Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι η τήρηση των κανόνων λειτουργίας τους που έχει θεσπίσει η πολιτεία. Με σειρά νομοθετημάτων, Π.Δ., κανονιστικών αποφάσεων και με όποιο άλλο νομικίστικο όρο, έχει δέσει χειροπόδαρα τις επιχειρήσεις και μοιραία τις οδηγεί στην αγκαλιά της παρανομίας και της συναλλαγής…
Όποιος θεωρεί ότι υπάρχει «άγια» και νόμιμη επιχείρηση η δεν ξέρει που ζει η εθελοτυφλεί. Το ζητούμενο όμως μέσα από αυτόν τον «κυκεώνα» υποχρεώσεων είναι αν η εν όλω η εν μέρει μη τήρηση τους «βλάπτει» μόνο το ελληνικό δημόσιο ή και τους πελάτες, τους συναδέλφους, τους Συμπολίτες μας.
Μείζον θέμα σε κάθε τόπο που θέλει να λέγεται «τουριστικός προορισμός διασκέδασης» είναι το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων και της μουσικής. Ψάχνοντας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης έντυπα και ηλεκτρονικά δεν υπάρχει καταχώρηση που να μην αναφέρεται σε αυτό το θέμα και στην διαχρονική διαμάχη μεταξύ των καταστηματαρχών και της πολιτείας. Και οι δυο πλευρές έχουν με το μέρος τους τα αντίστοιχα επιχειρήματα.
Οι μεν την ικανοποίηση των πελατών τους και την κάλυψη των οικονομικών τους αναγκών και οι δε την τήρηση της νομοθεσίας που γίνεται επιτακτική όταν υπάρχουν (εύλογα) αντιδράσεις από τους πολίτες που θέλουν ΚΑΙ την ησυχία τους.
Με σειρά υπομνημάτων φορείς ζητούν από τους αρμοδίους την παράταση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, της μουσικής , την κατάργηση επαχθών διατάξεων για το κλείσιμο των επιχειρήσεων μετά από συγκεκριμένο αριθμό παραβάσεων και γενικά να μπει μια σειρά και τάξη, ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα παρατατικών συμπεριφορών, συναλλαγών και μη τήρηση των διαδικασιών ακόμα και από αιρετούς άρχοντες.
Αν αυτών η πολιτεία κωφεύει, αφήνει το «σύστημα» να δώσει λύσεις μέσω των «κανόνων» λειτουργίας της αγοράς της διασκέδασης, οι οποίοι οδηγούν αναπόφευκτα στις δικαστικές αίθουσες και εισπράττει τα επιβαλλόμενα πρόστιμα, ώστε να καλύπτει κάποιος κωδικούς του προϋπολογισμού της.
Στο δήμο μας υπάρχει μια ελευθερία λειτουργίας των καταστημάτων καφεστίασης με την ανοχή του Δήμου, της Αστυνομίας και κυρίως με την αντοχή των πολιτών, δεν γνωρίζω όμως μέχρι που φθάνουν τα όριά τους και αν είναι διαθεμένοι να ανεχτούν άλλο την υπάρχουσα κατάσταση.
Η ενημέρωση μου είναι ότι υπάρχουν καταγγελίες, μηνύσεις, δυσαρέσκεια και απογοήτευση. Και κυρίως η ένστασή τους δεν είναι αν λειτουργούν με μουσική η χωρίς ως το πρωί (και πάλι κατά παράβαση), αλλά ότι δεν τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα στο θέμα της έντασης της μουσικής και των όρων της δοθείσης άδειάς της. Δεν επιθυμούν την εξόντωση των καταστηματαρχών, αλλά τουλάχιστον να μην προκαλούν (δυνατά η μουσική με ορθάνοικτες πόρτες, εξωτερικά ηχεία, υποκοσμικές ενέργειες, απειλές κ.λπ.)
Νομίζω ότι δικαιώματα σε αυτήν την πόλη έχουμε όλοι και πρέπει να καταλάβουμε κυρίως εμείς οι επαγγελματίες που σταματούν τα δικά μας και που αρχίζουν των συμπολιτών μας. Κατανόηση ελπίζω ότι έχουμε αμφότεροι. Κανόνες της αγοράς και της πολιτείας έχουμε. Σαφέστατα δεν μπορούμε να είμαστε «νεκροταφείο», αλλά δεν πρέπει να γίνουμε και τόπος διαμάχης, τσαμπουκάδων, υποκοσμικών συμπεριφορών.
Ας καθίσουμε όλοι μαζί να βρούμε μια αποδεκτή λύση, ψάχνοντας την άκρη του νήματος με συναινετική διάθεση και όχι αφοριστική.
Ας αναζητήσουμε πρότυπα από άλλα νησιά (ας μην είναι κατ’ ανάγκην γειτονικά) που να ταιριάζουν με την υφή του δικού μας και ας δοθεί επιτέλους μια κοινή γραμμή πλεύσης για το συγκεκριμένο θέμα σε ΟΛΟ το ΝΗΣΙ για να μην υπάρχουν πολλά μέτρα και σταθμά. Και αφού το ζητούμενο για μέρος του επαγγελματικού κόσμου είναι η προσέλκυση επισκεπτών στο νησί και η ικανοποιητική παροχή υπηρεσιών διασκέδασης ας γίνει χωρίς την ταυτόχρονη ενόχληση όσων επιθυμούν ΚΑΙ την ησυχία τους . Δύσκολο μεν, όχι ακατόρθωτο δε.
ΥΓ: Όποιος θεωρεί ότι οι νόμοι στο συγκεκριμένο θέμα πρέπει (και μπορούν) να εφαρμοστούν απαράκλητα, μάλλον νομίζει ότι κατοικεί στο απόλυτο έννομο κράτος που «το ψάρι βρωμάει από την ουρά του».
Ευχαριστώ,
Γεώργιος Κοντομάρκος
