Στη στήλη Τέχνες και Γράμματα φιλοξενείται ένα κείμενο του τότε Δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη.
Χθες 22 Ιανουαρίου 2025, που ο Νικήτας Κακλαμάνης ψηφίστηκε στο 3ο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα της πατρίδας μας είπε μεταξύ άλλων: Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω στο 1990, όταν εξελέγην για πρώτη φορά βουλευτής της Α’Αθηνών, δε θα μπορούσα να φανταστώ αυτό που ζω και αισθάνομαι σήμερα. Ακόμα περισσότερο, δε θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ως μικρό παιδί που κάποτε έπαιρνε το πλοίο από την Άνδρο για να σπουδάσει και να γίνει γιατρός, ότι θα ζούσε σήμερα μια τέτοια κορυφαία στιγμή. Μια στιγμή που σηματοδοτεί τον τερματισμό ενός πολιτικού μαραθώνιου δρόμου. Για όλα αυτά οφείλω ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. (Τόσο σε εσάς, όσο και στον Κυριάκο Μητσοτάκη). Όπως οφείλω και ένα ακόμα πιο μεγάλο “ευχαριστώ” στους Αθηναίους. Στους ανθρώπους που με έζησαν και τους έζησα επί δεκαετίες. Σε αυτούς που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να επενδύουν σε μένα με μια ψήφο καρδιάς. Όλη μου η μακρά διαδρομή, από τη νεολαία της ΕΡΕ στα μαθητικά μου χρόνια μέχρι και την ημέρα αυτή, επισφραγίζεται σήμερα για να ολοκληρώσει έναν κύκλο όπου έζησα και έπραξα σύμφωνα με έναν ακλόνητο κώδικα αξιών. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς αναδιπλώσεις, χωρίς “ναι μεν, αλλά”…
Είναι το 2010 όταν ο Νικήτας Κακλαμάνης έγραψε το κείμενο του 2010 για ένα έντυπο της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Ανεξάρτητα με τις πολιτικές μας πεποιθήσεις, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως αυτή τη στιγμή πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων είναι ο Νικήτας Κακλαμάνης, μεγάλο αξίωμα. Όπως επίσης, πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών -το ύψιστο πνευματικό ίδρυμα της χώρας μας- είναι ο Μιχάλης Τιβέριος και οι δυο Ανδριώτες! Καθόλου άσχημα για ένα μικρό νησί όπως είναι η Άνδρος. Βέβαια, στα δικά μας μάτια η Άνδρος φαντάζει μεγαλύτερη… από την Γροιλανδία! Αλλά ας παραμείνουμε συνδεδεμένοι στα 379,2 km² της Άνδρου!
꧁ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ ꧂
Νικήτας Κακλαμάνης
Η ΓΗ ΜΟΥ
ΑΝΔΡΟΣ είναι τόπος που ξέρει να δημιουργεί αναμνήσεις.
Θεωρώ, λοιπόν, «ευλογία», όχι μόνο ότι γεννήθηκα αλλά και ότι πέρασα τόσο τα παιδικά αλλά και τα εφηβικά μου χρόνια στην Άνδρο.
Χρόνια ανέμελα, χρόνια αξέχαστα, χρόνια γεμάτα «σκανδαλιές» που κάποιες φορές έφερναν σε δύσκολη θέση τη δασκάλα μας, την κ. Αθηνά Καλλιβρούση, τον δάσκαλό μας, τον κ. Καλογρίδη, ή τον γυμνασιάρχη μας, τον κ. Κωνσταντέλλο. Η συνήθης ποινή, κούρεμα και ορθοστασία, δίπλα στη σόμπα στην είσοδο του Γυμνασίου μας.
Παρά ταύτα δεν θυμάμαι ούτε ένα συμμαθητή, ούτε μια συμμαθήτριά μου που να μην πρόκοψε μετά, είτε στην επαγγελματική, είτε στην προσωπική του ζωή.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε τις εκδηλώσεις που κάναμε στην πλατεία Γηροκομείου, τους χορούς, ιδιαίτερα τον μπάλο, με τη Χρυσούλα μόνιμη παρτενέρ μου, ή τα κάλαντα κάθε Χριστούγεννα με επικεφαλής της «χορωδίας» τον Γιάννη τον Κέτση, τα καλοκαιρινά μας ξεφαντώματα στο Νημποριό ή τις βουτιές μας από τον «Λάζαρο» στην πλατεία του Αφανή Ναύτη. Και ποιος μπορεί να αντισταθεί στις απαράμιλλες γεύσεις του νησιού μου όπως την κολοκυθοφουρτάλια, τη σισυρόπιτα, τη ζηλαδιά, το λιράκι γιαχνί, που μένουν αξέχαστες ακόμα και στους πιο απαιτητικούς στην αναζήτηση γαστριμαργικών εμπειριών.
Γι’ αυτό, μου βάζετε δύσκολα. Η Άνδρος δεν είναι για μένα απλώς και μόνο ένας τόπος διακοπών, αλλά ο τόπος που γεννήθηκα και έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια.
Η Άνδρος είναι από τα λίγα νησιά που μπορεί κανείς να περάσει όμορφα και ησυχάσει, χωρίς να συνωστίζεται ακόμη και μέσα στον Αύγουστο.
Όσο περίεργο και αν φαίνεται για ένα νησί τόσο κοντά στην Αθήνα, η Άνδρος με την ιδιαίτερη ομορφιά της, τα ποτάμια της, τους χειμάρρους της, τις πηγές της την εξαίρετη αρχιτεκτονική της προσφέρεται για υπέροχες διακοπές που περιλαμβάνουν ακόμη και εκδρομές με εξερευνήσεις και πεζοπορίες, ενώ έχει παραλίες για όλα τα γούστα ακόμη και μη οργανωμένες για όσους αποζητούν την άγρια ομορφιά.
Και δεν περνά χρονιά που να μην βρω αφορμή να ξεκλέψω χρόνο, ιδιαίτερα κάποια Σαββατοκύριακα την άνοιξη και το καλοκαίρι για να επισκέπτομαι το νησί μου.
Αν επρόκειτο λοιπόν να σας απαριθμήσω τους λόγους για τους οποίους κάθε φορά την επισκέπτομαι, σας διαβεβαιώ ότι κάθε φορά είναι περισσότεροι.
Ένας απ’ αυτούς είναι η νοσταλγία για την απλότητα και ανεμελιά των παιδικών μου χρόνων.
Άλλος είναι για να δω και να γιορτάσω με τους παλιούς μου συμμαθητές, όπως κάνουμε κάθε χρόνο.
Τρίτος είναι να ξυπνήσω πολύ πριν φέξει για να απολαύσω την ανατολή του ήλιου ή να κάνω έναν απολαυστικό περίπατο με φεγγαρόφωτο στα πυργόσπιτα.
Επίσης, η τέχνη είναι πάντα αφορμή της παρουσίας μου εκεί. Και φροντίζω όποτε πηγαίνω στο νησί να επισκέπτομαι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή και το Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως.
Αγαπώ πολύ την Αθήνα, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι μου λείπει η θέα της θάλασσας, που στην Άνδρο είναι μέρος της ζωής μου.
Όλα αυτά συνοψίζονται σε μία φράση: «Η Άνδρος, εκτός από το νησί των ανέμων, είναι και η γη μου».
ΝΗΣΟΣ ΑΝΔΡΟΣ, Καλοκαίρι 2010/4 Εκδόσεις ΤΥΠΩΘΗΤΩ-ΑΘΗΝΑ
