι αυτό τους βοηθά να αγωνίζονται με τα κύματα, την μοναξιά και τη ξενιτειά. Στοχάζονται πάντα και ο στοχασμός τους τρέχει, είτε είναι Χριστούγεννα, είτε δεν είναι. Μόνο που τα Χριστούγεννα, επειδή τους θυμούνται περισσότερο οι στεριανοί, νιώθουν περισσότερο νοσταλγικά κι εκείνοι. Είναι τόσο μεγάλη η δύναμη, που χρειάζεται κάποιος, για να βρεθεί στη μέση της θάλασσας, που οι Άγγλοι έχουν πει την εξής παροιμία:
«Όποιος πάει στη θάλασσα και το αντέχει, θα πήγαινε στην κόλαση για να περάσει την ώρα του».
Ας ενώσουμε τους στοχασμούς μας, με κείνους των ανθρώπων της θάλασσας, ας αφήσουμε ένα πιάτο στο τραπέζι των Χριστουγέννων για κείνους, είμαι σίγουρος ότι κάποιο απόνερο θα φέρει τη σκέψη τους κοντά μας κι ένα ποτήρι με κρασί θα σηκωθεί από κείνους για να ευχηθεί «Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα για όλο το κόσμο».
Καλές Γιορτές, με υγεία κι αγάπη για όλους, είτε ταξιδεύουμε είτε όχι.
Άγνωστες λέξεις: Μπέης = Βισκαϊκός κόλπος. Κρουζέτο = υπερυψωμένο φύλλο λαμαρίνας 25 εκατοστών περίπου, από το κεντρικό κατάστρωμα, που περιβάλλει το κατάστρωμα σαν συνέχεια των πλευρών του πλοίου. Ούζαντ = Ouessant Ακρωτήριο της Βορειοδυτικής Γαλλίας. Κουμπάσο= Διαβήτης με δύο μυτερές ακίδες, χωρίς γραφίδα, για μέτρηση αποστάσεων και χάραξη στιγμάτων στο χάρτη. Γουργούλα = η προπέλα. Απόνερο= ο κυματισμός που αφήνει πίσω του το πλοίο με την προπέλα του. Μαΐστρος = Βορειοδυτικός Άνεμος
Η ιστορία που περιγράφεται
είναι αληθινή
