Του Πατρίκιου Κωστή
Δύο ώρες από την Αθήνα ένας παράδεισος αλλιώτικος από άλλους… Ενας παράδεισος με απίστευτη φύση, καθαρή καταγάλανη θάλασσα και μια αύρα που σε κάνει να χαλαρώνεις από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου… Ενα νησί που έχει ευλογηθεί από τον Θεό, ένας άψογος συνδυασμός βουνού και θάλασσας, μία εικόνα που δυσκολεύεσαι να δώσεις ακριβή περιγραφή γιατί τα συναισθήματά σου ποικίλλουν!
Άνδρος… Σε μια τόσο δύσκολη εποχή που αξίες καταπατώνται, και την τεχνολογία και το συμφέρον να παίζουν πρωταρχικό ρόλο! Η Άνδρος σε όλο αυτό το παιχνίδι προσπαθεί να αντέξει. Μερικές φορές με επιτυχία, τις περισσότερες όμως όχι.Αυτό κυρίως συμβαίνει όταν η συνείδηση και η ευαισθησία του ανθρώπου, σκοντάφτει σε «τρικ» της σύγχρονης εποχής. Αυτό μπορεί να σημαίνει άναρχη δόμηση, απόλυτη άγνοια σε θέματα περιβάλλοντος, αλλά παράλληλα καμία διάθεση για αλλαγή, εκτός από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.
Αγαπάμε όντως το νησί μας; Οντως το προστατεύουμε; Πώς θα μπορούσαμε να το Αναδείξουμε; Λύσεις υπάρχουν πολλές και είναι απλές. Από το να μην πετάμε το τσιγάρο μας έξω από το αμάξι μας, μέχρι να σεβόμαστε τον συμπολίτη μας. Να σεβόμαστε το μέρος που ζούμε γιατί αυτό είναι που μας δίνει ζωή. Όλη η ιστορία ξεκινά από τον καθένα μας. Είναι απλά γελοίο να ζητάμε τα ρέστα από την κάθε τοπική αρχή που μας κυβερνά. Δεν είναι αυτοί που φταίνε αλλά εμείς. Από μας ξεκινά η καθαριότητα του μέρους που ζούμε, από την δικιά μας ευγένεια ξεκινά το πώς θα εξυπηρετήσουμε τον επισκέπτη που έρχεται, από μας ξεκινά το πώς θα χτίσουμε ή θα ανακαινίσουμε το σπίτι μας σύμφωνα με την παράδοση του νησιού, από μας ξεκινά το πόσο εγωιστές μπορούμε να μην είμαστε. Από μας ξεκινά να δεχόμαστε και να χαιρόμαστε με την ευημερία του διπλανού μας, να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι από αυτόν κι όχι να τον πολεμάμε. Συναγωνισμός λέγεται αυτό και είναι πολύ πιο υγιής απ’ τον ανταγωνισμό με τον οποίο λειτουργούν οι περισσότεροι.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν ήμασταν πολέμιοι του ίδιου του μέρους που ζούμε. Γιατί αυτό μας έρχεται «μπούμερανγκ» καθημερινά. Κι αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι βαθιά νυχτώμενοι. Αυτοί είναι που κάποια στιγμή κάνουν παιδιά και τα άσχημα αποτελέσματα τα επωμίζονται αυτά. Έχουμε φτάσει σε σημείο όπου άνθρωποι που δεν κατάγονται από το νησί , να το πονάνε πολύ περισσότερο απ’ ότι πλειοψηφία των ντόπιων. Θέλω να μιλήσω πιο σκληρά αλλά ίσως δεν μου επιτρέπεται γιατί αλάνθαστος δεν είμαι. Προσπαθώ όμως για ό,τι καλύτερο… κι αυτό θα έπρεπε να γίνει από όλους μας.
Αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται η Άνδρος. Τίποτε άλλο. Ευτυχώς οι πιο νέοι το έχουν πάρει «πρέφα»! Τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα. Αν υπάρξουν πολλές συνιστώσες δυνάμεων καλής και υγιούς θέλησης , πίστης και καθαρής συνείδησης η συνισταμένη αυτών των δυνάμεων θα φέρει εκπληκτικά αποτελέσματα.
Απλά πρέπει να το πιστέψουμε… Για να δούμε…
