Του ΓΙΩΡΓΟΥ Δ. ΚΑΛΛΙΒΡΟΥΣΗ
Η ανακάλυψη της γραφής έδωσε στον λόγο σάρκα και οστά, τον έκανε διαχρονικό και αθάνατο. Μέσα από επιγραφές και κείμενα χαραγμένα σε πέτρες, πηλό, προβιές ζώων, περγαμηνές και χαρτί, έφτασαν μέχρι σήμερα σ εμάς παρακαταθήκες, ιστορικές αναφορές, επιστημονικά επιτεύγματα και λογοτεχνικά αριστουργήματα. Το χαρτί και η τυπογραφία συνετέλεσαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση χαρακτήρων και στην επίτευξη όλων των πνευματικών και υλικών αγαθών που προσφέρει στην ανθρωπότητα ο σύγχρονος πολιτισμός. Ένα σημαντικό και ριζοσπαστικό επίτευγμα της εξέλιξης, χάριν γραφής, τυπογραφίας και χαρτιού, είναι και η κοινωνία της πληροφορικής, που βασίζεται στην ψηφιοποίηση του λόγου και την ηλεκτρονική του διάδοση με αφάνταστη ταχύτητα, χωρίς σύνορα και χωρίς περιορισμούς. Όπως κάθε επίτευγμα έτσι και το αποκορύφωμα της ψηφιοποίησης που αποκαλείται ΙΝΤΕΡΝΕΤ είτε διαδίκτυο ελληνιστί, έχει μαζί με τα θετικά και ορισμένα αρνητικά. Ένα από αυτά είναι, ότι πολλά από τα κλασσικά επαγγέλματα έπαψαν να είναι απαραίτητα και αντικαταστάθηκαν από μηχανές. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους ή αναγκάστηκαν να μάθουν άλλη δουλειά. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απέκτησαν νέο ανταγωνισμό. Περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία, ήδη λαβωμένα από την τηλεόραση, αντιμετωπίζουν σοβαρή κρίση. Η αμεσότητα, η ευκολία, το χαμηλό κόστος και οι απεριόριστες δυνατότητες του ηλεκτρονικού τύπου χτυπούν αδυσώπητα τον έντυπο τύπο και το βιβλίο. Ιδιαίτερα ο επαρχιακός τύπος παλεύει απεγνωσμένα για την επιβίωσή του. Δεν είναι αναχρονισμός εκτός από τη τηλεόραση, το στερεοφωνικό και τον υπολογιστή, να έχω στο καθιστικό μου τη γωνιά με τη βιβλιοθήκη και τη στοίβα με τα περιοδικά και τις εφημερίδες. Αντίθετα είναι ξεκούραση, μοναδική απόλαυση και ψυχική ανάταση η ανάγνωση, όταν τη θέλεις, όπου την θέλεις και ανεξάρτητα από ηλεκτρική ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ευρυζωνικά και άλλα αναγκαστικά τεχνολογικά τερτίπια, που δεν τα κατέχουν όλοι ακόμη… Από την άλλη μεριά δεν είναι «μαγκιά» να κάνεις τον νεωτεριστή και να αποκαλείς τους συνομήλικούς σου ή τους νεότερούς σου γερασμένους, επειδή διαβάζουν ακόμη κι εξακολουθούν να θέλουν να διαβάζουν τη τοπική τους εφημερίδα. Τη «φυλλάδα» με τα «μπαγιάτικα» νέα, το επαρχιώτικο κουσέλι και όλα τα καθημερινά σημαντικά και ασήμαντα του τόπου σου, είτε είναι δημοσιεύσεις συγχαρητηρίων για την εισαγωγή σε πανεπιστήμια, αναγγελίες γάμων και βαφτίσεων είτε νεκρολογίες ή διαφημίσεις τοπικών επιχειρήσεων. Είναι κακοήθεια να θέλεις να τα κάνεις όλα ηλεκτρονικά, κατηγορώντας εκείνους που επιμένουν στο έντυπο μέσο, επειδή εσύ ανακάλυψες όψιμα τη τεχνολογία και σε βολεύει που δεν σου βάζει ούτε καν φραγμούς αξιοπρέπειας στα γραφόμενά σου. Δεν είμαι μόνο εγώ, που όταν θέλω να μελετήσω κάτι σημαντικό η να το κρατήσω στο αρχείο μου, το εκτυπώνω στο χαρτί. Γενικά η αρχειοθέτηση και η διατήρηση του ηλεκτρονικού λόγου είναι προβληματική, γιατί αντίθετα με το χαρτί οι κασέτες, οι δισκέτες, τα δισκάκια, οι μαγνητοταινίες, οι κάρτες, τα τσιπς και όλα τα σύγχρονα μέσα αποθήκευσης δεδομένων έχουν περιορισμένο χρόνο ζωής και είναι ευαίσθητα σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες που τα αλλοιώνουν και τα καταστρέφουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους σέρβερ, που είναι οι τράπεζες φύλαξης των δεδομένων. Δεν κατηγορώ τον ηλεκτρονικό τύπο, ούτε θέλω να υποβαθμίσω την αξία του. Αρνούμαι όμως να δεχτώ, ότι ο έντυπος τύπος έγινε περιττός και πρέπει να αντικατασταθεί. Χάριν αμεσότητας και συμπλήρωσης με διάφορες άλλες ψηφιακές δυνατότητες, οι περισσότερες εφημερίδες, συγχρόνως με την έντυπη έκδοση, έχουν και την ηλεκτρονική τους έκδοση. Το ίδιο και η ΑΝΔΡΙΑΚΗ, η σοβαρή, έγκριτη και πιστή εφημερίδα του τόπου μας, στην οποία, όσα χρόνια τη διαβάζω και τη διαβάζω από τότε που ήμουνα παιδί, δεν έχω δει ούτε ίχνος προσβλητικών ή απαξιωτικών χαρακτηρισμών κατά οποιουδήποτε. Αυτή την εφημερίδα δεν θέλω να τη στερηθώ!
Γ. Δ. Κ.
